چه کسی جای هاجسون را می‌گیرد؟ راجرز؟ شاید!

به گزارش متافوتبال و به نقل از فوتبال ژورنال، قرارداد هاجسون پس از رقابت‌های اروپایی به پایان خواهد رسید. مارتین گلن، رئیس اجرایی اتحادیه، با تایید این مطلب می‌گوید سرنوشت و آینده‌ی کاری هاجسون به نمایش تیم در یورو 2016 فرانسه در تابستانِ آینده بستگی کامل دارد. هر نتیجه‌ای کمتر از حضور در یک چهارم نهایی، به معنای تغییر در کادر فنی تیم خواهد بود. تغییراتی که اتحادیه پس از بررسی گسترده و دقیق کاندیداها انجام خواهد داد. یعنی همان روشی که در سال 2012، سکان هدایت تیم را به هاجسون سپرد.

گرگ دایک، رئیس اتحادیه پیش از این گفته بود که یک مربی خارجی نیز می‌تواند جانشین هاجسون شود اما مربی بعدی باید با شرایط و اوضاع داخلی، شناخت کافی داشته باشد. به زبانی ساده‌تر، مربی بعدی باید تجربه‌ی حضور در جزیره، در کارنامه‌اش ببیند.

این سخنان، راجرزِ ایرلندی، روبرتو مارتینزِ اسپانیایی و حتی دیوید مویسِ اسکاتلندی را نیز در زمره‌ی واجدین شرایط قرار می‌دهد. آرسن ونگر بدون هیچ شکی گزینه‌ی رویایی اتحادیه خواهد بود  اما این سرمربی فرانسوی در گذشته پیشنهاد انگلیس را رد کرده است.

اتحادیه باید این نکته را بپذیرد که کاندیداهای انگلیسی همچون گری نویل، گرث ساوتگیت، آلن پاردو و گری مانک هنوز برای چنین کاری آماده نیستند. پس با در نظر گرفتن این نکته اتحادیه باید به دنبال گزینه‌ای باشد که شناخت‌اش از فوتبال انگلیس و بازیکنان انگلیسی را به اثبات رسانده است.

کاندیداهای جانشینی هاجسون چه کسانی هستند؟

اتحادیه امیدور است جانشین هاجسون به جای حضور در لندن و سپری کردن زمان در دفتر کارش در ومبلی، زمان بیشتری را در سنت جورج پارک بگذراند.

برندان راجرز با اکثر شرایط اتحادیه هم‌خوانی دارد به طوری که می‌توان او را بهترین گزینه‌ی اتحادیه دانست. وی کارش را در تیم جوانان چلسی شروع کرد و سپس در واتفورد، ریدینگ و سوانسی سیتی، به تجربیات‌اش افزود و بعد پای به لیورپول گذاشت و مربیگری این تیم را برعهده گرفت.

هری ردنپ اخیراً گفته بود که اگر به عنوان سرمربی تیم ملی انتخاب شود، راجرز را به عنوان دستیار بر خواهد گزید.

او لک‌لک‌ها را در اروپا رهبری کرد و چیزی نمانده بود که آنها را به قهرمانی در لیگ برتر برساند. در زمان او بازیکنانی همچون استیو جرارد و لوئیس سوارز نمایش‌های بسیار خوبی از خود ارائه دادند. در این حین برندان روحیه و اعتماد به نفسِ از دست رفته‌ی جردن هندرسون را به او بازگرداند و با میدان دادن به ستاره‌های جوانی همچون رحیم استرلیگ و جردن عِیب، استعدادهای جدیدی به دنیای فوتبال معرفی کرد.

با توجه به اینکه راجرز ماه گذشته، از سمت سرمربیگری سرخپوشان آنفیلد برکنار شد؛ منوط به اینکه او به سرعت هدایت یک تیم را بر عهده گیرد یا خیر، سرنوشت او در تیم ملی متفاوت خواهد بود. اگر او در تابستان بدون تیم باشد، نظرِ دایک به شعار و هدف زندگیِ حرفه‌ای برندان یعنی «تلاش برای نشان دادن توانایی‌های بازیکنان انگلیسی» بیش از پیش جلب خواهد شد.

