گزارش روز | روزی که اسطورگی رئال در اروپا آغاز شد…

به گزارش متافوتبال و به نقل از سایت هواداری رئال مادرید، 60 سال پیش در چنین روزی، رئال مادرید اولین بازی خود را در جام باشگاه های اروپا مقابل سروت سوئیس پشت سر گذاشت. در چنین روزی مهمترین تورنمنت فوتبالی باشگاهی جهان با خواست چند تن از بزرگان فوتبال مثل سانتیاگو برنابئو آغاز شد. رئال مادرید اولین بازی خود را در ژنو آغاز کرد تا اولین گام را برای کسب ده جام اروپایی بردارد.

در آن زمان تجهیزات اینترنتی ، تلویزیونی و موبایلی فعلی که بازیها در 200 کشور مختلف پخش می شود وجود نداشت. چمپیونزلیگ فعلی با عنوان ” جام قهرمانان باشگاه های اروپا” پروژه ای بود که بر اساس آن قرار بود تیمهای کشورهای بزرگ اروپا در آن با هم رقابت کنند. جنگ جهانی تازه تمام شده بود و اروپا نیروی دوباره ای طلب می کرد.

اردوی رئال مادرید با یک هواپیمای تبلیغاتی راهی ژنو شد. در آن زمان تلویزیون اسپانیا بازیها را پخش نمی کرد.هزینه تلویزیون گران بود و اکثر خانواده ها تن به انجام هزینه برای چنین وسیله ای نمی دادند. آن بازی از ساعت 16:45 به وقت محلی آغاز شد یعنی چهار ساعت زودتر از ساعت مرسوم فعلی برای بازیهای اروپایی.

در آن دوره تیمها برای ورود به زمین سرود ملی کشورشان را می خواندند اما از سال 1992 پیش از بازیها سرود چمپیونزلیگ که از سال 1992 توسط تونی بریتن ، آهنگساز انگلیسی ساخته شده پخش می شود.

در زمان آن بازی تعویض مفهومی نداشت و فقثط در صورت مصدومیت دروازه بان و فقط یکی از بازیکنان درون زمین امکان تعویض وجود داشت. تا سال 1970 کارت زرد ایجاد نشد. قانون آفساید از سال 1990 برای سود رساندن به مدافعان ساخته شد. تا سال 1992 هم دروازه بان حق داشت پاس مدافعان را با دست بگیرد.

روزنامه فرانسوی اکیپ وظیفه پوشش مسابقات را به عهده گرفت تا مطبوعات انگلیس، ولورهمپتون را به خاطر غلبه بر هانود بوداپست و اسپارتاک مسکو بهترین تیم اروپا ندانند. برنابئو و ساپورتا به نمایندگی از رئال با گابریل هانوت، سردبیر اکیپ دیدار کردند. جام باشگاه های اروپا چهار روز پیش از بازی سروت – رئال مادرید با بازی اسپورتینگ لیسبون – پارتیزان بلگراد آغاز شده بود.وروش لوبوگوی مجارستان ، اندرلخت بلژیک ، روت وایس اسن از آلمان ، هیبرنیان از اسکاتلند ، گواردیا ورشو از لهستان ، کپنهاگ از دانمارک ، استاده ریمه از فرانسه و راپید وین از اتریش حاضران آن دوره بودند.

در فصل 56-1955 ، 16 تیم با ملیت های مختلف حضور داشتند (تا سال 1997 تیمهایی که قهرمان لیگ یا جام باشگاه های اروپا نشده بودند شانس حضور در مسابقات را نداشتند). در آن زمان  دون خوان بوربون و پسرش خوان کارلوس راهی لوزان شده بودند تا با  ملکه ویکتوریا ائوخنیا ، بیوه آلفونسوی هشتم دیدار کنند.   رئال بر اساس دستور ژنرال فرانکو حق نداشت که هیچ گونه ارتباطی با آنها داشته باشد تا شبهه حمایت رئال از خانواده سلطنتی ایجاد نشود اما خوان کارلوس 17 ساله برای تماشای بازی به ورزشگاه رفت.

