اتفاق روز | کفاشیان این بار بلاتر را دور می‌زند / دیدار با منتقدان رئیس سوئیسی به دستور شیخ کویتی است؟

به گزارش متافوتبال و به نقل از خبرانلاین، علی کفاشیان استاد است . استاد چانه زنی . خنده خنده کارش را جا می اندازد و پیش می رود. او که به یاور منطقه آسیای میانه بلاتر معروف بود و به عنوان نایب رئیس این منطقه از آسیا برای بلاتر 15 رای آسیایی را مدیریت کرده بود ، حالا در شرایطی که کمتر از 5 ماه تا نقطه پایان مرد سوئیسی در فیفا مانده است ، با دو منتقد اصلی اش می نشیند و جلسه می گذارد. با یکی به بهانه اردوی تیم ملی امید و دیگری برای اردوی آینده امیدها و البته بازی دوستانه ملی. اما این دو جلسه آیا می تواند ارتباطی با آینده فوتبال دنیا نداشته باشد؟
کفاشیان که لوئیز فیگو درباره اش گفت:«به من قول داد برای حمایت اما بعدا خبری از او نشد.» ، استاد این بازی های سیاست مدارانه است. او که در کشورمان سه دوره دولت و بیش از 4 وزیر و رئیس سازمان ورزش می خواستند عوضش کنند اما نتوانستند ، سالهاست که فاتح مجامع لقب گرفته و هیچ مجمعی نبوده که شرکت کند و پیروزش نباشد. درحالی که همه او را آقای خنده رو لقب می دهند و می گویند توان انجام هیج کاری را ندارد ، با همین سیاست خنده اش ، توانسته طولانی ترین دوره ریاست بر فدراسیون فوتبال را داشته باشد.

کفاشیان که در دو سال گذشته توانسته با یکی از منتقدان جدی اش عقد برادری بریزد و اعتمادش را جلب کند . او حالا با شیخ احمد کویتی در همه امور فوتبالی هماهنگ است. مرد کویتی که این روزها مرد شماره یک فوتبال آسیاست. کسی که رای های بسیاری را برای بلاتر در انتخابات منتفی شده چند ماه قبل گرفت. رئیس شورای المپیک آسیا و رئیس انجمن کمیته های ملی المپیک دنیا. مردی که به رغم همه وقتی که در ورزش های غیرفوتبالی می گذارد ،مثل همه شاهزاده های عرب ، شیفته فوتبال است. برای عکس یادگاری گرفتن با علی پروین از کشورش به مالزی می رود و عشقش بودن در تصمیم سازی های فوتبالی آسیاست.
او که بسیاری فکر می کردند بعد از بلاتر برای ریاست فیفا قدم به پیش می گذارد ، با اتفاقات مربوط به فساد در فیفا ، برنامه هایش به هم ریخت . کناره گیری پیش از موعد بلاتر ، جایگاه او را متزلزل کرد . شاید اگر 2 سال دیگر زمان داشت ، به عنوان کاندیدای ریاست پا پیش می گذاشت اما می ترسد از اینکه به سرنوشت پرنس علی دچار شود . او نمی خواهد در رقابت با پلاتینی شکست سختی بخورد و  روبروی او باشد. حداقل تا این لحظه چنین تصمیمی دارد و موقعیت را می سنجد.
این نکته را از گفته های علی کفاشیان می توان دریافت:«تا این لحظه رای فوتبال آسیا پلاتینی است البته اگر در آینده و تا انتخابات همه چیز عوض نشود.» این جمله از مردی که برای هر کار کوچکی در تصمیمات قاره ای فوتبال با شیخ کویتی هماهنگی می کند ، یعنی برنامه مرد کویتی و نزدیکانش تغییر کرده است. دیدار کفاشیان در هلند با رقیب بلاتر و بلافاصله در آلمان با ولفگانگ نیرزباخ ، یکی از حامیان سرسخت پلاتینی تنها نشان از تغییر در رویکرد کفاشیان و دوستان خارجی اش به آینده فوتبال دنیا دارد.

او که این روزها متهم است به دور زدن وزارت ورزش و همکاران سابقش در فدراسیون فوتبال ، این بار می خواهد از بلاتر عبور کند. او مجوز عبور را از شیخ کویتی گرفته و با خیال راحت به این ملاقات ها می رود . داشتن نقش حامی منطقه ای برای اروپایی ها در انتخابات پیش روی فیفا ، در آستانه پایان دوره ریاست 4 ساله کفاشیان در فوتبال ایران ، او را صاحب شانسی بزرگ می کند .

حمایت همه جانبه خارجی در انتخابات جنجالی پیش رو در اسفند 94 برای تعیین رئیس فدراسیون فوتبال. جایی که گودرزی و دوستانش امیدوارند بتوانند کفاشیان را با حربه نداشتن مجوز کار از هیات دولت برای انتخابات ، رد صلاحیت کنند اما او با استفاده از اساسنامه فدراسیون فوتبال ، برای حضور در انتخاباتی که خودش ریاست مجمعش را بر عهده دارد ، نه نیازی به مجوز کار از هیات دولت پیدا می کند و نه مشکلی از بابت رای گرفتن از هیات هایی دارد که جان شان را برای او می دهند. هر تصمیمی برای منع کردن او از حضور در انتخابات هم تنها تعلیق را برای فوتبال به همراه می آورد. ترسی که مدت هاست گودرزی و وزیر و روسای قبل او را هم محتاط کرده بود.

کفاشیان برای آینده 4 ساله ای دیگر برنامه ریزی می کند و وزارت ورزش هنوز نتوانسته راهکاری برای عبور از او پیدا کند. تز جدید دوستیابی کفاشیان هم نشان از برنامه بلند مدت او برای فوتبال دارد. چیزی که زنگ خطری محمود گودرزی و مشاورانش است. آنها که مدام از برنامه شان برای تغییر در فوتبال می گویند ، اگر واقعا چنین اعتقادی در سر دارند، باید در این چند ماه باقی مانده برایش راهکاری پیدا کنند تا او نتواند بار دیگر از خلاء های دموکراسی استفاده کند و 4 سال دیگر در ساختمان سئول بماند. راهکاری که در مرزهای سرزمینی ایران برایش پاسخی نیست. وزیر که روزی شیخ کویتی در دیدار محرمانه برایش از اهمیت ماندن کفاشیان در فوتبال ایران گفته بود ، باید راهکاری پیدا کند برای ایجاد جدایی میان کفاشیان و اهرم قدرتمند حمایتی اش در ورزش آسیا و دنیا. وزارت ورزش آیا این توان را دارد؟