رئيس فدراسيون اسكواش: من يك تندروی ورزشی هستم

به گزارش « سرویس خارج از مستطیل سبز » متافوتبال، مسعود سلیمانی، رئیس فدراسیون اسکواش در دومین دوره ریاست چهارساله خود، تصمیم گرفته تحول بزرگی دراین رشته به وجود بیاورد. با توجه به اینکه مسابقات قهرمانی بانوان آسیا پیش رو است، با او همکلام شدیم تا از شرایط این رشته بپرسیم. گفت‌وگوی مسعود سلیمانی را با «قانون» می‌خوانید.

  به نظر می‌رسد حسابی درگیر مسابقات پیش رو هستید.
بله، دو رویداد بین المللی 2 Level آسیا، همزمان با چهار روز فاصله درحال برگزاری است. این کلاس‌های مربیگری از زمانی که من در فدراسیون هستم آغاز شده و تا الان سومین دوره ای است که در ایران برگزار می‌شود. بچه‌ها برای آنکه به خارج از کشور بروند و در این دوره‌ها شرکت کنند باید 8-7 میلیون تومان هزینه می‌کردند. به دلیل آنکه یکی از اهداف ما، توانمندسازی نیروهای داخلی است، این کلاس‌ها را در ایران با هزینه 900 هزارتومان برگزار می‌کنیم. از شنبه هم مسابقات «ایران جونیور اوپن» که سال گذشته رتبه سیلور آن به گلد تبدیل شد (شرکت کنندگان امتیاز بالایی را کسب می‌کنند که در رنکینگ آن‌ها موثر است) با حضور کویت، هند، عراق و افغانستان آغاز شده است. این مسابقات تا پایان هفته ادامه دارد و سپس مسابقات قهرمانی آسیا آغاز می‌شود که در دوره حضور بنده، این سومین باری است که ما میزبان این مسابقات هستیم. 

  پیشرفت خوبی هم در این رشته داشتیم. 
بله، ایران در آسیا، هیچی نبود. ایران در اسکواش آرزو داشت که با یک پاکستانی بی‌کفش و لباس، یک گیم بازی کند. اما ایران در چندسال گذشته پیشرفت قابل توجهی داشت. محمد دانیال قارونی، چند سال پیش، درحالی‌که 13 سال داشت با پدرش به پاکستان (مهد اسکواش دنیا) رفت و درحالی‌که از طرف وهابیون تهدید می‌شد، با مدال طلا برگشت. در چهارسال اول مسئولیت من، اسکواش مدالی نداشت و هیچکس هم به آن فکر نمی‌کرد. در تابستان سال گذشته، من تعهد دادم که در چهارسال آینده، در یکی از مسابقات روی سکو برویم. من به قولی که می‌دهم قطعا عمل می‌کنم. برای من به عنوان یک تیم ایرانی، تحمل اینکه کشورهای دیگر بالاسر ما بایستند سخت است. نیروهای جوان و توانمندی که کنار من هستند قطعا به من کمک می‌کنند تا به اهداف خودمان برسیم.

  در دنیا کدام کشور، بهترین اسکواش را دارد؟
بهترین اسکواش باز دنیا در بانوان، خانم نیکول دیوید اهل کشور مالزی است ولی در انگلیس زندگی می‌کند. کشورهایی مثل هنگ کنگ، مالزی، هندوستان، پاکستان، کویت، فرانسه، انگلستان و مصر آقای اسکواش دنیا هستند. ما باید ایران را به جایی برسانیم که در بین این کشورها باشد.

  در حال حاضر چه رتبه ای داریم؟
ایران تاکنون در مسابقات جهانی شرکت نکرده و بنابراین رنکینگ ما اعلام نمی‌شود.

