مهدی کامرانی: نسل طلایی هستیم پس المپیکی می‌شویم

به گزارش : سرویس خارج از مستطیل سبز » متافوتبال، گاردراس دوست‌داشتنی تیم‌ملی بسکتبال ایران با وجود حواشی‌ای که چند ماه قبل به واسطه اظهارنظر جنجالی‌اش علیه مسئولان فدراسیون به‌وجود آمد، این روزها سعی می‌کند درنهایت آرامش سایر ملی‌پوشان را همراهی کند. او و هم‌تیمی‌هایش برای رقابت‌های قهرمانی آسیا آماده می‌شوند که قطعا ماموریت سختی در آن خواهند داشت. آنها باید علاوه بر دفاع از عنوان قهرمانی‌شان در آسیا،‌ سهمیه المپیک را نیز کسب کنند تا شاید نسل طلایی بسکتبال ایران در آخرین سال‌های حضورش بتواند دست به کار بزرگی بزند. با مهدی کامرانی قبل از سفر به چین برای رویارویی با دیگر قدرت‌های آسیا،‌ گفت‌وگویی را ترتیب دادیم که متن کامل مصاحبه «شهروند» با او در ادامه آمده است:

   قطعا می‌دانی که مردم ایران از تیم‌ملی انتظار قهرمانی در آسیا را دارند...
از زمانی که یادم می‌آید،‌ ما در هر تورنمنتی که شرکت کردیم، هدفمان قهرمانی بوده است. موفقیت‌هایی هم که در سال‌های اخیر برای تیم‌ملی به‌دست آمده،‌ مهر تاییدی روی حرف‌های من است. البته نباید از حریفان غافل شویم چون تمام کشورها هزینه زیادی کرده‌اند و می‌دانند که این مسابقات تنها شانس رسیدن به المپیک برای یک تیم آسیایی است. حتی خیلی از کشورها دست به دامان بازیکنان خارجی شدند و آنها را تبعه
خود کردند.

  به نظر می‌رسد دیرک بائرمن ارتباط خوبی با بازیکنان برقرار کرده. درست است؟
به نظرم این مربی بزرگ زمان خوبی به ایران آمد. ما قرار است با او دست به کارهای بزرگ بزنیم؛ البته تا چند ماه قبل شرایط تیم‌ملی چندان تعریفی نداشت. واقعا در این مدت بائرمن بزرگی‌اش را نشان داده چون در تورنمنت‌های تدارکاتی که شرکت کردیم، نشان داد با سبک متفاوتی نسبت به مربیان قبلی کار می‌کند. شاید مهم‌ترین حسنی که این مربی نسبت به مربیان خارجی قبلی ما دارد،‌ این است که به کسی توهین نمی‌کند و بازیکن باتجربه و جوان را به یک چشم می‌بیند. واقعیت این است در طول تمام این سال‌هایی که در تیم‌ملی بودم،‌ هرگز چنین تیم یکدستی نداشتیم.

    از زمان حضور این مربی آلمانی که به داشتن دیسیپلین مشهور است،‌ تغییراتی در ترکیب تیم‌ملی هم ایجاد شده. دراین‌باره صحبت کن.
ترکیب ٥ نفره تیم‌ملی مهم نیست چون هر ١٢ نفر با نظر بائرمن در طول بازی به میدان می‌روند. او می‌تواند تمام بازیکنان را راضی نگه دارد که شاید این توانایی را هیچ مربی ایرانی و خارجی نداشته باشد. شاید قبلا اگر بازیکنی تعویض می‌شد،‌ اعتراض می‌کرد اما آن‌قدر بائرمن حرفه‌ای برخورد کرده که دیگر چنین مسائلی را نمی‌بینیم. شاید قبلا اگر تیم‌ملی موفق بود،‌ فقط نام یکی، ٢ بازیکن مطرح می‌شد که یکی از آنها خودم بودم اما الان کار تیمی حرف اول را می‌زند. درواقع برعکس گذشته تیم‌ملی از بازیکنان بزرگ‌تر شده است.

