سیر تکامل پپ از بارسلونا و بایرن تا لیگ جزیره

به گزارش متافوتبال و به نقل از بلیچر ریپورت، زمانی که گواردیولا در تابستان 2013 به بایرن مونیخ آمد، خیلی ها پیش بینی می کردند که او سبک بازی بارسلونا را با خود با تیم جدیدش خواهد آورد. این واقعیت که تیاگو الکانترا، بازیکنی که به عنوان ستاره خط میانی بارسلونا در آینده از آن نام برده می شد، از اولین خرید های گواردیولا بود هم این سوظن را بیشتر می کرد. به نظر می رسید که ماریو گوتزه که همان تابستان از دورتموند به بایرن آمده بود، قرار است نقش مسی را در تیم گواردیولا ایفا کند و تونی کروس هم نقشی مشابه ژاوی هرناندنز یا آندرس اینیستا را عهده دار شود. در شرایطی که انتظار می رفت گواردیولا بایرن را هم با ترکیب 3-3-4 که ترکیب مورد علاقه اش در بارسلونا بود، بچیند، این شک بوجود آمده بود که دیگر جایی برای آرین روبن و فرانک ریبری در ترکیب بایرن وجود نخواهد داشت. به عنوان دو وینگر که برای توپگیری عقب می آمدند و به جای دویدن بیشتر بر دریبل زدن تکیه داشتند، به نظر می رسید که این ویژگی ها باعث شده که روبن و ریبری در خطر از دست دادن جایگاهشان زیر نظر مربی جدید باشند.

در مقابل این همه حدس و گمان، گواردیولا کاملا همه رو سورپرایز کرد. او در طول 18 ماه اولی که عهده دار هدایت بایرن بود، تغییرات تاکتیکی زیادی صورت داد و ترکیب های زیادی را امتحان کرد اما روبن و ریبری همواره در این مدت از ستون های اصلی تیم باوریایی ها بودند. پپ به شدت به نبوغ این دو ستاره در نبردهای تن به تن در کناره های زمین علاقه مند شد و وسوسه شد تا سناریویی ترتیب دهد تا بیش از پیش این دو بازیکن در چنین موقعیت های قرار بگیرند.

بسیاری از ایده های تاکتیکی مبهم گواردیولا در بایرن برای این شکل گرفته بود تا بهترین استفاده از روبن و ریبری بشود. به عنوان نمونه، استفاده از داوید آلابا و فیلیپ لام در یک پست غیرمعمول که نیمی از وظایف دفاع کناری را شامل می شد و نیمی از وظایف هافبک میانی، برای این بود تا کناره های زمین برای روبن و ریبری خالی شود و این دو بازیکن بتوانند عقبتر بیایند و توپ گیری کنند و با دریبل های خود  به زمین حریف حمله ور شوند.

زمان هایی که بایرن  بهترین بازی ها را ارائه می داد و در اوج قرار می گرفت، هم مربوط به مواقعی بود که دو وینگر این تیم در اوج بودند. پیروزی مقتدارانه 7-1 برابر رم در ایتالیا یکی از همین نمونه ها است. روبن آنقدر اشلی کول را در ان بازی اذیت کرد که این مدافع انگلیسی دیگر هیچگاه بعد از آن نتوانست عملکرد خود را در رم دوباره انگونه که انتظار می رفت، احیا کند. در سال 2014، روبن به مرحله بالاتری در کارنامه ورزشی خود رسید و به نظر می رسید که سرعت و میزان سازگاری بیشتر پیدا کرده است. او در میان نامزدهای توپ طلا در رده چهارم قرار گرفت. در شرایطی که دیگر هم تیمی هایش هم در رده های بالای جدول قرار گرفته بودند. مانوئل نویر در رده سوم، توماس مولر در رده پنج و فیلیپ لام در رده ششم قرار گرفته بود تا پس از دو مدعی همیشگی توپ طلا یعنی مسی و رونالدو، باوریایی ها صف آرایی طولانی کنند. یکی از دلایل این امر هم استفاده مناسب پپ گواردیولا از این بازیکنان بود، بخصوص آرین روبن.

منظورمان از مطلب بالا این نیست که گواردیولا به وینگرها بیشتر از چیزی که ما فکر می کردیم، علاقه دارد. بلکه منظور این است که گواردیولا بسیار منعطف تر و پراگماتیست تر از آن چیزی بود که تصور می شد. اینکه فلسفه فوتبالی او از ایده های سنتی توتال فوتبال بارسلونا با تکیه بر مالکیت توپ و سیستم 3-3-4 نشات گرفته، جای بحث زیادی ندارد. اما گواردیولا متدها و شیوه های بازی خود را براساس مهره های که در اختیار دارد، تعدیل و سازگار می کند و به نظر می رسد که این مربی کاتالان همواره تلاش دارد تا سنت های باشگاهی که در آن حضور دارد را هم تا حد ممکن حفظ و به آنها احترام بگذارد.