  در آسیا هم رتبه ای نداریم؟ 
در آسیا، علیرضا شاملی، بازیکن زیر 17 سال ما رتبه دو آسیا را دارد. رنک 6 هم محمد دانیال قارونی در زیر 13 سال دارد، ستایش پزشکی هم رنک 4 آسیا را دارد.این درحالی است که ایرانی‌ها اصلا در رنکینگ نبودند، اصلا عددی نبودند که در رنکینگ اسم شان را بزنند. اصلا به ما میزبانی داده نمی‌شد، مگر ما چه داشتیم؟ اینکه ما برج میلاد داریم، مربوط به مسائل اجتماعی مان است، ما در اسکواش چه داشتیم؟ اینکه رئیس کنفدراسیون آسیا برای سومین بار به ایران می‌آید، یعنی دارد برای ما وقت می‌گذارد، یعنی کاری کرده ایم که ارزش وقت گذاشتن داریم. 

  گفته بودید که تصمیم دارید هیات‌های اسکواش را فعال‌تر کنید.
من به فکر گام‌های بعدی هستم، هیأت‌های من باید توانمند بشوند، به استان‌هایی که بار را بر زمین گذاشته اند، تذکر هم نمی‌دهم با مدیرکل هماهنگ می‌کنم و بلافاصله تعویض شان می‌کنم. هرکسی که نشسته باشد در فدراسیون ما جایی ندارد، هیأتی چراغش روشن است که استعدادیابی و آموزش را آغاز کرده است حتی اگر 1000 تا سالن بسازد برای من مهم نیست. الان فقط نیاز داریم که فقط استعدادیابی کنیم. درست است که این استعدادیابی به درد رئیس فدراسیون بعدی می‌خورد ولی برای کشور ما بسیار مفید خواهد بود. این اتفاق برای تمام رده‌ها آغاز شده ولی جامعه هدف ما زیر 13 سال و به خصوص زیر 11 و زیر 9 سال است. رویکرد من در سال دوم این است که هیات‌ها نخورند و نخوابند. ما هم از آن‌ها حساب پس می‌گیریم، اگر نمی‌خواهیم کار کنیم، خیانت نکنیم. این تغییرات در فدراسیون اسکواش ادامه دارد و هرچه به سمت چشم انداز حرکت کنیم، نتیجه بهتری می‌گیریم. من به افراد آویزان نیاز ندارم، من یک تندروی ورزشی هستم، ما عقب هستیم و باید خودمان را برسانیم بنابراین نفرات ریلکس به درد ما نمی‌خورد.

  از روند استعدادیابی در این رشته هم بگویید.
طبق اعلام دکتر سجادی و دکتر طباطبایی، سه فدراسیون در زمینه استعدادیابی اول شده‌اند: والیبال، ووشو و اسکواش! 
در چهارسال اول حضور من در فدراسیون، همین استعدادیابی باعث شد که ما در مسابقات قطر مدال بگیریم. برای اولین بار دو طلا، دو نقره و سه برنز کسب کردیم. این در حالی بود که جامعه فنی اسکواش اعلام کرده بودند که سلیمانی در رویاست. من می‌گویم استراتژی یعنی رویا، ما باید یک چراغ را بالا نگاه داریم و به سمت آن حرکت کنیم. معلوم است که برنامه‌های مقطعی جواب نمی‌دهد. 

  این چراغی که باید روشن باشد، چیست؟
اول باید روند موجود را می‌دیدیم تا یک استراتژی را تعیین می‌کردیم. برنامه ما کسب مدال در یکی از مسابقات آسیایی است. برنامه بعدی ما توسعه اسکواش در سطح کشور است، یعنی این 70 سالنی که به ما تحویل دادند را به 145 سالن تبدیل کردم. بخش خصوصی هم تمایل دارد که سالن اسکواش بسازد چون اگر استخر بسازد، هزینه نگهداری بالایی دارد ولی این دهنه‌های اسکواش هزینه چندانی ندارد و برای بخش خصوصی صرف دارد. به دلیل آنکه فینال‌ها باید در کورت‌های شیشه ای برگزار شود و ما در سال تولید ملی و حمایت ملی، نمی‌خواستیم از شرکت مک فیل آمریکا، این کورت‌ها را تهیه کنیم، از سکوریت سازان ایرانی خواستیم تا کورت تمام شیشه ای برای اولین بار در دنیا، بدون آنکه فدراسیون یک ریال هزینه کند، ساخته  شد و در پارک مهرگان نصب شد تا در مسابقات قهرمانی آسیا هم استفاده شود. ما اولین فدراسیونی هستیم که دکتر سجادی برای سند راهبری شان با ما جلسه گذاشتند، این برای ما ارزشمند است. البته ایشان ایراداتی هم به استراتژی ما گرفتند که در حال بررسی هستیم.

