گزارش روز | رونالدو «کمیت»، مسی «کیفیت»؛ داستان پیرمرد و دریا

به گزارش متافوتبال و به نقل از شفقنا، می توان رقابت تمام نشدنی لیونل مسی و کریستیانو رونالدو را در عصر حدیث به نبرد بین پیرمرد و ماهی در رمان جاودانه پیرمرد و دریا اثر نویسنده بزرگ ارنست همینگوی تشبیه کرد.

این نویسنده آمریکایی جلوه های مبارزه پیرمرد و دریا را در قالب ماهی به تصویر می کشد که راه طغیان پیش می گیرد و دل به تور ماهیگیر باتجربه و سالخورده نمی دهد اما این ماهی نمی داند که صبر و تجربه ماهیگر را از پای درنمی آورد و در نهایت در این نبرد به پیروزی می رسد.

این شاهکار ادبی نبرد ازلی انسان و طبیعت را به تصویر می کشد.می توان این حالت طبعیی را در دنیای مستطیل سبز برای کریستیانو رونالدو و لیونل مسی به کار برد چنانکه پیرمرد نماد مسی و ماهی هم نماد توپ است اما این مثال را هواداران مسی طور دیگری هم به کار می برند تا جایکه ماهی را خود کریستیانو رونالدو می دانند و می خواهند ثابت کنند که برای رونالدو همه چیز آماده است و با کم ترین تلاشی می تواند به آنچه که می خواهد دست پیدا کند به عبارت دیگر مسی که نماد پیرمرد است برای رسیدن به توپ و گلزنی باید نهایت تلاش خود را به کار گیرد و با حیله های زیادی به گل برسد اما رونالدوآنقدر راحتبه گل می رسد که به خود ماهی و لقمه تشبیه می شود.

ماهی همواره در اختیار رونالدو است. این سخنی است که دوست داران مسی بر زبان می آورند به عبارت دیگر خود ماهی(توپ) به دنبال رونالدو می گردد؛ از پشت سر مدافعان می افتد، داور ضربه پنالتی می گیرد و رونالدو یا به اصطلاح هواداران مسی پنالدو آن را تبدیل به گل می کند و حتی اگر دیگر هم تیمی های رونالدو به توپ ضربه بزنند دروازبان آن را کنترل می کند و جلوی پای این مدافع پرتغالی می اندازد تا او گلزنی کنند و این گونه است که تعداد گل های رونالدو سر به فلک می کشد.

ایسکو،راموس، بنیتس و همه هواداران رئال مادرید گلزنیهای زیاد رونالدو را به میل سیرناپذیریی این بازیکن به موفقیت ربط می دهند و طبیعی است که در چنین حالتی انتظار هر آمار گلزنی را می توان از این ستاره پرتغالی داشت.

اما چه چیزی باعث شده است تا رمان همینگوی لذت و هیجان به خواننده دهد؟ اگر ماهی خیلی سریع تسلیم پیرمرد می شد و به لقمه ای آسان برای او تبدیل می شد دیگر این رمان چه لذتی می توانست داشته باشد؟ اگر احساس نیاز وجود نداشت آیا این پیرمرد و در کل انسان می توانست به زندگی خود ادامه دهد؟ لذت این شاهکار ادبی در عصیان ماهی و در نهایت اسیر شدن او با کمک تجربه، مهارت بالای پیرمرد و صبر خستگی ناپذیر او است. این حالت است که هواداران مسی آن را برای ستاره محبوب خود به کار می گیرند.آنها برای اثبات توانایی و برتری ستاره محبوب خود و تلاش او برای گلزنی مثال پیرمرد و ماهی رمان همینگوی را می دهند.

رونالدو زوتر از همه بازیکنان رئال سر تمرین حضور می یابد و دیرتر از همه آنها هم تمرین را ترک می کند. او در بازیها همواره به توپ نگاه می کند تا در اختیارش قرار گیرد و دروازه حریف را باز کند. او توان بالایی در بازی هوایی دارد. بسیار سریع است و توان بدنی اش مثال زدنی است. رونالدو با هر دو پا شوت می زند و تبحر بالایی هم زدن ضربات آزاد و پنالتی دارد.

همه اینها ویژگیهای است که رونالدو دارد و هواداران او آنها را بر زبان می آورند تا دلیل برتری او بر مسی را ثابت کنند.رونالدو برای گل زدن نیازی نیست که خود را آب و آتش زند. او آنقدر تکنیک ندارد که چند بازیکن را پش سر گذارد اما به خوبی خود را در موقعیت گلزنی قرار می دهد و به قول گرت بیل همه ستاره های رئال مادرید در خدمت این بازیکنی پرتغالی هستند.

اما مسی چگونه گل می زند؟ این ستاره آرژانتینی در کارهای دفاعی شرکت می کند، عقب برمی گردد و توپ گیری می کند، مجبور است که برای گل زدن خیل مدافعانی را که در محوطه جریمه و بیرون آن در انتظار هستند پشت سرگذارد و در نهایت هم با پشت سرگذاشتن دروازبان برای تیمش گلزنی کند. بله او برای گلزنی باید بسیار بسیار زیاد تلاش کند و این است که مثال پیرمرد همینگوی برای او زده می شود.

