گزارش روز | آقای ونگر؛ کافی است کافی است

به گزارش متافوتبال و به نقل از شفقنا، آرسنال بدترین شروع خود را در تاریخ لیگ قهرمانان اروپا داشته است. این تیم در دیدار نخست خود برابر دینامو زاگرب کرواسی تن به شکست داد تا یکی از عجیب ترین نتیجه های هفته نخست رقم بخورد. توپچی های لندن در هفته دوم در ورزشگاه خانگی خود از المپیاکوس یونان پذیرایی کردند.

شاگردان آرسنال ونگر باید در این دیدار به پیروزی می رسیدند تا در گروهی که بایرن مونیخ آماده در آن قرار داشت شانسی برای صعود داشته باشند اما در میان بهت حاضران در ورزشگاه امارات تیم محبوب آنها با نتیجه ۳ بر دو بازی را واگذار کرد تا بار دیگر برای همه ثابت شود که دیگر دوران آرسن ونگر در توپچی  ها به پایان رسیده است و این مربی فرانسوی بهتر است تا شرایط برای او وخیم تر نشده است و اندک محبوبیتی برای او باقی مانده است از آرسنال جدا شود.

حتما برای اینکه دلمان به حال آرسنال بسوزد لازم نیست که طرفدار این تیم بود. چه بسا برای همه ثابت شده باشد تیمی که زمانیکه شکست دادن آن آروزی هر تیمی بود الان به حال و روزی افتاده است که هر تیمی می تواند برابر آن به پیروزی برسد. اصلا صعود کردن و یا صعود نکردن آرسنال از مرحله گروهی لیگ قهرمانان اروپا در فصل جاری مطرح نیست. هر هودار و دوست دار فوتبال وقتی که می بیند آرسنال بدترین شروع خود در تاریخ لیگ قهرمانان اروپا را داشته است و برابر دو تیمی که از ضعیف ترین تیم های مرحله گروهی هستند تن به شکست می دهد احساس نگرانی و چه بسا تعجب کند. توپچی ها فصل قبل هم با شکست برابر موناکو از دور رقابتها کنار رفتند و این نشان می دهد که در شرایط خوبی به سر نمی برند.

در گذشته ای نه چندان دور سران باشگاه آرسنال به هواداران خود اعلام کردند که باید ورزشگاه خاطره انگیز هایبری بسته شود و به خاطر آینده تیم ورزشگاه جدیدی ساخته شود تا سود مادی این تیم افزایش یابد. آنها برای سیاست ریاضت اقتصادی خود کسی بهتر از آرسن ونگر را پیدا نکردند. این مربی فرانسوی یک استعداد یاب بسیار مهار است که می تواند بازیکنان معمولی را به ستاره های بزرگی تبدیل کند و آنها را با رقم های بسیار بالا به دیگر باشگاه ها بفروشد. آنها با این کار خود به آینده نگریستند و ونگر را به حال خود رها کردند.

سیاست باشگاه آرسنال کاملا روشن بود. آنها نمی توانستند بازیکنان بزرگ و طراز اول را جذب کنند همچنانکه ستاره های بزرگ خود را هم نمی توانستند حفظ کنند. ونگر بهترین مربی برای چنین سیاستی بود و سران باشگاه آرسنال هیچ کسی را بهتر از او برای عملی کردن چنین سیاستی پیدا نمی کردند. آرسنال در چنین شرایطی شانسی برای کسب عنوان قهرمانی در هیچ جامی نداشت و نتایج پر نوسان این تیم باعث می شد تا تنها به کسب سهمیه لیگ قهرمانان اروپا بسنده کند تا ونگر بعد از پایان هر فصلی عبارت مشهور خود” فصل بعد برای کسب عنوان قهرمانی خواهیم جنگید” را به کار برد. ونگر باید با بازیکنانی مانند نیکولاس بنتنر و امانوئل ابوه و متقاعد کردن ینس لمن و سل کمپل به تاخیر انداختن خداحافظی برای کسب قهرمانی در لیگ جزیره بجنگد و نتیجه برای همه روشن بود.

ونگر وظیفه خود را به خوبی انجام می داد و هیچ کسی هم از اخراج او سخن به میان نمی آورد. بحث بر سر برکناری مربیان بزرگی چون سرآلکس فرگوسن و ژوزه مورینیو مطرح بود اما ونگر به خیال راحت به کار خود ادامه می داد تا جایکه ژوزه مورینیو به طعنه از آرسن ونگر به عنوان پادشاه مربیان لیگ جزیره یاد کرد. منظور مورینیو این بود که ونگر اصلا دغدغه اخراج ندارد و در هر حالتی سران باشگاه آرسنال او را حفظ خواهند کرد.

آرسنال در این یک دهه اخیر ستاره های زیادی را به دیگر تیم های داده است از تیری آنری گرفته تا رابین فان پرسی و سمیر نصری و چندین و چند ستاره بزرگ دیگر. از طرف دیگر سران باشگاه آرسنال به جذب بازیکنان جوان و بی نام و نشان لیگ فرانسه اکتفا می کردند و این باعث می شد تا هواداران آرسنال هم از تیم محبوب خود انتظار قهرمانی نداشته باشند اما در یکی دو سال اخیر شرایط کمی فرق کرده است.