  بودجه مناسبی به شما تعلق گرفت؟
خیلی‌ها می‌گویند وزارت ورزش به ما پول نمی‌دهد، اصلا قرار نیست که وزارت به فدراسیون‌ها پول بدهد. مگر نگفتند که پرداخت هرگونه وجهی از بودجه دولت به ورزش حرفه‌ای تخلف محسوب می‌شود؟ ما با حداقل ترین حداقل‌ها و به واسطه ارتباطات سعی کردیم به طرف صعود حرکت کنیم. رشته اسکواش به دنبال یک برند معتبر است تا حامی‌این تیم شود. ما نمی‌توانیم با نخود و لوبیا قرارداد ببندیم که اسپانسرمان شوند. ما ابتدا از شرکت‌های ایرانی و سپس با شرکت‌های خارجی صحبت کردیم تا حامی‌مان شود. 

  یعنی با دست خالی پیش می‌روید؟ به هرحال شما باید یک اعتبار داشته باشید تا براساس آن برنامه بریزید.
در همین روزهایی که پول نبود و ما با قرض‌الحسنه کار را پیش می‌بردیم، اسکواش ایران را پیش بردیم و اجازه ندادیم که متوقف شود. استعدادیابی ناب، کرسی‌های بین المللی، بهترین مربی 2013 آسیا (سید علیرضا سنایی) از ایران است، همین آقا تنها مدرس ایران است که می‌تواند جهانی شود و قرار است در اردیبهشت ماه به هندوستان اعزام شود تا آن جا کلاس‌هایش را برگزار کند. چون پول نداریم به او اعلام کردیم که بلیت‌ها را ما تهیه می‌کنیم و شما هزینه‌های کلاس را پرداخت کنید. 

  اقدامی انجام داده‌اید که سال‌ها بعد بگویند سلیمانی فلان کار را کرد و اسکواش را ساخت؟
ما استاندارد سازی در اسکواش را نهادینه کردیم و چیزی که در اسکواش فراموش نخواهد شد همین است. تمام برخوردهای سلیقه‌ای را از بین خواهیم برد و از این به بعد کسی که مسئول کمیته آموزش است، وظایف مشخصی دارد. سعی می‌کنیم که راهی را تعیین کنیم تا طبق آن حرکت کنیم. اینجور نباشد که نفر بعدی نفر قبلی را بکوبد. فدراسیون قبلا فقط مجری بود ولی هیأت تهران، نشسته بود و استفاده می‌کرد. الان فدراسیون برای کل کشور است و هیأت تهران به عنوان بازوی راست برای ما کار می‌کند. در واقع استان‌ها از این به بعد مجری برنامه‌های فدراسیون خواهند بود و بر همین اساس تسهیلات گرفته و ارزیابی می‌شوند. 

  شهرستان‌ها برای گرفتن میزبانی مسابقات باید چه کار کنند؟
بسیاری از استاندارها می‌گویند ما جام ریاست جمهوری یا شهید باکری را می‌خواهیم. ایرادی ندارد، شما صفر تا صد میزبانی را قبول کنید ما در فدراسیون جهانی ثبت می‌کنیم. این اتفاقات در کردستان، سمنان و ارومیه انجام خواهد شد. 
  به نظر می‌رسد در اردوی کیش مشکلاتی داشتید به طوری‌که حیدریف، سرمربی تیم ملی بانوان هم گلایه‌هایی کرده بود.
این اولین اردویی است که دو ماه و نیم طول می‌کشد، همیشه به من می‌گفتند فلانی ما را به پاکستان فرستاد و یک ماه در اردو بودیم، من تصمیم گرفتم یک اردوی دو ماه و نیمه برگزار کنم. شما فکر می‌کنید من تا این لحظه چقدر از کمیته المپیک گرفته‌ام؟

