بهادر عبدی در گفت‌وگو با «متافوتبال»: یچوقت نفهمیدم چرا کی‌روش دیگر مرا به تیم ملی دعوت نکرد / در پرسپولیس یک بازیکن سفارشی به جای من آوردند / رویای من بازگشت به پرسپولیس است

به گزارش متافوتبال، بهادر عبدی حالا جز بازیکنان با تجربه فوتبال ایران به حساب می‌آید. جوان تند و تیزی که چند سال پیش در پرسپولیس بازی می‌کرد و هیچوقت مورد حمایت هواداران این تیم قرار نگرفت در ۱۱ اردیبهشت ۱۳۶۳ به دنیا آمده است و حالا در ۳۱ سالگی قرار دارد. او در سال ۱۳۸۵ به پرسپولیس پیوست و در این تیم بیشتر نقش پیستون را به عهده گرفت. نقشی که خودش می‌گوید تخصص خاصی در آن نداشته. حالا عبدی رو به روی دوربین متافوتبال نشسته تا از آن روزها و البته این‌روزهایش بگوید:

حال و هوای بهادر عبدی و راه آهن چطور است؟

خدا را شکر همه چیز خوب است و داریم تمرینات خوبی انجام می‌دهیم. متاسفانه نیم فصل اول، نیم فصل خوبی برایمان نبود ولی خدا را شکر مدیریت باشگاه و مربی‌های‌مان در حال جذب بازیکنان خوبی هستند. تعطیلات‌مان را هم سپری کردیم چون وقتی خوب نتیجه نگیری باید بیشتر تلاش کنی و ما هم داریم سخت کار می کنیم که این تیم قدیمی و ریشه دار را بتوانیم در لیگ برتر حفظ کنیم.

به نظر خودتان می‌توانید در لیگ برتر ماندگار شوید؟

تو این چند سال نشان دادیم که تیم ما تیم روزهای سخت است. ما بدتر از این ها را تجربه کرده‌ایم و در لیگ مانده‌ایم. قبول دارم شرایط‌مان سخت است ولی در کل مجموعه تردیدی وجود ندارد که می‌خواهیم بمانیم. چیزی که در ذهن تارتار و سایر بچه‌هاست، رسیدن به نیمه ابتدایی جدول است

انگار دیگر باشگاه راه‌آهن به این ماجرا که هر سال در آستانه سقوط و دست‌وپازدن برای ماندن باشد عادت کرده...

نباید اینگونه باشد ولی هرسال یک اتفاق بد ما را به این مرحله می‌رساند. یک بار در لحظات آخر برای مالک باشگاه مشکل پیش‌ آمد. امسال هم که تیم پیکان از تیم ما شکایت کرد و همینطور هر سال اتفاقی افتاده که نقل و انتقالات را از دست دادیم. تنها در سالی که آقای زنجانی به عنوان مالک و آقای دایی به عنوان سرمربی حضور داشتند به موقع و مثل سایر تیم‌ها شروع کردیم. در آن سال در نیم فصل سوم یا چهارم شدیم و در آخر فصل هم هشتم و نشان دادیم تیمی هستیم که می‌شود روی آن حساب کرد.

تو خیلی در سکوت از پرسپولیس جدا شدی ، چه شد که بهادر عبدی یک دفعه از این تیم آمد بیرون؟

 دوست نداشتم آنگونه از تیم بیرون بیایم. من یک بازیکن لیگ یک بودم که تو لیگ یک 2-3 سال بازی کردم و بالای 27-28 گل زدم و پیشنهادهای خوبی از چند تیم شهرستانی داشتم. برادرهایم فوتبالیست بودند و همیشه به من می‌گفتند «سعی کن اول لیگ برتر بازی کنی و بعد به پرسپولیس بروی» چیزی هم که خودم می خواستم همین بود ولی متاسفانه آن سال مدیر باشگاه سرخپوشان گفت «یا باید بری پرسپولیس یا لیگ یک بازی کنی» و من رفتم پرسپولیس. فکر می کنم تنها مشکلم این بود که یک بازی هم سر جای خودم بازی نکردم در اون 2 سال. خیلی دوست داشتم بیشتر در پرسپولیس بمانم.

یعنی اگر الان برگردی به گذشته، حضور در پرسپولیس را انتخاب نمی کنی؟

پرسپولیس را از لیگ یک انتخاب نمی کردم. من اول و آخر می دانستم پرسپولیسی می‌شوم، چون هدفم این بود ولی اینگونه نمی‌رفتم. سعی می‌کردم 3-4 سال در یک تیم لیگ برتری خوب بازی می‌کنم و بعد می آمدم پرسپولیس.

