از زمانی که در سال 1993 در فوتبال بریتانیا یک شماره خاص در طول فصل به هر بازیکن اختصاص داده شد، بازیکنان با شماره پیراهن‌های خود معروف شدند. در فوتبال جزیره برخی با شماره پیراهن شماره «7» اسطوره شدند که از آن جمله می‌توان به اریک کانتونا، دیوید بکام و کریستیانو رونالدو اشاره کرد.
تیری آنری در آرسنال با شماره «14» خود درخششی چشمگیر داشت و در منچستریونایتد اسطوره‌هایی همچون روی کین و پل اسکولز به ترتیب پیراهن‌های شماره «16» و «18» را تا سال‌ها به تن کردند. جیمی کاراگر و جان تری به ترتیب با شماره‌های «23» و «26» خود تبدیل به مدافعانی سرشناس شدند. جان فرانکو زولا که در بین هواداران چلسی محبوبیت زیادی داشت شماره «25» را به تن می‌کرد که شاید برای یک مهاجم گلزن شماره‌ای غریب باشد.
تصور اینکه شماره پیراهن‌هایی با ارقام بالاتر مختص بازیکنان جانشین و تعویضی تیم است، اشتباه است، چرا که در لیگ برتر بازیکنان سرشناسی نظیر یحیی توره و کارلوس توس به ترتیب شماره‌های «42» و «32» را پشت پیراهن‌های خود داشته‌اند. از لیورپولی‌ها هم ماریو بالوتلی شماره «45» و مارتین اسکرتل شماره «37» را پوشیده‌اند.
شماره پیراهن «36» هم که در تصویر زیر مشاهده می‌کنید متعلق به دین ریچاردز، اسطوره فقید باشگاه تاتنهام است.