  کمتر از 100 میلیون تومان؟
من فقط 15 میلیون گرفتم. این هزینه خرید یک البسه برای اعزام تیم ملی به مسابقات غرب آسیا بود که همانجا خرج شد. البته وزارت ورزش هم ما را تنها نگذاشت و قرار بود هر فدراسیونی کار ویژه‌ای انجام بدهد، ما کارهایی را که تصمیم گرفتیم انجام بدهیم را مطرح کردیم و قرار شد اعتبار به آن‌ها تعلق گیرد. ان‌شاءا... هفته آینده دستور پرداخت این اعتبار را بدهند وگرنه من می‌مانم و کلی بدهی! به هرحال همه می‌دانیم که بودجه‌ای که باید از وزارت گرفته شود، دیر و زود دارد ولی سوخت و سوز ندارد. 

  از اردوی کیش بیشتر بگویید، چرا آن مشکلات وجود داشت؟
دو مشکل عمده در هیات کیش داریم، مهندس جهانشاهی، رئیس‌هیات کیش خیلی تنهاست، مشکل دوم اینکه بعد از آقای جلالی (رئیس هیات اسکواش کیش) چندبار با من تماس گرفتند و گفتند ما ورودی مسابقات اوپن را ندهیم. ما می‌گوییم ایرادی ندارد ولی این دلیل نمی‌شود که دستی به دیوارهای جایی که تیم ملی تمرین می‌کند، نکشند. عکس‌های این اردو برای من ارسال شد و من دیدم که دیوارها آجرنما بودند، این اتفاق از کیش بعید است. اسکواش ورزش اول کیش است ولی در سنوات گذشته بر اثر یک توهم، مسئولان هیات کیش فکر کردند که مربی تیم ملی با مربی پاکستانی کیش مشکل دارد و بچه‌هایشان را اذیت می‌کند. این توهم همچنان ادامه دارد، آن مربی در لندن است ولی بعضی افراد سنتی هنوز در توهم هستند. پدر من در اردوی کیش درآمد. به اسکان و غذا اعتراض کرده بودند که این‌ها جزو حیطه وظایف من نیست. ما دو مسابقات مهم را جرات کردیم و در کیش برگزار کردیم، این که می‌گویم جرات کردیم چون آقا و خانم در این مسابقات با هم هستند. ما نمی‌توانیم بگوییم آقایان را ما برگزار می‌کنیم و خانم‌ها در هنگ کنگ مسابقه برگزار کنند. ما خیلی راحت، تیم‌های خارجی را با فرهنگ خودمان آشنا کردیم، الان دیگر نیازی نیست که بگوییم حجاب داشته باشید یا حواس‌تان باشد که مربی مرد نیاورید، آن‌ها خودشان این کار را نمی‌کنند ولی در تهران حساسیت‌ها بیشتر است و ما هم حساسیت بیشتری داریم. 

  این اردو به درد تیم ملی خورد؟
در طول تاریخ اسکواش، این اردو بی سابقه بود و بچه‌ها تغذیه مناسبی دارند و روانشناسی هم می‌شوند. سه جلسه در روز تمرین دارند و البسه و تجهیزات کامل است. همه چیز را با همان حداقل توانستیم انجام بدهیم، چون اسپانسر ما را قبول نکردند و ممکن است ما با انجمن حمایت از یوز ایرانی به مسابقات ادامه بدهیم. در تمام پوسترها هم نوشتیم که حامی یوز ایرانی هستیم که هم تبلیغاتی باشد، هم از محیط زیست حمایت کنیم و هم فرهنگ خودمان را تبلیغ کنیم، می‌دانم که حق ما بیشتر از این حرف‌هاست و تلاش می‌کنیم تا مشکلات را حل کنیم.