به نظر خودت بهادر عبدی در فوتبال به حق خودش رسیده؟

اول خدا را شکر می کنم بابت همه چیزهایی که  در ورزش بدست آوردم ولی فکر می‌کنم حقم خیلی بیشتر از این ها بود. شاید انتخاب های خودم یک مقدار اشتباه بود و به خیلی کارها تن ندادم که از این بابت خوشحالم و سرم را بالا می گیرم. خودم تا اینجا اومدم و به نظر خودم در پرسپولیس می‌توانستم 10-12 سال بمانم ولی خودم را به خیلی از مسائل نفروختم. الان هم اصلا پشیمان نیستم. سال ها دوست داشتم برگردم پرسپولیس که نشد ولی باز هم خدا را شکر می کنم.

کمی هم در مورد شاهین بوشهر بگو

یکی از شیرین ترین خاطرات زندگی من بود. به نظر من تمام مردم کشورمان خوب هستند ولی بوشهری‌ها بهترین مردم ایران‌اند.

2 هفته مانده بود نقل و انتقالات تمام بشود که ]در پرسپولیس[ یک بازیکن جای من آوردند که کاملا سفارشی بود. آقای باقری دقیقا این موضوع را یادش هست. من به عنوان کاپیتان تلفنی با ایشان صحبت کردم. واقعا هیچ کس را نداشتم شاید اگر کوچک‌ترین حمایتی از من می‌شد سال ها در آن تیم می‌ماندم. تنها تیمی که آن موقع جای خالی داشت شاهین بود و از آنها ممنون هستم که در آخرین روزهای نقل و انتقالات من را قبول و جذب کردند. از آن تیم فقط خوبی یادم است.

یک دوره ای تیم ملی دعوت شدی ولی ماندگار نبودی

یک بار زمان آقای قطبی دعوت شدم. قبل از بازی های آسیایی بود. متاسفانه از ناحیه کشاله آسیب دیدم. من با آقای قطبی خاطرات خوبی در پرسپولیس داشتم و در راه آهن در آن مقطع خیلی خوب کار کردم، فکر کنم در 5 بازی 6 گل زدم و ایشان دعوتم کردم. خیلی خوب تمرین کردم. متاسفانه مصدوم شدم و آقای قطبی هم خیلی ناراحت شدند از این موضوع که نتوانستم همراه‌شان بروم. دور بعدی فکر می کنم اولین دوره ای بود که آقای کی‌روش لیست داد من در لیست بودم و فوق العاده تمرین کردم. اگر خوب نبودم صادقانه می‌گفتم ولی هیچ وقت نفهمیدم چرا دیگر در اردوهای بعد نبودم.

یک موقعی می گفتند بعضی از بازیکن هایی که به پرسپولیس آمدند، از روی نیت کاری کردند که خیلی زود از این تیم جدا شوند. احساس می‌کنی شاید تو در آن دسته از بازیکنان قرار گرفته باشی؟

من خوشحالم از این که تنهایی مثل یک مرد به پرسپولیس آمدم و مثل یک مرد هم از آن تیم رفتم. حاشیه ای نداشتم. نزدیک 10-11 سال لیگ برتر بازی می کنم. 3-4 سال هم لیگ یک. کوچک ترین مشکلی در این سال ها نداشتم. نه اخلاقی نه ورزشی. به خاطر تربیتی بود که پدر و مادرم داشتند و بابت همه کارهایی که کردم خوشحالم. فقط ناراحتیم از این است که خیلی بد از تیم محبوبم جدا شدم و نتوانستم دیگر برگردم. هیچ مشکلی نداشتم ولی هوادارها اوایل فصل یک مقدار با من مشکل داشتند چون جای شیث بازی می کردم. شیث بازیکن محبوب‌شان بود ولی بعدا خودشان هم فهمیدن هدف من تنها کمک به تیم بود.

فوتبال بهادر عبدی در راه‌آهن تمام می‌شود یا تیم دیگری؟

من خیلی دوست داشتم برگردم پرسپولیس و فوتبالم را تمام کنم. از شرایط بدنی که دارم راضی هستم و فکر می کنم 3-4 سال دیگه بتوانم بازی کنم. راه آهن با اینکه هوادار نداشت ولی همه چیز به من داد. شخصیت، بازوبند کاپیتانی و... خیلی راضی هستم که در این مجموعه هستم و این مجموعه جزئی از خانواده‌ام شده. با این همه رویایم بازگشت به پرسپولیس و اتمام بازی در این تیم است.