آیا نادال به آخر خط رسیده؟

به گزارش «سرویس خارج از مستطیل سبز» متافوتبال و به نقل از بی‌بی‌سی٬‌ رکورد نادال در ویمبلدون از دو دوره کاملا مجزا و مخالف هم تشکیل شده که هیچ شباهتی با هم ندارند، گویی که این دو دوره مربوط به دو بازیکن مختلف است که از نظر بازی هم هیچگونه شباهتی با هم ندارند.
بین سال های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۱ به جز سال ۲۰۰۹ که نادال به سبب آسیب دیدگی به لندن نیامد، او هر سال یعنی پنج بار در ویمبلدون به فینال رسید که دو بارش قهرمان شد.
اما از سال ۲۰۱۲ تا کنون نادال دو بار در دور دوم، یک بار در دور اول و یک بار در دور چهارم از حریفان نسبتا گمنام شکست خورده و زودهنگام از دور مسابقات حذف شده است. در حالی که در این چهار سال او صاحب چهار جام گرانداسلم دیگر شده است.
آنچه که شکست امسال نادال را پر اهمیت تر از شکست های قبلی او کرده افت کلی او در تمام فصل است. او امسال پس از نه بار قهرمانی در رولان گاروس شکست خورد و بازیکنی که به سلطان تنیس روی خاک معروف است تنها در یک تورنمنت خاکی قهرمان شد.
از آن گذشته موقعیت محبوب ترین ورزشکار اسپانیا در جدول رده بندی جهانی از سال ۲۰۰۵ تاکنون به پایین ترین ردیف یعنی ردیف دهم تنزل پیدا کرده و اگر اوضاع همینطور پیش برود از این هم پایین تر خواهد آمد.
علت نزول نادال در رده بندی جهانی غیبت طولانی او در سال ۲۰۱۴ از مسابقات به سبب آسیب دیدگی و پس از آن ناتوانی او در بازگشتن به آمادگی کامل فیزیکی بوده است. او در حال حاضر از سلامت کامل فیزیکی برخوردار است اما نتوانسته موفقیت های خود در زمین تنیس را تکرار کند.
 

رافایل نادال و آسیب دیدگی بدنی با هم غریبه نیستند. در زندگی ورزشی او و در دورانی که او جزو دو نفر اول تنیس جهان بوده، سه بار به سبب آسیب دیدگی عمدتا زانو و پشت و یک بار هم عمل آپاندیس مجبور به غیبت های طولانی از مسابقات شده است.
از آن گذشته از همان ابتدا بسیاری از صاحبنظران تنیس معتقد بودند که نوع بازی نادال و فشاری که او حین بازی بر بدنش وارد می کند عمر ورزشی او را کوتاه خواهد کرد.
با این همه رافایل نادال در طول زندگی ورزشی خود دستاوردهای کمی نداشته است و بعضی رکوردها که از خود به جای گذاشته به این زودی ها جابجا نخواهد شد. اینها با وجود تمام آسیب دیدگی ها و غیبت های طولانی او از مسابقات است.
نادال مجموعا در ۶۶ تورنمنت پیروز شده است از جمله ۱۴ گرانداسلم و ۲۷ تورنمنت ماسترز هزار (رکورد جهانی). او تنها بازیکنی است که هشت بار متوالی برنده یک تورنمنت (مونت کارلو) شده و هشت بار یا بیشتر برنده یک گرانداسلم (رولان گاروس ۹ بار). او و آندره آغاسی تنها بازیکنانی هستند که صاحب گرانداسلم طلایی شده اند یعنی هر چهار گرانداسلم و طلای انفرادی المپیک.
رکوردهای نادال خیلی بیشتر از اینهاست و نمی توان تمام آنها را در این نوشته جای داد. در هرحال او که به سلطان خاک رس مشهور است از نظر طرفدارانش و بعضی از صاحب نظران بهترین تنیس باز تاریخ این ورزش محسوب می شود که البته خیلی ها هم نظر دیگری دارند.
اما در هرحال شکی نیست که نادال به پیشبرد ورزش تنیس و جا افتادن آن در میان جوانان و مردم نقش بسزایی داشته است و نام خود را در میان بزرگ ترین بزرگان تنیس جهان ثبت کرده است.

اکنون سوال اصلی این است که آیا این ورزشکار محبوب اسپانیایی در ۲۹ سالگی به آخر خط رسیده یا این بار هم مثل بارهای قبل خود را باز خواهد یافت و بار دیگر به صدر تنیس جهان صعود خواهد کرد.
خود نادال معتقد است که در حال حاضر از هیچ نظر کم ندارد. از نظر بدنی در آمادگی کامل است، تمریناتش مرتب و منظم است و در زندگی شخصی اش فکر و خیال اضافی ندارد. اما پس چرا در دور دوم ویمبلدون که پنج بار در آن به فینال رسیده می بازد؟
راجر فدرر قهرمان سوییسی که در ۳۴ سالگی نفر دوم رده بندی جهانی است ثابت کرده که در سنین بالاتر هم می شود در زمین موفق بود. او در سه سال گذشته برنده هیچ گرانداسلمی نشده اما با حفظ آمادگی بدنی و پیروزی در تورنمنت های ماسترز و دیگر تورنمنت های کوچک تر توانسته موقعیت خود را در تنیس جهان حفظ کند.
بنابر این نادال هم که ۲۹ سال دارد می تواند همچنان موفق باشد. اما به نظر می رسد که مشکل اصلی او بدنش یا سنش نیست. او نیاز به اعتماد به نفس بیشتر و روحیه قوی تر دارد. اگر او بتواند در این جنگ درونی بر خود پیروز شود ما باز هم شاهد موفقیت های این قهرمان محبوب مردم در زمین تنیس خواهیم بود.