گزارش روز | لبخند تلخ تنیس به ورزش ایران/ ناکامی‌هایی با چهره‌های تکراری!

 تنیس ایران که پس از حضور چند ساله در دسته سوم رقابت‎های دیویس کاپ آسیا و اقیانوسیه سال گذشته موفق به صعود به گروه دوم این مسابقات شد، بامداد امروز دوشنبه در پایان رقابت‎های سه روزه با کویت که برای بقا در این دسته داشت، دوباره محکوم به سقوط شد چون از مجموع چهار دیداری که برگزار شد نتیجه دو دیدار انفرادی و یک دیدار تیمی را واگذار کرد و نتوانست امتیاز لازم برای بقا را به دست بیاورد. 

البته با توجه به برگزاری همزمان رقابت‎های دیویس کاپ در چهار منطقه دیگر، در مجموع ۲۵ تیم مانند ایران از گروه خود به یک گروه پایین‌تر سقوط کرده یا می‎کنند اما موضوع اینجاست که ایران در شرایطی برای چندمین بار سقوط به یک گروه پایین در تنیس دیویس کاپ آسیا و اقیانوسیه را تجربه می‌کند که زمانی بهترین و مطرح ترین تیم را در قاره داشت اما حالا در رقابت برای بقا در دسته دوم مقابل تیمی کم می‌آورد که در دوران آقایی تنیس ایران، هیچ جایگاهی در آسیا نداشت.

تنیس ایران در آسیا آقایی می‎کرد
 یکی از موفق‎ترین رشته‎های سال‌های دور ورزش ایران تنیس بود. زمانیکه تیم دونفره کامبیز درفشی جوان و منصور بهرامی یا کامبیز درفشی جوان با علی مدنی در دهه پنجاه قهرمانی‎های متوالی به نام خود و برای تنیس ایران در آسیا ثبت کردند. در این بین درخشش تقی اکبری در بخش انفرادی هم کمک کرد تا تنیس ایران جایگاه بالایی را در آسیا از آن خود کند و  امپراطوری قاره را به دست بگیرد. 

البته حال و روز تنیس در ایران همواره به این شکل باقی نماند و به مرور زمان دستخوش تغییرات، اتفاقات و البته بی‌توجهی‌هایی شد که سقوط تدریجی این رشته را به دنبال داشت تا آنجا که امروز تیم تنیس ایران یکی از تیم‎های دسته سوم دیویس کاپ آسیا - اقیانوسیه است. در حالیکه ایران سال ۱۹۵۹حضور در این رقابت‎ها را از همین دسته آغاز کرد و حتی طی چند دوره به دسته دوم هم صعود کرد و از جمله همین سال گذشته؛ اما عمر دسته دومی بودن تنیس ایران در دیویس کاپ آسیا و اقیانوسیه بیشتر از یک سال دوام نداشت.

کویت؛ تیمی که زمانی اصلا در تنیس آسیا به چشم نمی آمد باعث عدم ثبات ایران در دسته دوم شد آنهم با بازیکنی مانند محمد قریب که سال ۱۳۷۵ در رده سنی جوانان نمی توانست از پس حریفان ایرانی خود برآید اما حالا یکی از مهره‌های پیروزی بخش تیمش شده است. 

به هر حال سقوط دوباره تنیس ایران به دسته سوم دیویس کاپ آسیا و اقیانوسیه، اگرچه اتفاق جدیدی نیست اما یادآوری می کند که امروز تنیس ایران نه قهرمان آسیاست و نه جایگاه قابل توجهی در ورزش کشور دارد در حالیکه خیلی از اقدامات و فعالیت ها مانند قرار داشتن مقر کنفدراسیون در آسیا در تهران، برگزاری مسابقات ۲۰۰ هزار دلاری، حضور در زیرگروه جهانی و بازی در دسته اول دیویس کاپ موید آن است که زمانی تنیس در ایران رونق زیادی داشت که در آسیا و حتی جهان هم از جایگاهی بالا برخوردار بود اما امروز به جایی رسیده که برای چندمین بار به دسته سوم سقوط می کند. 

تغییر اوضاع تنیس بعد از انقلاب 
تنیس که طی قرن‎های دوازده و سیزده میلادی در فرانسه ابداع شد و سال ۱۸۷۲ به صورت جدی و رسمی در شهر لمینگتن انگلستان به مردم معرفی شد، پس از  جنگ جهانی دوم وارد ورزش ایران شد و خیلی زود جایگاه خود را در میان ورزش دوستان پیدا کرد. حتی این رشته به خاطر حضور اتباع انگلیسی در آبادان هم رونق خاصی داشت و در کل موفقیت‎های زیادی در این رشته و توسط ورزشکارانش در سطوح آسیایی و جهانی به دست آمد. 

