قبل از فوتبال حرفه ای
سائو کریستوفاو نخستین تیمی است که رونالدو در آن فوتبال بازی کرد. او از سال ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۳ به عضویت این تیم درآمد. رونالدو در آن زمان تنها ۱۱ سال سن داشت و پدر و مادرش از هم جدا شده بودند و او نزد پدرش زندگی می کرد.مادر رونالدو هیچگاه با فوتبال بازی کردن پسرش موافق نبود چرا که او براین باور بود که ورزش فوتبال تنها وقت تلف کردن است اما پدرش مشوق اصلی او برای ادامه این رشته بود.
آغاز فوتبال حرفه ای
نخستین مربی رونالدو درباره او می گوید: در دسامبر ۱۹۹۲ بازیکنی را به کروزیرو فرستادم که اطمینان داشتم در جام جهانی ۱۹۹۸ به مهاجم نخست تیم ملی فوتبال برزیل تبدیل خواهد شد
رونالدو در سال ۱۹۹۳ به کروزیرو برزیل پیوست. او در این تیم عملکردی خیره کننده داشت و نگاه ها را به خود جلب کرد. رونالدو در ۴۷ دیداری که برای این تیم برزیلی به میدان رفت توانست ۴۴ گل به ثمر رساند و توجه کارلوس آلبرتو پریرا سرمربی سلسائو را به خود جلب کند. رونالدو که لقب پدیده را یدک می کشید با تیم ملی فوتبال برزیل در جام جهانی ۱۹۹۴ حضور یافت و موفق شد جام قهرمانی را بالای سربرد تا خیلی سریع به بزرگترین افتخار دوران بازیگری خود دست یابد.
ایستگاه اروپا
در سال ۱۹۹۴ رونالدو وارد فوتبال اروپا شد. او آیندهوون هلند را به عنوان نخستین مقصد خود انتخاب کرد.این بازیکن برزیلی تنها با ۶ میلیون دولار به آیندهوون پیوست و دو سال در این تیم زیر نظر بابی رابسون کار کرد. او عملکرد خیره کننده در آیندهوون داشت و توانست در ۴۶ بازی که با پیراهن این تیم در لیگ هلند به میدان رفت ۴۲ گل به ثمر رساند. او با پیراهن آیندهوون ۵۷ بازی در رقابت های مختلف انجام داد و ۵۴ گل به ثمر رساند تا توجه تیم های بزرگ فوتبال اروپا را به خود جلب کند
پیوستن به بارسلونا
بابی رابسون بعد از دو سال حضور در آیندهوون این تیم را ترک کرد تا هدایت بارسلونا را برعهده گیرد. او نخستین کاری که انجام داد این بود که به سران باشگاه بارسلونا توصیه کرد تا رونالدو را جذب کنند و اینگونه بود که این ستاره برزیلی در فصل ۱۹۹۶-۹۷ پیراهن آبی-اناریها را برتن کرد. او در این تیم هم شروعی خیره کننده داشت و موفق شد که در ۴۹ بازیی که با پیراهن آبی-اناریها به میدان رفت ۴۷ گل به ثمر رساند.
رونالدو در یکی از دیدارهای بارسلونا گلی به ثمر رساند که هنوز در اذهان هواداران آبی-اناریها زنده مانده است. او با پشت سرگذاشتن شش بازیکن و دریبل دروازبان توپ را به گل تبدیل کرد تا حاضران در نوکمپ غرق در شادی شوند و بابی رابسون با تعجب دستی به سر این ستاره برزیلی کشد.
رونالدو عملکرد خیره کننده ای در بارسلونا داشت. او به بازیکنی محبوب در این تبدیل شده بود و آمیخته ای از روماریو، استویچکوف و مایکل لادروپ بود با این حال تنها یک فصل در بارسلونا ماند و تصمیم گرفت که این تیم را ترک کند.
پیوستن به اینتر و مشکلی به نام آسیب دیدگی
سران باشگاه بارسلونا تلاش زیادی برای ماندن رونالدو در نوکمپ کردند اما او تصمیم خود را گرفته بود و اینتر را به عنوان مقصد بعدی اش انتخاب کرد. این بازیکن برزیلی در فصل ۱۹۹۷-۹۸ پیراهن اینتر را برتن کرد و بازیهای درخشانی را برای این تیم به نمایش گذاشت تا ثابت کند که می تواند در خط حمله سلسائو در جام جهانی ۱۹۹۸ به میدان رود. او با خاطره تلخی فرانسه را ترک کرد چرا که سلسائو در دیدار پایانی برابر فرانسه با سه گل بازی را واگذار کرد.
فصل جدید آغاز روزهای سخت فوتبالی رونالدو بود. او با پاره گی رباط صلیبی روبرو شد و چند ماه نتوانست پیراهن اینتر را بر تن کند. هواداران اینتر برای دیدن ستاره محبوب خود لحظه شماری می کردند تا اینکه او در دیدار برابر لاتزیو به میدان رفت. تنها چند دقیقه از حضور این بازیکن در میدان نمی گذشت که باردیگر آسیب دید؛ آسیب دیدگی که آنقدر شدید بود که بعضی می گفتند احتمال دارد که پایانی تلخ برای دوران درخشان رونالدو باشد اما این بازیکن برزیلی اراده بسیار قوی داشت و همین هم او را به دنیای فوتبال برگرداند.