پپ گواردیولا اذعان کرده است که بایرن را ترک می کند تا فصل آینده هدایت یک تیم را در لیگ برتر انگلیس عهده دار شود. از منچسترستی، منچستریونایتد، چلسی و آرسنال به عنوان مشتریان این مربی یاد می شود. شاید بهترین جا برای پپ لندن و آرسنال باشد جایی که سال هاست آرسن ونگر فوتبالی شبیه به فوتبال خود پپ در بارسلونا، ارائه می دهد و اکنون گواردیولا می تواند وارث این سرمربی فرانسوی شود.

البته به نظر می رسد که مقصد بعدی گواردیولا منچسترسیتی است و اگرچه خود مربی کاتالان و باشگاه من سیتی چیزی را به طور رسمی اعلام نکرده اند اما بسیاری از منابع معتبر خبر می دهند که نشستن پپ روی نیمکت هدایت منچسترسیتی را باید نهایی و قطعی فرض کرد.

واقعیت این است که گواردیولا چه به منچسترسیتی و چه هر باشگاه دیگر انگلیسی برود، می تواند به آن باشگاه کمک زیادی کند و سطح استانداردهای آن باشگاه را با سیستم سختگیر و منضبط خود ارتقا بخشد. به عنوان نمونه، زمانی که ژاوی بعد از قهرمانی در یورو 2008 دوباره به اردوی بارسلونا آمد در هفته های اول از نحوه هدایت گواردیولا و سطح بالا و تمرینات فشرده کاملا شوکه شد. این هافبک کهنه کار و محبوب کاتالان، خیلی زود متوجه شد که برای عقب نماندن از غافله بارسلونای گواردیولا و یافتن یک مکان مناسب باید صد درصد خود را وقف تیم کند و در هیچ تمرینی کوتاهی نکند تا کنار گذاشته نشود. علاوه بر خلاقیت های تاکتیکی گواردیولا، این انضباط و فشار به همه بازیکنان در تمرینات چیزی است که بسیاری از باشگاه های انگلیسی و بخصوص منچسترسیتی می توانند استفاده زیادی از آن بکنند.

آبی پوشان منچستر، هرگز یک مربی قوی و سرسخت نداشته اند که بتواند همه بازیکنان را به عنوان یک تیم مسنجم در کنار هم جمع کند. آنها معمولا یک تیم منفک و متکی بر مهره های صاحب نامی مانند داوید سیلوا، یحیی توره و سرخیو آگوئرو بوده اند و این بازیکنان هر کاری دلشان می خواهد در من سیتی می کنند. منچستریونایتد و چلسی هم تقریبا مشکلی مشابه با سیتی دارند و در این فصل مورینیو از جمع آبی پوشان لندنی پس از اختلاف نظر با ستاره های چلسی جدا شد و فن خال هم نتوانسته در منچستریونایتد پسا فرگوسن آنگونه که انتظار می رفت، روح تیمی متحدی را شکل دهد.

معلوم نیست که گواردیولا برای تیم بعدی اش چه ترکیبی در نظر دارد اما به طور کلی قطعا تلاش خواهد کرد تا یک تیم یک دست و منسجم را بوجود آورد.

انتقال به لیگ جزیره می تواند یک آزمون دشوار برای گواردیولا باشد. اینکه گفته می شود گواردیولا هنوز خود را اثبات نکرده است چرا که تنها هدایت دو تیم پرقدرت و موفق را در زمان مناسب برعهده گرفته، غیرمنصفانه است اما با این حال، نمی شود هم گفت که پپ در لیگ جزیره کار آسانی پیش رو خواهد داشت. پپ می گوید که برای پیدا کردن یک چالش جدید قصد دارد به لیگ جزیره برود و این درست همان چیزی است که انتظار این مربی را می کشد؛ وجود چند باشگاه پرقدرت در لیگ، بازی های فیزیکی که با سهل انگاری داوران همراه شده، نبود تعطیلات زمستانی، هوای سردتر و زمین های بدتر تنها تعدادی از چالش های جدیدی هستند که پپ فصل بعد با آنها در لیگ برتر روبرو خواهد شد. آیا با توجه به بازی های درگیرانه و نزدیک لیگ جزیره، گواردیولا می تواند از بازیکنانش بخواهد که پرسینگ شدید را در تمام طول فصل اعمال کنند؟ آیا گواردیولا مانند زمان بارسلونا دوباره به استفاده از بازیکنان کوتاه قامت روی خواهد آورد و آیا هنوز بر مالکیت توپ به طور کامل تاکید خواهد داشت؟

بسیاری از سوالات دیگر هم می توان مطرح کرد و باید منتظر ماند و دید که گواردیولا چه سیستمی را می خواهد در لیگ خاص جزیره پیاده کند. در شرایطی که ممکن است ژوزه مورینیو سکان هدایت منچستریونایتد را به دست گیرد، دیگو سیمئونه راهی چلسی شود و با توجه به حضور فعلی یورگن کلوپ و آرسن ونگر در لیورپول و آرسنال، لیگ جزیره فصل آینده می تواند ترکیبی از چندین سرمربی صاحب نام و صاحب سبک شود که هر کدام فوتبال هیجان انگیز خود را ارائه می دهند. در این شرایط گواردیولا قطعا باید به فکر نوآوری ها جدیدی باشد تا بتواند مقابل همتایان خوشفکر خود در لیگ جزیره، قدرت نمایی کند.

ترجمه از شفقنا