ده فرمان ستودنی پرویز مظلومی برای استقلال

به گزارش متافوتبال و به نقل از خبرآنلاین، باور اینکه پرویز مظلومی بعد از دو سال خانه نشینی به استقلال برگردد و بتواند موفق باشد ، سخت و دشوار بود. او که با تیم هایی مثل مس کرمان و آلومینیوم هرمزگان هم ناکام مانده بود و البته خیلی عجیب و غریب علیه اش در تبریز قیام خیابانی به راه انداخته بودند تا راهی تیم محبوب تبریزی نشود. مظلومی اما در این روزهای خانه نشینی به گفته خودش، خوب دیده بود ، فکر کرده بود و برنامه چیده بود. مظلومی این بار فراتر از همیشه دورانش بود. غیر از موفقیت در خریدهای جوان و تیمی که توانسته با فوتبالی منطقی و راضی کننده برای هوادارانش ، بر صدر جدول تکیه بزند ، نوسان نداشته باشد و رو به جلو بازی کند ، در بیرون از زمین هم سرمربی اش توانسته در استانداردی بالا رفتارهایش را مدیریت کند. مظلومی از آن کری های همیشگی اش فاصله گرفته و بقدری ساده و از سر صداقت سخن می گوید که می توان ربطی منطقی میان آنچه برایش همراه با موفقیت رخ داده و این ساده گویی و صداقتش ارتباطی منطقی یافت.

آخرین گفت و گوی او در جمع خبرنگاران ، همین دیروز و بعد از پایان تمرین استقلال در زمین شماره 2 آزادی بوده است. جایی که او تقریبا هیچ سئوالی را بی پاسخ نگذاشته اند. خبرنگاری از او پرسیده چرا بعد از جلسه هیات مدیره تیم ، با عصبانیت از وزارت ورزش رفته و با خبرنگاران حرفی نزده است و او خیلی ساده پاسخ داده:«اگر می خواستم مصاحبه کنم ، اشتباه می کردم و برای تیم حاشیه درست می شد.» آقای سرمربی خیلی صادقانه از این گفته که حالا می داند گاهی سکوت بهترین راهکار برای موفقیت است.

در استقلال که ریزترین اخبار هیات مدیره اش حتی از درون ساختمان وزارت ورزش ، این قدر ساده به بیرون درز می کند که یک خبرنگار کنار زمین تمرین از سرمربی درباره اختلافش با مسعود معینی ، یکی از اعضای هیات مدیره تیم می پرسد ، مظلومی دوباره خوب پاسخ می دهد:«اختلافی با هیچ کس ندارم اما هیات مدیره برای همین روزهاست و باید در این روزها کمک مان کند. اگر الان که در صدریم حامی مان نباشد ، کی این کار را می کند؟»

مظلومی برای دفاع از بازیکنی مثل حنیف که از سوی کمیته انضباطی محروم شده هم خیلی منطقی سخن می گوید. او به توهین های 90 دقیقه ای بازیکنش اشاره می کند و بازیکنش را می ستاید برای اینکه 90 دقیقه رو به هواداران واکنشی نشان نداده و تنها بعد از بازی درباره کمیته انضباطی سخن گفته است .

از او خیلی صریح می پرسند که با خودش چه فکری کرده که می خواسته حسن زاده را از ذوب آهن بگیرد و با اینکه لحن تندی در سئوال وجود دارد ، با لبخند و متانت می گوید:«زمانی که این بازیکن را می خواستم ، او نیمکت نشین بود.»

پاسخش به ترس درباره ترس از قهرمان نشدن هم مهمتر است و دوباره تاکید می کند:«برای سال اول ، من به هیچ کس قولی برای قهرمانی ندادم» و البته منطقی که پشت حرفش می آورد از این گفته مهمتر است:«برای تیمی که دو سال است در آسیا نبوده ، گرفتن سهمیه و بازگشت به آسیا ، مهمترین هدف است. من برای کارم برنامه ای سه ساله دادم که سال سومش می تواند قهرمانی در آسیا باشد و در سال دوم انتظار قهرمانی در دو جام.» او درحالی این قدر ریلکس سخن می گوید که همین حالبا هم مدعی کسب دو جام است. در جام حذفی فینالیست شده و در لیگ هم فعلا صدرنشین است.

شاید کمتر مربی در لیگ برتر باشد که این قدر صریح درباره خریدهای پیش رویش سخن بگوید اما او رو به خبرنگاران ایستاد و هرچه پرسیدند را پاسخ داد. گفتند آندو ، خیلی راحت گفت:«بازیکنی به بزرگی آندو یک نعمت است اما ما در آن پست بازیکن داریم.» او زوج چشمی و ابرهیمی را دارد و مشخص است که ترجیحش حفظ همین شرایط ایده آل تیمی باشد تا وارد کردن یک نام بزرگ به تیم که 1000 مشکل می تواند به همراه بیاورد.

اینکه گفته ابراهیمی را با 5 بازیکن عوض نمی کند ، یعنی ارزش بالایی که برای ژنرال تیمش قائل شده. مردی که ریتم تیمی اش را حفظ می کند.

نکته نهم ارجی است که به کار سجاد شهباززاده بخشیده . مهاجمی که این فصل مشکلات زیادی را در زندگی شخصی اش تحمل کرده . او می گوید سجاد برای استقلال از پیشنهاد اروپایی اش گذشته و به لیگ ترکیه نرفته. واژه های مظلومی بقدری محترمانه ادا شده اند که هواداران استقلال حالا چاره ای ندارند از مهاجم دوست داشتنی شان ، در ذهن شان یک فردین هم بسازند. مردی که برای استقلال از منافع شخصی اش هم گذشته ، تازه در دل مشکلات مالی بی پایان.

دهمین پند در کلام متین مظلومی ، صبر بالای او در پاسخگویی به خبرنگاران بوده. او در این گفت و گو در کمال آرامش به سئوالاتی پاسخ داده که کمتر مربی ایرانی حاضر به سخن گفتن درباره شان می شود. یا با خبرنگار درگیر می شود ، یا انگ می زند یا قهر می کند. او که حالا دهه هفتم زندگی اش را سپری می کند ، در این گفت و گو اقلا ده درس برای فوتبال ایران داشته. مردی که شاید هنوز انتقادهای زیادی به شیوه کاری اش باشد اما تلاش زیادی داشته برای تغییر و این تلاشش بی شک ستودنیست. هرچند شخصیت او هیچ گاه کاریزماتیک نیست و شاید هیچ گاه به محبوبیتی که رقبایش دست یافتند ، نرسد و روی سکوها ، فن هایی از جنس هواداران مجیدی ، قلعه نویی یا منصوریان نداشته باشد. او اما بی ادعا دارد به سمت موفقیت پیش می رود و اگر این روند را حفظ کند ، با بهره گرفتن از محبوبیت جمعی ستاره هایی چون رحمتی ، طالب لو ، خسرو حیدری ، امید براهیمی و بازیکنان جدید تیم و بات یک هویت جدید که با جوانگرایی دارد برای استقلال ، می سازد ، به موفقیت دست پیدا می کند.