اما اگر عمر تنیس ایران را به دو بخش پیش و بعد از انقلاب تقسیم کرد باید گفت که در بخش دوم، تنیس روزگاری به خوبی بخش اول نداشته است در کل تنیس بیشتر روزهای خوب خود را پیش از انقلاب تجربه کرد چرا که بعد از انقلاب بیشترین دوران خود را بیشتر از گروهی در گروه سوم منطقه آسیا و اقیانوسیه سپری کرد.  سال ۱۹۹۳ برای نخستین‌بار بعد از پیروزی انقلاب اسلامی تنیس ایران از دسته سوم به دوم صعود کرد و تا سال ۲۰۰۰ در این دسته ماند. در این بین تنسورهای ایران سال ۱۹۹۷ تا فینال مسابقات دیویس کاپ دسته دوم منطقه آسیا و اقیانوسیه هم پیش رفتند اما در نهایت  زمانیکه از این دسته سقوط کردند دو سال طول کشید تا دوباره در جمع هفت تیم برتر دیگر این دسته قرار بگیرند.

به غیر از این تنیس ایران در ایام بعد از پیروزی انقلاب اسلامی سه‎بار دیگر موفق به راهیابی به دسته دوم آسیا و اقیانوسیه شد که آخرین بار آن همین سال گذشته بود؛ قبل از آن تنیسورهای ایران سال ۸۹ وارد دسته دوم شدند و پس از یک سال در مجموع دیدارهای برگزار شده برابر جزایر پاسیفیک شکست خوردند و بقا در این گروه را از دست داده و با سقوط مواجه شدند.

البته در آن سال سقوط از گروه دوم در کنار اتفاقاتی مانند مصدومیت انوشا شاهقلی رقم خورد اما به هر حال چهار سال طول کشید تا جبران شود اگرچه امسال دوباره موقعیت خوب حضور در دسته دوم از دست رفت و شاید اینار ورزش باد و بارش باران و در کل تغییرات جوی بهانه آن باشد؟!

آینده تنیس را روشن کنیم
به گزارش خبرنگار مهر، اینکه عمر تنیس ایران در گروه دوم دیویس کاپ آسیا و اقیانوسیه بیشتر از یک سال دوام نمی آورد و تنیسورهای کشورمان در دیدارهای خانگی برابر کویت فرصت بقا در این دسته را به این کشور می‌دهند، تاکید دوباره‌ای است بر اینکه تنیس در کشور از رونق افتاده و فاصله‌ای زیاد با افتخارات چند دهه پیش خود پیدا کرده است. اگرچه مسئولان فدارسیون طی سال های گذشته با انجام اقداماتی مانند جوانگرایی که دو سه سال پیش انجام شد، برای زنده کردن دوباره تنیس تلاش کردند اما سقوط امسال نشان داد که اقدامات بیشتر و کاملتری لازم است برای ارتقا دوباره این رشته. 

به هر حال به تنیس باید به اندازه ارزش و جایگاهی که در جهان دارد، توجه شود تا نتیجه بخش شود. تنیس یکی از محبوبت‌ترین رشته‌های ورزشی جهان است. حتی هستند تنیسورهایی که از جزو مطرح‌ترین ورزشکاران جهان هستند و با قهرمانی های خود در صدر بهترین ورزشکاران جهان هم قرار گرفته‌اند اما در ایران به اندازه ای که باید مورد توجه و حمایت نیست. 

برای رویش دوباره تنیس در ایران باید نگاهی متفاوت به این رشته داشت و برای تمام معضلات این رشته، از کمبود زمین، و قیمت بالای وسایل گرفته تا بی توجهی مسئولان، نداشتن بودجه کافی، حضور بیشتر در میادین بین المللی و ... تصمیم اساسی گرفت تابتوان آینده تنیس را مانند گذشته این رشته روشن کرد.

ضمن اینکه استفاده از چهره های تکراری در ترکیب تیم ملی که البته زحمات زیادی هم برای این رشته کشیده اند، نیز می تواند یکی از دلایل ناکامی تنیس باشد. نداشتن پشتوانه هایی که بتوانند برای تیم ملی مفید باشند نیز از جمله ضعف های بزرگ این رشته است.