  از بازی‌های آسیایی‌سال گذشته که در ثانیه‌های پایانی قهرمانی را مقابل کره‌جنوبی از دست دادیم،‌ خاطره تلخی برای ما باقی مانده است. این اتفاق ممکن است تکرار شود؟
همیشه زمانی که ناکام شدیم،‌ یک غفلت کوچک باعث این اتفاق شده و طلا از دستمان سر خورده است. البته بارها این اتفاق را در رشته‌های دیگر مثل کشتی هم دیدیم اما باید از این شکست‌ها درس بگیریم. وقتی اسم المپیک وسط می‌آید، همه کشورها به تکاپو می‌افتند و هزینه‌های عجیب می‌کنند. شاید ما یک‌سوم کشورهای شرق آسیا هم هزینه نکرده باشیم اما باید قهرمان شویم. مثلا ژاپن که بازی اول باید با آنها روبه‌رو شویم،‌ شدیدا پیشرفت کرده و به شخصه از آنها می‌ترسم. حسن بزرگ تیم ما این است که از باخت نمی‌ترسیم و عرق ملی داریم. شاید اگر این نسل بسکتبال ما قهرمان آسیا نشود،‌ دیگر تا سال‌ها نتوانیم به این افتخار برسیم.

   نگرانی دیگر بابت احتمال خداحافظی چند بازیکن بزرگ تیم‌ملی است. مثلا حامد حدادی اعلام کرده که بعد از جام ملت‌ها از تیم‌ملی  کنار می‌رود.
باید این نکته را به یاد داشته باشیم که بازیکنان ایرانی از نظر مادی هیچ سودی از حضور در تیم‌ملی نمی‌برند و تا آنجایی هم که بتوانند برای کشورشان بازی می‌کنند و شانه خالی نخواهند کرد. فکر نمی‌کنم حامد حدادی هم واقعا چنین تصمیمی داشته باشد چون اگر قهرمان شویم و به المپیک برویم،‌ هیچ‌کس دلش نمی‌آید تیم‌ملی را تنها بگذارد. ما تا زمانی که توان قهرمان شدن را داریم، می‌مانیم و زمانی کنار خواهیم رفت که بتوانیم جایمان را به نسلی مطمئن بدهیم. دوست نداریم زحماتی که در این سال‌ها کشیدیم،‌ یک شبه بر باد برود. باور کنید بازیکنان تیم‌های خارجی برای حضور در تیم‌ملی کشورشان هم پول می‌گیرند اما ما همیشه در بدترین شرایط هم، ایستادیم و جنگیدیم.

   ‌ چند ماه قبل حواشی‌ای برای خودت و جوی که در تیم‌ملی وجود داشت،‌ مطرح شد. دیگر خبری این حاشیه‌ها نیست؟
آنهایی که دست به حاشیه‌سازی می‌زنند، راهشان مشخص است و همه می‌دانند که پشت پرده این کارها چه کسانی هستند. در تیم‌ملی جای این حرف‌ها نیست و مطمئن باشید هرکسی حرف از حاشیه بزند،‌ کشورش را دوست ندارد. یکسری دنبال اهداف خودشان هستند و باید زمان بگذرد تا دستشان رو شود. یادم نمی‌رود که می‌خواستند به خاطر جدایی من از یک باشگاه و رفتن به یک باشگاه دیگر، محوم کنند اما من کار خودم را کردم و حتی به لیگ چین رفتم.

  به نظر می‌رسد قصد داری به بازی در لیگ چین ادامه دهی. آن‌جا وضع بسکتبال  چطور است؟
لیگ چین اصلا با لیگ سایر کشورهای آسیایی قابل مقایسه نیست. آنها ٢٠ تیم دارند که هر کدام به اندازه تیم‌ملی یک کشور سرمایه‌گذاری می‌کنند. در ضمن بازیکنانی از NBA‌ به چین آمدند که سطحشان واقعا بالاست و قراردادهای ٢،‌ ٣‌میلیون دلاری می‌بندند و مالیات هم نمی‌دهند. همین بازیکنان شاید در NBA‌ نصف این مبلغ هم گیرشان نمی‌آمد. بسکتبال ورزش اول کشور چین شده و امیدوارم تجربه‌ای که من و چند بازیکن دیگر از حضور در لیگ این کشور داریم،‌ در جام ملت‌های آسیا به دردمان بخورد.