ارنست هوست قهرمان کیک‌بوکسینگ جهان: می ترسیدم به ایران بیایم!

  به گزارش « سرویس خارج از مستطیل سبز » متافوتبال، مرد افسانه‌ای کیک‌بوکسینگ جهان که ١١ جولای ١٩٦٥ در «همسکرک» در شمال هلند دیده به جهان گشود، به‌عنوان یکی دیگر از نام‌های معتبر ورزش جهان به ایران سفر کرده است. چندی پیش رونی‌کلمن، قهرمان پرورش اندام جهان به تهران آمد اما حضور او هیچ عایدی برای ورزش کشورمان نداشت. این بار «ارنست هوست» برای دومین‌بار به ایران سفر کرده تا بار دیگر دانش خود را در رشته تخصصی‌اش یعنی کیک بوکسینگ به ورزشکاران،‌ مربیان و علاقه‌مندان ایرانی انتقال دهد. این ورزشکار مطرح هلندی که در طول بیش از ٢٠‌سال سابقه مبارزه‌اش از ١٢١ مسابقه ٩٩ پیروزی داشته و در ٦٢ رقابت حریفش را ناک اوت کرده، ٤ بار روی سکوی قهرمانی جهان قرار گرفته است. او‌سال ٢٠٠٦ تصمیم گرفت ورزش حرفه‌ای را کنار بگذارد اما در‌سال ٢٠١٤ بار دیگر به رینگ بازگشت و حالا قصد دارد در عرصه آموزش فعالیت کند. اکثر مبارزات این قهرمان پرآوازه جهان در ژاپن بوده و محبوبیت خاصی در این کشور دارد،‌ تا جایی که به او لقب «آقای کامل» را داده اند. هوست که شنبه هفته جاری بعد از ٧‌سال برای دومین‌بار به تهران سفر کرده،‌ تا فردا در ایران به‌سر می‌برد و بعد از آموزش در شهرهای مختلف راهی کشورش خواهد شد. در حاشیه سفر «ارنست هوست» به تهران و برگزاری کلاس‌های عملی‌اش برای بوکسورهای ایرانی گفت‌وگویی را با او ترتیب دادیم که در ادامه متن کامل مصاحبه «شهروند» را با وی می‌خوانید:

  ابتدا از انگیزه‌های خود برای سفر به تهران بگویید.
خیلی خوشحالم که مسئولان ایرانی برای دومین‌بار مرا به این کشور دعوت کردند تا بتوانم چند روزی را این‌جا سپری کنم. انگیزه من هم قطعا مثل دفعه قبلی که به ایران آمدم،‌ تعلیم ورزشکاران ایرانی است. من در کل یاد‌دادن را دوست دارم و این اتفاق بارها در کشورهای دیگر نیز برای من رخ داده است. فکر می‌کنم باید تجربیاتی که طی این همه‌سال ورزش حرفه‌ای به‌دست آوردم را در اختیار کسانی که در ابتدای راه هستند،‌ بگذارم.

  ایران و مردمش را در طول مدتی که در کشور ما حضور دارید،‌ چطور دیدید؟
قبل از این‌که برای بار اول به ایران بیایم،‌ فکر می‌کردم ایران کشوری است که شرایط در آن برای زندگی کردن بسیار سخت است و نگران بودم که همان چند روز را چطور می‌توانم در این کشور دوام بیاورم اما بعد از حضورم نظرم کاملا برگشت و فهمیدم که اصلا اینطور نیست. البته این مسائل به خاطر اطلاعات غلطی است که در خارج از کشور ایران درباره این کشور وجود دارد و شاید خیلی از مردم مثل من تا خودشان ایران را مشاهده نکنند، چنین طرز فکر غلطی داشته باشند. در هر صورت هر ٢ بار که من به این‌جا آمدم،‌ مردم برخورد خیلی خوبی با من داشتند و من هم آنها و کشور ایران را دوست دارم.

‌ بد نیست به صورت کلی نظرتان را درباره ورزش کیک‌بوکسینگ در ایران بگویید؟
کیک بوکسینگ ایران در سطح بالایی قرار دارد و حتی می‌تواند در سطح جهان، حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشد. البته به نظرم ایرانی‌ها بیشتر در بخش آماتور موفق هستند و در بخش حرفه‌ای باید بیشتر روی آنها کار شود تا به سطح ایده‌آل برسند اما در هر صورت آن پایه‌ای که باید در ایران وجود دارد.

 ‌   برای بار دوم است که به ایران سفر می‌کنید. این بار توانستید تاثیرات حضور قبلی خودتان را در میان ورزشکاران ایرانی مشاهده کنید؟
من تغییر آنچنانی در میان مبارزین ایرانی ندیدم. البته در خارج از ایران که بودم، رقابت یکی از آنها را در این مدت دیدم که مبارزه بدی انجام نداد اما در کل تغییر زیادی نسبت به بار قبلی وجود ندارد. با این حال امیدوارم روز به روز این ورزش در ایران گسترش پیدا کند چون چیزی که من می‌بینم،‌ استعدادهای فراوانی در رشته کیک بوکسینگ در ایران حضور دارد. امیدوارم برای بار سوم که به ایران آمدم،‌ اتفاق مثبت‌تری را ببینم.