آن بازی در روز 8 سپتامبر 1955 برگزار شد چرا که بازیها در اعیاد میانه هفته برگزار می شد. آن بازی هم در روزی موسوم به “روز ژنو” برگزار شد.

اتفاق ویژه آن بازی بین دو نیمه رخ داد. زمانی که ساپورتا ، مدیر اجرایی رئال به همراه خوان کارلوس جوان به رختکن رفت تا با بازیکنان خوش و بخش کند. خوان کالوس که بعدها و بین سالهای 1975 تا 2014 پادشاه اسپانیا شده بود خطاب به دی استفانو گفت :” سائتا ، ما مهاجرها منتظر پیروزی رئال هستیم…” دون آلفردو پاسخ داد:”تو دیگر کدام خری هستی؟ برو بمیر بچه!”  سالها بعد خوان کارلوس با یادآوری آن خاطره خطاب به دی استفانو گفت:” ببین ، من شاه شدم. اگر می دانستی شاه می شوم آن زمان دستم را می بوسیدی!”  در نیمه دوم رئال مادرید گلزنی کرد و شش دهه طلایی را در فوتبال اروپا پشت سر گذاشت. دنیا خیلی تغییر کرد اما یک چیز عوض نشده است : خنتو تنها بازیکنی است که شش دوره قهرمان اروپا شده است…

بازی رئال و سروت در حالی برگزار شد که  در ورزشگاه ها هنوز پروژکتور نصب نشده بود. بازی پیش از آغاز لالیگا آغاز می شد. رئال به مربیگری وایلونگا دو بازی دوستانه مقابل کوردوبا و مورسیا در برنابئو انجام داده بود.تا دقیقه 74 رئال نتوانست از سد دفاعی سروت بگذارد اما بالاخره شلیک میگل مونیوز ، کاپیتان وقت رئال فقل را باز کرد. ریال روی حرکت زیبای دی استفانو دومین گل را زد تا رئال با همین روند به فینال پاریس در اولین دوره جام باشگاه های اروپا مقابل استاده ریمه شرکت کند و با نتیجه 3-4 پیروز شود.

پاکو خنتو با یاد آوری آن بازی می گوید :” همه نگاه های ورزشی و اجتماعی روی آن بازی بود. باید اعتراف کنم که نمی دانستیم دقیقا آن تورنمنت چه ابعادی دارد. فقط می خواستیم بازی کنیم. در بازیهای دیگر با قطار سفر می کردیم اما در آن بازی با هواپیما رفتیم. با ما مثل شاه برخورد کردند. خیلی حواسشان به ما جمع بود و خوش گذشت.در لوزان با ملکه روبرو شدیم. به ما نگفته بودند که آن جا می رویم. عکسهای آن زمان را نگه داشته ام. در یکی از عکسها دست او را بوسیده ام. با ما خیلی خوب برخورد کرد. شاهزاده وقت ،  خوان کارلوس هم آن جابود. هرگز او را تا آن زمان از نزدیک ندیده بودیم. او برای حمایت از ما به ژنو آمد. به رختکن آمد و با همه ما خوش و بش کرد. می گفتند که رئالی است.”

وی افزود :” برنابئو یکی از موسسان جام باشگاه های اروپا بود اما هیچ کس توضیح دقیقی در مورد شکل مسابقات نمی داد. ابهامات زیاد بود. تا زمانی که به فینال پاریس رسیدیم و قهرمان شدیم، خود ما به طور کامل ماجرا را نمی دانستیم پس از آن مفهومش را فهمیدیم. قهرمانی حس بی نظیری داشت.  وقتی قهرمان اروپا می شدیم مردم به شدت خوشحال می شدند. بردن این همه جام پیاپی باعث شد که بهترین باشگاه قرن بیستم شویم. در ابتدا نمی دانستیم که این کار چه مفهومی دارد. من در هشت فینال بازی کردم و فقط دو تا را باختم. چندان هم بد نبود. من سالها در رئال بودم و در سن کمی به باشگاه آمدم. نسل پنج جام تمام شد و طول کشید تا دوباره قهرمان شویم. اما دوران بی نظیری بود.”