سوال روز | چرا پیشکسوتان فراموش می شوند؟

به گزارش متافوتبال و به نقل از شفقنا، در روزهایی به سر می بریم که پیشکسوتان جامعه ورزشمان بیشتر دچار بیماری و مشکلات سالمندی خود هستند و شاید همین دلیلی باشد برای دور شدن زودهنگام این عزیزان از چشم مسئولین و مردم جامعه ای که زمانی پیشکسوتان تمام تلاش خود را برای شاد کردن دل آنها و به دست آوردن عناوینی برای سربلندی کشورمان انجام دادند.

وقتی عزیزی از جمع این پیشکسوتان بیماریش به حدی می رسد که در بیمارستان بستری می شوند سیلی از اخبار منتشر می شود مبنی بر ملاقات های پی در پی اهالی ورزش و فوتبال با آنها، تا شاید اگر خدای ناکرده اتفاقی برای این عزیزان رخ داد دیگر کسی نتواند بگوید که نیامدید و ندیدید. این رویه در مورد مراسم ترحیم و یادبود پیشکسوتانی که خیلی زودتر از انتظار دارفانی را وداع کردند نیز به چشم می خورد. وقتی در مراسم تشییع عزیز پیشکسوتی آقایان بزرگوار نیامده می روند و حتی منتظر نمی مانند تا پیکر مرحوم وارد مراسم شود دیگر چه انتظاری می شود داشت که در زمان حیات این بزرگواران به دیدار آنها رفته و دلجویی از آنها داشته باشند.

فرشاد پیوس یکی از پیشکسوتان فوتبال ایران در مراسم تشییع مرحوم بهزادی به نقل از پسر این مرحوم گفت: وقتی پدرم بود کسی به دیدنش نمی آمد حالا که رفته این همه آدم آمدند و می گویند کاری هست ما انجام دهیم؟

ای کاش همین افراد قبل از اینکه مرحوم بهزادی و دیگر افراد همچون ایشان از میان ما بروند یادشان می افتاد که شاید بتوانند قدمی هرچند کوچک برای رفع مشکلی از آنها و خانواده شان بردارند.  به قول فرشاد پیوس چرا باید صبر کنیم تا کسی از تنهایی دق کند و بمیرد بعد به فکر این بیفتیم که برایش مراسم ترحیم باشکوه مهیا کنیم. آقایان راست می گویند مکانی فراهم کنند تا پیشکسوتان دور هم جمع شده و از تجربیات آنها استفاده لازم صورت گیرد.

در مراسم مرحوم بهزادی یکی از پیشکسوتان گفت: بهزادی هم رفت و کسی قدر او را ندانست کسی چه می داند که چند ماه دیگر دوباره این مراسم برای کدام یک از ما برگزار می شود. همه در این مراسم دم از حمایت می زنند ولی بعداز پایان مراسم همه چیز به دست فراموشی سپرده می شود.

فقط کاش آقایان مسئولین فراموش نمی کردند که زمانی خود آنها هم شاید در شرایط مشابهی با همین پیشکسوتان عزیز قرار گیرند و نیاز به دلجویی داشته باشند.