 مارتینز نیز از سوی دیگر یک گزینه‌ی بسیار جالب است. با وجود اینکه او در بالاگوئرِ اسپانیا متولد شده اما مهم‌ترین و بیشترین زمان بازیکنی‌اش را در انگلیس سپری کرد. او پس از ورود به عرصه‌ی مربیگری نیز از انگلیس خارج نشد و تاکنون هدایت تیم‌های سوانسی، ویگان و اورتون را بر عهده داشته است. بث، همسر 42 ساله‌ی مارتینز نیز یک اسکاتلندیست.

کوئیکه فلورس، سرمربی اسپانیایی واتفورد در این فصل می‌گوید: «ما در اسپانیا مارتینز را بیشتر یک مربی انگلیسی می‌دانیم چراکه او بیشتر دوران حرفه‌ای را در اینجا گذرانده است. او نتیجه می‌گیرد و به همین دلیل رفرنس و نمونه‌ای خوبی از فوتبال اسپانیایی و انگلیسی محسوب می‌شود.»

همانند راجرز در لیورپول، مارتینز نیز در اورتون، نتایج قابل احترامی با بازکنان انگلیسی همچون جان استونز، راس بارکلی، فیل جاگیئـِلکا، لـِـیتِن بـِـینز، تام کـِلـِوِلی و بازیکن 19 ساله‌ یعنی برندان گالووِی در گودیسون پارک به جای گذاشته است. مارتینز چندی پیش در اظهارنظری جالب مدعی شده بود که استونز کاپیتان آینده‌ی تیم ملی انگلستان خواهد بود و با وجودی که او در لیگ قهرمانان اروپا هیچ تجربه‌ای ندارد اما کسب تجربه در لیگ اروپا را به صورت جدی مد نظر قرار داده است.

اما کاندید احتمالی اسکاتلندیِ اتحادیه، یعنی دیوید مویس، از نظر افکار عمومی با شرایط به مراتب سخت‌تری نسبت به گزینه‌های دیگر مواجه است. هرچند مقبولیت افکار عمومی جزو شرایط گرگ دیک برای تصدیِ این پست نیست: «ما به خاطر اسکاتلندی، ولزی و یا فرانسوی بودن، دست رد به سینه‌ی کسی نمی‌زنیم اما کاندیداها باید فوتبال انگلیس را فهمیده باشند.»

مویس نیز همانند مارتینز و راجرز، از ویژگی‌های خوبی برخوردار است و بسیار از شرایط اتحادیه را داراست البته به جز دوران ناخوشنودش در منچستریونایتد. این دیوید مویس بود که در اورتون به وین رونی، کاپیتان کنونی انگلستان، در 16 سالگی میدان داد و این مربی 52 ساله سابقه‌ی بسیار خوبی نیز از استفاده از بازیکنان انگلیسی همچون جاگیئـِلکا و بـِـینز در گودیسون پارک از خود به جای گذاشته است. او تنها 10 ماه پس از در اختیار گرفتن سکان هدایت منچستریونایتد، از اولدترافورد اخراج شد با این حال او در کنار شایطین سرخ، تجربه و سابقه‌ی هدایت یکی از بزرگ‌ترین باشگاه‌های جهان را نیز در کارنامه‌ی کاری‌اش ثبت کرد. کارنامه‌ مویس در اسپانیا و تیم رئال سوسیداد با توجه به فاکتورِ احیا شدن رئال سوسیداد تحت رهبریِ مویس، امریست که دیک و گلن می‌توانند روی آن به خوبی مانور دهند.

یک دیگر از گزینه‌ی واجد شرایط که البته بعید است اتحادیه به او نظر مثبتی داشته باشد، ژوزه مورینیو است. مورینیو در سال 2007 پیشنهاد جانشینی استیو مک‌کلارین را رد کرد. با این حال باید به این امر نیز توجه داشت که انتخاب آقای خاص از سوی اتحادیه به سمت سرمربیگری سه شیر، با توجه به تنش‌های میانِ این دو، امری بعید و بسیار دور از ذهن می‌نماید.