رونالدو برای بازگشت به فوتبال و شرایط آمادگی خود ۲۰ ماه صبر کرد. جام جهانی ۲۰۰۲ فرارسید. فیلیپه اسکولاری ریسک بزرگی کرد و رونالدو را با وجود روزهای سختی که داشته بود به تیم ملی فراخواند. “پدیده” جواب اعتماد اسکولاری را داد و موفق شد که با زدن ۸ گل به عنوان بهترین گلزن جام انتخاب شود. او در دیدار پایانی برابر آلمان دو گل به ثمر رساند تا زمینه را برای قهرمانی تیمش فراهم کند ودر نهایت توانست جام قهرمانی را بالای سر برد و برای دومین بار قهرمانی در این رقابت بزرگ را بالای سر برد.
بازگشت به لیگا
رونالدو بعد از درخشش در جام جهانی به رقابت های لیگا برگشت اما این بار رئال مادرید را به عنوان مقصد بعدی خود انتخاب کرد. او توانست با پیراهن رئال قهرمانی در جام جهانی باشگاهی را در همان سال نخست به دست آورد و در فصل ۲۰۰۳-۲۰۰۴ هم توانست قهرمانی در لیگا را تجربه کند.
جام جهانی ۲۰۰۶ فرارسید.رونالدو به تیم ملی فوتبال برزیل دعوت شد و توانست رکورد گرت مولر را بشکند و به عنوان بهترین گلزن تاریخ رقابت های جام جهانی انتخاب شود. بعد از بازگشت از جام جهانی رونالدو با لوگزامبورگو سرمربی برزیلی رئال به مشکل خورد. زمان حضور کاپلو در رئال مادرید فرا رسید. این مربی ایتالیایی اعتقادی به رونالدو نداشت و با جدایی او موافقت کرد این درحالی بود که این بازیکن برزیلی توانست یک بار دیگر قهرمانی با رئال در لیگا را در فصل ۲۰۰۶-۲۰۰۷ به دست آورد.
پیوستن به میلان
رونالدو در سال ۲۰۰۷ به میلان پیوست تا حضور در کنار کاکا را تجربه کند. او در فصل نخست حضورش ۱۴ بازی با پیراهن روسونری به میدان رفت و توانست ۷ گل به ثمر رساند. این بازیکن برزیلی در همان فصل نخست حضورش در میلان توانست قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا،سوپر جام اروپا و جام جهانی باشگاهی را به دست آورد.
در فصل دوم باردیگر آسیب دیدگی به سراغ رونالدو آمد و تنها در ۶ بازی توانست میلان را همراهی کند. او در ۱۳ فوریه ۲۰۰۸ در دیدار برابر لیورنو بار دیگر از ناحیه زانو به شدت آسیب دید و پیش بینی می شد که ماه ماه خانه نشین شود اما او توانست بعد از ۶ ماه دوباره به فوتبال بازگردد.
آخرین ایستگاه فوتبال برزیل
رونالدو در سال ۲۰۰۸ با قراردادی آزاد به کورینتیانس برزیل پیوست. او در ۷ بازی توانست ۶ گل برای این تیم به ثمر رساند تا نشان دهد که دوران فوتبالی اش به پایان نرسیده است. او تا سال ۲۰۱۱ برای این تیم برزیلی بازی کرد و سرانجام در ۱۴ فوریه ۲۰۱۱ برای همیشه از فوتبال خداحافظی کرد. او افتخارات زیادی به دست آورد و توانست ۳ بار به عنوان بهترین بازیکن فوتبال جهان هم انتخاب شود که آخرین بار آن به سال ۲۰۰۲ برمی گردد که با قهرمانی برزیل در جام جهانی هم همراه شد.
سخنان بزرگان درباره رونالدو
زلاتان ابراهیموویچ
” از نظر من رونالدو بزرگترین است. او کیفیت پله را داشت. هیچ بازیکنی را مانند او ندیده ام. از نظر من هیچ بازیکنی تا الان تاثیر گذاری رونالدو را نداشته استو”
آلساندرو نستا
“رونالدو بدون شک بهترین مهاجمی است که برابر او بازی کرده ام. متوقف کردن این بازیکن غیر ممکن بود.”
زین الدین زیدان
” بدون شک رونالدو بهترین بازیکنی است که در کنار او بازی کرده ام. او رابطه عجیبی با توپ داشت. رونالدو از نظر من شماره ۱ است. هر روزی که با او تمرین می کردم چیزهای جدیدی می دیدم. او نمونه کامل یک بازیکن استثنایی و بسیار خوب بود.
خورخه والدانو
” رونالدو یک بازیکن نبود یک تیم بود”
بابی رابسون
“سریع ترین بازیکن به هنگام حمل توپ بود. اگر آسیب دیدگی اجازه می داد رونالدو بدون شک به بزرگترین بازیکن تاریخ فوتبال جهان تبدیل می شد”
میروسلاو کلوزه
“من وقتی وارد فوتبال ایتالیا شدم با هرکسی که صحبت می کردم می گفت که رونالدو بهترین بازیکنی است که در فوتبال ایتالیا بازی کرده است. از نظر من رونالدو کامل ترین بازیکن تاریخ فوتبال جهان است.
زیکو
“یکی از بهترین مهاجمانی است که تا الان دیده ام. هیچ بازیکنی را چالاک تر از رونالدو ندیده ام. آرزو می کردم که در کنار این بازیکن بازی می کردم. اگر در کنار رونالدو بودم همواره توپ را به او می دادم”
امرسون
“رونالدو به خوبی می دانست که مانند ما در تمرین نیاز به کار کردن زیاد ندارد. اگر او نیاز به گلزنی داشت به راحتی گل می زد. او در دو روز تمرین می توانست به اندازه دو هفته ما کار کند. رونالدو بهتر از هر بازیکنی بود.