سران باشگاه آرسنال و آرسن ونگر در یک دو سال اخیر پیام های تهدید آمیز هواداران خود را شنیدند. ونگر پس از مدتها خطر منفور شدن را احساس کرد. او چاره ای نداشت تا چند ستاره بزرگ را به تیم خود اضافه کند. مسوت اوزیل نخستین بازیکن بزرگی بود که با رقم بسیار بالایی راهی آرسنال شد و برای مدتی کوتاه به عنوان گرانترین بازیکن لیگ جزیره انتخاب شد اما این بازیکن به تنهایی کافی نبود. توپچی ها دو فصل قبل دنی ولبک و الکسیس سانچس را هم با رقم های بالایی جذب کردند با این حال مشکلات خط دفاعی آرسنال بسیار زیاد بود و این تیم در خط دروازه خود هنوز مشکل داشت.

در فصل جابجایی تابستانی سال جاری ونگر توانست راه چاره ای برای خط دروازه تیمش پیدا کند و پتر چک سنگربان باتجربه چلسی را جذب کرد. آرسنال با جذب این چند بازیکن بزرگ و حفظ ستاره های خود مانند سانتی کاسورلا، کوکلین و چامبرلین به تیم کامل تبدیل شد و انتظارات هواداران از ونگر بالا رفت. دیگر این مربی فرانسوی هیچ بهانه ای برای نتیجه گرفتن نداشت و باید تیمی متفاوت راهی رقابتهای مختلف می کرد اما او نتوانسته  عملکرد خوبی داشته باشد و الان آرسنال در همه نقاط زمین مشکل دارد و به نظر می رسد  که مشکل این تیم فنی و تاکتیکی است نه بازیکن.

آرسنال در سال ۲۰۰۴ و حتی قبل از آن تیمی دست نیافتنی در لیگ جزیره بود و توانست بدون شکست جام قهرمانی را بالای سر برد اما الان به شرکت تجاری می ماند که تنها به کسب سود بیشتر فکر می کند. توپچی ها زمانی بهترین بازیکنان لیگ جزیره را در اختیار داشتند اما الان به سوپر مارکتی تبدیل شده است که تنها به فکر تامین کردن کالاهای مورد نیاز دیگر تیم های بزرگ است.

آیا ونگر فکر می کند که با این شرایط تیمش می تواند شانسی برای کسب عنوان قهرمانی در رقابت های لیگ برتر انگلیس داشته باشد؟ ونگر حتی به احتمال آسیب دیدگی بازیکنانش توجه ای نمی کند این درحالی است که تیم او یکی از بد شانس ترین تیم های لیگ جزیره و فوتبال اروپا است و همواره بازیکنان زیادی از این تیم آسیب می بینند. ونگر در فصل جاری بازیکنانی مانند جک ویلشر، کوچیلنی و دنی ولبک را به خاطر آسیب دیدگی از دست داده است اما آقای ونگر جایگزین این بازیکنان چه کسانی هستند؟ چرا در فصل جابجایی تابستانی تلاش نکردی تا جایگزینانی برای این ستاره های خود پیدا کنی این درحالی است که به خوبی می دانی لیگ جزیره فشرده ترین لیگ فوتبالی در اروپا است و امکان آسیب دیدگی بازیکنان در آن بسیار زیاد است؟ به احتمال زیاد ونگر جوابی برای این پرسش ها ندارد.

آرسنال در دو فصل اخیر توانسته که دو بار قهرمانی در جام حذفی انگلیس را به دست آورد اما ویگان هم قهرمانی در جام حذفی را به دست آورده و در فصل بعد از آن به لیگ پایین تر صعود کرده است. آیا قهرمانی آرسنال به جام حذفی انگلیس محدود شده است؟

ونگر باید ثابت کند که آرسنال را دوست دارد و به هواداران این تیم علاقه دارد. او برای اثبات این عشق یک راه حل بیشتر پیش رو ندارد و آن اینکه از توپچی ها جدا شود. او باید این فرصت را به هواداران آرسنال بدهد تا باردیگر رویایی قهرمانی را در سر بپرورانند.

بله ونگر بزرگترین مربی تاریخ باشگاه آرسنال است و در سال ۲۰۰۴ دستاورد تاریخی را رقم زند اما گذشته آینده را نمی سازد. او بهتر است که به فریاد”enough is enough!” هواداران آرسنال گوش دهد و این تیم را ترک کند.

آرسنال تیمی است که فوتبال زیبا و تماشاگر پسند را در دستور کار خود قرار می دهد و تنها آرسن ونگر در این سبک بازی تبحر ندارد. با توجه به آنکه یورگن کلوپ و کارلو آنچلوتی الان بدون تیم هستند هر کدام از آنها می تواند با توجه به تجربه و لیاقتی که دارد گزینه مناسبی برای نیمکت آرسنال باشد به ویژه یورگن کلوپ که تفکرات او بسیار نزدیک به آرسن ونگر است و می تواند روزهای خوبی را در توپچی ها رقم بزند.