 کمی درباره حضور هموطنان هلندی خود در ایران صحبت کنید. شاید یکی از خاطرات ایرانی‌ها از حضور هلندی‌‌ها در کشورشان سرمربیگری آری‌هان در پرسپولیس باشد...
من آری‌هان را می‌شناسم یکی از بازیکنان قدیمی تیم فوتبال هلند بوده است. البته خیلی به فوتبال علاقه‌ای ندارم و با آری‌هان نیز در ارتباط نیستم. در کل قبل از این‌که به ایران بیایم،‌ اصلا نمی‌دانستم که کسی تا به حال از ورزش هلند به ایران آمده یا خیر و همان‌طور که قبل از این گفتم هیچ شناختی نسبت به ایران نداشتم. شاید اگر با کسی مشورت می‌کردم که قبلا به ایران آمده،‌ دید بهتری پیدا می‌کردم اما در هر صورت آمدم و خودم دیدم که ایران کشور خوبی است.

 ‌ از ورزشکاران مطرح ایرانی که حتی در رشته خودتان کیک بوکسینگ هم نباشد،‌ کسی را می‌شناسید؟
من شناختی از ورزش ایران و ورزشکاران کشور شما ندارم. با این حال فقط «طوفان پیرانی» را می‌شناسم که در رشته خودم حضور دارد. پیرانی یک مبارز ایرانی است که در سوئد زندگی می‌کند و در مسابقات بزرگ او را دیده‌ام.

  ‌ رونی کلمن،‌ قهرمان پرورش‌اندام جهان نیز اخیرا به ایران آمده بود. با او در ارتباط هستید؟
من رونی کلمن را می‌شناسم چون تمام دنیا او را به خاطر افتخاراتی که داشته،‌ می‌شناسند. البته ارتباطی با کلمن نداشتم چون رشته او پرورش‌اندام است و من در کیک بوکیسنگ کار می‌کنم.

‌ وقتی کلمن به ایران آمد، نتوانست برنامه‌هایش را اجرا کند. شما تصور می‌کنید بعد از این‌که برای دومین‌بار از ایران خارج می‌شوید، توانسته‌اید خواسته‌هایتان در میان ورزشکاران ایرانی پیاده کنید؟
در ذهن خودم این است که هر چه در توانم بوده در ایران پیاده کردم و به خاطر همین به هدفم رسیده‌ام. زمانی خوشحال می‌شوم که بعدا ببینم ورزشکاران ایرانی موفق شده‌اند. البته شاید اگر برای بار سوم به ایران بیایم، خیلی چیزها متفاوت شود چون برنامه‌های زیادی برای آینده کیک بوکسینگ ایران دارم. با این حال می‌دانم که مردم ایران به ورزش علاقه زیادی دارند و این بزرگترین سرمایه است.

 ‌  از این بحث که بگذریم، شما یک‌بار در‌سال ٢٠٠٦ از دنیای قهرمانی خداحافظی کردید اما‌سال قبل بار دیگر تصمیم به بازگشت گرفتید. دلیل تصمیم‌تان چه بود؟
من بار اول احساس کردم دیگر بهتر است ورزش را کنار بگذارم و از آن پس به بحث آموزش در سراسر جهان بپردازم اما مدتی قبل برای من مشکلی پیش آمد که باعث شد به ورزش برگردم. من از همسرم طلاق گرفتم و طبق قوانین کشور هلند باید نیمی از دارایی خود را به همسرم می‌دادم. به خاطر همین تصمیم گرفتم یکسال دیگر مبارزه کنم تا از این طریق درآمدی به‌دست آورم چون به مشکل مالی خورده بودم.
  همه می‌دانند که لقب شما

«MR.PERFECT» یا همان آقای کامل است. خودتان این لقب را دوست دارید؟
این لقبی است که مردم ژاپن به من داده‌اند چون آنها می‌دانستند که من با این‌که نه قوی‌ترین ورزشکار بودم،‌ نه جثه‌ام از بقیه بزرگتر بود اما می‌توانستم همه را شکست دهم. به خاطر همین چنین لقبی به من دادند. با این حال نمی‌خواهم بگویم که من همه چیز تمام هستم و از این لقب هیچ‌وقت مغرور نشدم.

   در آخر چه توصیه‌ای به ورزشکاران ایرانی دارید که مثل شما ورزش را کنار گذاشته‌اند؟
اگر این کنار رفتن از ورزش به خاطر شکست بوده باشد،‌ به آنها توصیه می‌کنم که بعد از مدتی دوری از ورزش برگردند و پرقدرت‌تر ظاهر شوند اما اگر دیگر سنشان گذشته و قصد بازگشت ندارند،‌ به آنها می‌گویم که دست از ورزش نکشند. برای کسانی مثل من که ورزش را کنار می‌گذارند، خیلی بد است که از ورزش دور شوند. مثلا خودم مدتی که ورزش نکردم،‌ کاملا شکم آورده بودم که اذیتم می‌کرد.