احسان حدادی:٧٠میلیون دادند و گفتند ٤ ماه دور دنیا را بچرخ! / اگر دادگاهی بودم، چطور به‌راحتی از ایران خارج شدم؟

به گزارش « سرویس خارج از مستطیل سبز » متافوتبال، نایب قهرمان المپیک ٢٠١٢ بعد از ٤ ماه دوری از ایران، چند روزی است که به تهران بازگشته اما به نظر می‌رسد از انتقاداتی که بعد از نتیجه دور از انتظار او در مسابقات جهانی صورت گرفته، دل خوشی ندارد. حدادی البته ناکامی خود را به کسی ربط نمی‌دهد و همچنان هدفش را مدال طلای المپیک ریو عنوان می‌کند اما معتقد است وقتی مربی ندارد و هیچ‌کس برای راهنمایی هم شده، بالای سر او نیست، در هر مسابقه‌ای ممکن است چنین سرنوشتی در انتظار او باشد. پسر با اعتمادبه‌نفس دوومیدانی ایران امیدوار است امروز(یکشنبه) رئیسی برای این فدراسیون انتخاب شود که در فاصله یکسال تا المپیک به ورزشکاران این رشته کمک کند. در ادامه گفت‌وگوی «شهروند» را با احسان حدادی می‌خوانید:

  بعد از ماه‌ها تمرین همه انتظار داشتند با مدال مسابقات جهانی به ایران برگردی اما نتیجه ضعیفی به‌دست آوردی؟
حتما تمرین اشتباه کردم. وقتی یک مربی بالای سر آدم نباشد، این مسائل هم پیش می‌آید. برای به‌دست آوردن هر موفقیتی نیاز به یک استاد است که متاسفانه من در یکسال اخیر از آن بی‌بهره بودم.

  اما شاید کسی به یاد ندارد که احسان حدادی که با نزدیک به ٦٩ متر نایب‌قهرمان المپیک شد، ٦٠ متر پرتاب کرده باشد!
به اعتقاد من بحث مربی در این اتفاق خیلی مهم است. با این حال معتقدم درباره اتفاقی که گذشته نباید بحث کرد چون فقط باعث می‌شود اعصاب من و دیگران به هم بریزد.

   بعد از ناکامی در مسابقات جهانی مسئولان وزارت ورزش و کمیته المپیک از تو حمایت کردند اما مهاجر شجاعی دبیر فدراسیون گفت تمام امکانات برای حدادی فراهم بوده و خودش باید پاسخگو باشد.
از طباطبایی، سجادی، شهنازی و‌ هاشمی تشکر می‌کنم که در این مدت مرا حمایت کردند اما همه آنها و مردم می‌دانند که تا پیش از این در هر مسابقه‌ای توانستم نتیجه خوبی بگیرم. به‌هرحال ورزش اینطور نیست که همیشه بالا باشی و بالاخره یک مدتی شاید افت کنی. بعد از المپیک پکن نیز انتقادات زیاد بود و من تلاشم را بیشتر کردم و نتیجه‌اش را هم گرفتم. آدم جواب هر کسی را نباید بدهد؛ آنها اصلا در حد من نیستند.

   چرا در این ٤ ماه که خارج از کشور بودی، نتوانستی مربی خودت را انتخاب کنی؟
من در آمریکا با یک مربی و در آلمان با ٢، ٣ مربی کار کردم. از کار کردن با یکی از آنها خوشم آمد که او گفت به‌خاطر سن و سالم نمی‌توانم به ایران بیایم. این مربی آلمانی به من گفت تو اینجا باش تا با هم کار کنیم اما من هم به‌خاطر مشکلات ویزایی و دیگر مسائل نمی‌توانم ١١ ماه ‌سال را به آن‌جا بروم. به‌هرحال با چند مربی صحبت کردم و نشد که به توافق برسیم.

