یادداشت روز | آقای مایلی کهن نترسید و این تیم را به المپیک برسانید لطفا

فرهاد عشوندی / کامنت های مردمی پر است از دلخوری ، نگرانی و ترس از حذف . تیم امید بازی با قطر را باخت و حالا بسیاری ناامید شده اند که باز راه رفتن به المپیک مسدود شده است. تیمی با استعداد و با این همه هزینه که بیش از یکسال است مدام در اردو بوده ، حالا با یک شکست که البته می توانست نتیجه مسابقه اش باخت نباشد ، اینگونه باعث کم امیدی مردم شده است. اینکه بدون شک اشتباه استراتژیک محمد خاکپور ، مایلی کهن و سایر دستیاران تیم امید در گل اولی که تیم خورد موثر بوده ، غیرقابل کتمان است اما آیا از حالا باید نا امید شد؟

این که تیم امید با بدترین ارنج ممکن به زعم کارشناسان و بسیاری از مردم ، 90 دقیقه در جو کاملا عربی ورزگاه دوحه تیم برتر میدان است ، نشان از توان بالای بچه های ایرانی دارد . چیزی که امیدهای مان را همچنان زنده نگه می دارد. پر رنگ تر از همه تیم های امید این سال های مان . اقلا بعد از المپیک آتن. این نسل ، اقلا با فاصله بهتر از دو نسل قبلی امیدمان است و حالا با یک باخت حق نداریم که ناامید باشیم. تیم ملی برای صعود نیاز به بردن چینی دارد که حاجی مایلی استاد بردنش است و اصلا سیاه روزی های فوتبال چین را تیم 98 مایلی کهن رقم زده است و بعد از آن شکست ، آنها دیگر هیچ گاه در فوتبال آسیا کمر راست نکردند. برای ایران هم بازی با ژاپن شاید سخت باشد اما سختی اش کمتر از بازی با عربستان نیست. آن هم در این شرایط بد سیاسی بین دو کشور و جوی که در ورزشگاه دوحه برای این بازی ایجاد می شود. از یاد نبریم که این تیم ملی در دو بازی قبلی اش با عربستان ، یک بار در ابتدای امسال در تهران به حریفش باخته و یک بار هم در دوحه بازی 2 بر صفر پیش را با مساوی عوض کرده و شانس آوردیم که گل سوم را نخوردیم.

در این شرایط تیمی که به قول محمد خاکپور برای قهرمانی رفته ، حتما باید هر حریفی را ببرد. پس اگر حالا احتمالا دوم گروه مان می شویم و رقیب مان به احتمال فراوان ژاپن می شود ، می توانیم بگوییم چه بهتر چون حتما از قبل رفتن به این بازی ها می دانستیم که برای رسیدن به المپیک باید دو بازی حذفی مان را پس از صعود در مرحله گروهی ببریم.

درس های بازی با قطر می تواند تیم ملی را به صعود امیدوار کند ، البته اگر از این بازی درس گرفته باشیم و هنوز ، در افکارمان به دنبال توجیهاتی چون بزرگتر بودن بازیکنان حریف ، بدیمنی حضور کروش در دوحه برای تیم ملی و توجیهاتی از این دست نباشیم.

محمد مایلی کهن که در تمام دوسال گذشته ترجیع بند تمام انتقادهای آتشینش از مربی تیم ملی و حامیانش ، دلسوزی برای جوانان ایرانی است ، حتما بهتر از همه ما می داند این نسل جوان کمترین حق شان رسیدن به المپیک است کاش او بداند همه دلسوزش هستند و رویای همه ما یک چیز است ؛رسیدن به المپیک. ما به این باور داریم که شما و محمد خاکپور با این نسل با استعداد توان صعود به المپیک را دارید. به این شرط که تمام تمرکزتان و باورتان این باشد که باید به المپیک صعود کنیم. اگر باور داشته باشید ، قطعا می توانید. همانطور که قبلا تیم بزرگسالان مان خواست و در بدترین شرایط توانست با 3 پیروزی متوالی در قطر ، ایران و کره جنوبی به جام جهانی برسد.

منبع: خبرآنلاین