هواداران مسی می گویند که پشت هر گلی که مسی به ثمر می رساند یک ایده و حکایت خاص وجود دارد تا جایکه بیش از ۲۰۰ گل او به شکل های مختلف به ثمر رسیده است. این بازیکن آرژانتینی با وجود قد کوتاهی که دارد ضربات سری خوبی می زند، او هر چند یک چپ پا است اما با پای راست هم گلزنی می کند، تکنیک مثال زدنی دارد و هر مدافعی برابر او تسلیم می شود، پشت سر گذاشتن چند بازیکن برای او کار عادی است، در ضربات آزاد بهترین است و در ضربات پنالتی هم خوب ظاهر می شود.

هواداران لیونل مسی برای توصیف رونالدو از واژه کمیت استفاده می کنند یعنی گل های که او می زند زیاد هستند و کمیت دارند اما برای ستاره محبوب خود از واژه کیفیت استفاده می کنند به عبارت دیگر کیفیت گل های رونالدو قابل قیاس با گل های مسی نیست.

رونالدو موشک مادیرا است. او از جزیره ای کوچک آماده است که عادات رسوم خاصی دارد و حتی مردم آن لهجه منحصر به فردی هم دارند. او از کشوری آماده که مدتها در سایه اسپانیا بود.پرتغال زادگاه رونالدو قابل قیاس با اسپانیا نیست. اسپانیا کشوری است که نقاشی های پابلو پیکاسو را در خود جای داده، قلم سحر آمیز لورکا و زیبای سواحل مایورکا را دارد این درحالی است که پرتغال تنها رونالدو و خالق شاهکار ادبی “کوری” ساراماگو را دارد.

ستاره پرتغالی رئال مادرید وظیفه سنگینی برای زنده نگه داشتن یاد و خاطره اسطورهای کشور خود ندارد چرا که اسطوره های پرتغال بسیار کم هستند و حتی در زمینه فوتبالی هم ستاره زیاد بزرگی ندارد. اوزبیو و لوئیس فیگو تنها بازیکنانی هستند که چه بسا پرتغالیها به آنها بباند که بدون شک رونالدو از هر دوی آنها بهتر است. بنابرین چه کسی غیر از رونالدو می تواند نمادی برای یک کشور باشد که بسیار اسم رئیس جمهور آن را نمی دانند و حتی نمی دانند که نظام این کشور جمهوری است یا چیز دیگری؟ برای مردم پرتغال همین کافی است که همه دنیا این کشور را با نام رونالدو می شناسند.

اما لیونل مسی برای رهایی از میراث سنگینی که روی دوش او است کار بسیار سختی دارد. این ستاره آرژانتینی اگر مدافعان زیادی را دریبل و گلزنی کند او را با مارادونا مقایسه می کنند،اگر با شوت های سنگین گلزنی کند او را با گابریل باتیستوتا مقایسه می کنند، اگر از مسافت کوتاه شوت زنی کند او را با کیمپیس مقایسه می کنند، اگر با جنگندگی بازی کند او را به دیگو سیمئونه   تشبیه می کنند، اگر در میدان با نظم و دیسیپلین بازی کنند او را با خاویر زانتی تشبیه می کنند و در نهایت هم اگر به خوبی دفاع کند و در کار تیمی شرکت کند او را با پاسارلا مقایسه می کنند.

بنابرین مسی کار بسیار سختی برای رهایی از این میراث بزرگ دارد. او باید به نسخه ای تبدیل شود که تنها به خودش شبیه باشد. به همین خاطر است که در بیشتر بازیها سکوت اختیار می کند و همچون یک مجسمه سخنی بر زبان نمی آورد. او کمتر حرف می زند و کمتر می خنند و تنها با زبان گل سخن می گوید. مسی توجهی به انتقادات نمی کند و تنها برای او فوتبال مهم است.

مسی و رونالدو به دو گانه عصر مدرن تبدیل شده اند و همه مقایسه ها پیرامون این دو بازیکن است تا جایکه دیگر بازیکنان اختلاف زیادی با آنها دارند. این دو ما را به یاد دو گانه های بزرگ تاریخ می اندازد مثل دو گانه فارس و یونان در عصرها دور و آمریکا و روسیه در عصر کنونی. آنها در فوتبال ما را به یاد دو گانه دی استفانو و پوشکاش و مارادونا و پلاتینی می اندازند. البته به نظر می رسد که برای ظهور دو گانه ای دیگر در دنیای مستطیل سبز باید زیاد صبر کرد.

هم مسی و هم رونالدو زیبایی خاصی به فوتبال داده اند و مقایسه این دو بازیکن در هر حالتی زیبا و لذت بخش است البته نباید این مقایسه از روی تعصب کور کورانه باشد.