   با این وضع برنامه‌ات برای آینده چیست؟
من باید در هفته‌های آینده و نهایتا تا اواسط مهرماه یک مربی پیدا کنم. بعد از صحبت با مسئولان مذاکره را آغاز می‌کنیم تا هرچه سریعتر کار خود را از سر بگیریم. متاسفانه یکسری از دوستان گفته بودند ورزشکارسالاری است و حدادی خودش برای خودش مربی تعیین می‌کند. باور کنید من از خدایم است که هرکسی می‌تواند برایم مربی پیدا کند. فقط حواس‌شان باشد که وقتی مربی را برای من می‌آورند، خودشان هم باید در قبال نتیجه پاسخگو باشند.

   در این مدت ٤ ماهه که در ایران نبودی، هزینه‌هایت از چه طریقی تأمین می‌شد؟
عرفش این است که فدراسیون باید هزینه آماده‌سازی ورزشکارش را بدهد و هیچ‌وقت یک ورزشکار از جیبش برای خودش خرج نمی‌کند. در این ٤ ماه، ٧٠‌میلیون پول نقد به من دادند و شاید چند بلیت هم برایم گرفتند که البته برخی از آنها اصلا به کارم نیامد. به من گفتند با همین ٧٠‌میلیون در این ٤ ماه سر کن اما من می‌دانستم که با چنین مبلغی نمی‌توان دنیا را چرخید و در مسابقات مختلف شرکت کرد. گرفتن بلیت هم که فکر می‌کنم یک امر عادی است چون پیاده که نمی‌توانستم به مسابقات جهانی بروم. من هزینه‌های زیادی کردم و سختی‌های زیادی کشیدم. حداقل خودم از خودم توقع داشتم که پرتاب خوبی کنم. شاید برخی بگویند بهانه باشد اما از ٢، ٣ هفته قبل از مسابقات زانودرد و کمردرد داشتم که روز مسابقه اذیتم کرد.

   مردم به شدت نگران ادامه عدم نتیجه‌گیری‌ات  در المپیک هستند...
تنها کاری که از دستم برمی‌آید این است که تلاشم را بیشتر کنم. البته مربی، پزشک و فیزیوتراپ هم باید در کنار من باشند که این موضوع دیگر از دست من خارج است. برای من سخت نیست که دوباره ٦٩ متر پرتاب کنم اما باید تمریناتم منظم باشد.

   هنوز سهمیه المپیک را هم کسب نکردی. نگرانی از این بابت نداری؟
بالاخره باید کسب سهمیه کنی تا المپیک بروی اما به یاد ندارم که من تا به حال به سهمیه فکر کرده باشم. الان هم به این موضوع فکر نمی‌کنم چون کسی که می‌خواهد در المپیک مدال بیاورد و هدفش طلا است، به سهمیه فکر نمی‌کند.

   امروز انتخابات فدراسیون دوومیدانی برگزار می‌شود اما شنیدیم تو به این مجمع دعوت نشدی. دلیل این مسأله را می‌دانی؟
من از برگزاری انتخابات بی‌اطلاع بودم و چند روز قبل که به تهران آمدم، این موضوع را فهمیدم. امیدوارم رئیسی انتخاب شود که واقعا درد ورزشکاران دوومیدانی را بفهمد و در فاصله کم تا المپیک به پیشرفت این رشته کمک کند. درباره عدم دعوت خودم نیز باید بگویم ورزشکاری که در مسابقات جهانی بیست‌وسوم می‌شود، دیگر جایگاهی در این مجمع ندارد. حتما از من بهتر کسی بوده است که او را دعوت کرده‌اند.

   در آخر به ٤ ماه قبل و زمانی که می‌خواستی ایران را ترک کنی، برگردیم. آن زمان شایعاتی مبنی بر حضورت در دادگاه و یک پرونده دردسرساز به وجود آمده بود. این مسائل صحت داشت؟
صحبتی دراین‌باره ندارم چون ٤ ماه از آن موضوع گذشته و اگر هر حرفی بزنم، به شایعاتی که ساخته‌اند، دامن می‌زنم. این مسائل شایعه‌ای بیش نبود که بزرگش کردند. فقط می‌توانم این را بگویم که اگر مشکلی داشتم، نمی‌توانستم ٤ ماه را خارج از ایران باشم و به راحتی هم به کشور برگردم.