به گزارش متافوتبال، فرانچسکو توتی اوایل مهرماه امسال ۴۰ ساله شد. او یک اسطوره واقعی در فوتبال ایتالیاست. آخرین گلادیاتور دنیا. آخرین نمونه از فوتبالیست‌هایی که تک‌باشگاهی هستند. توتی مظهر شهر رم است. مظهر جلال و شکوه پایتخت یکی از قدیمی‌ترین تمدن‌های بشری. خیلی ها او را با یورو ۲۰۰۰ و آن هدبند سفید می‌شناسند. با شماره ۲۰ ایتالیا که خیلی خوب نقش یک «شماره ۱۰» واقعی را ایفا می‌کرد. او جوانکی بود که در ضیافت پنالتی‌های نیمه‌نهایی مسابقات یورو ۲۰۰۰ و زیر آن همه استرس و فشار، به هلند میزبان چیپ زد و دروازه ادوین فان‌درسار را باز کرد. همان جوانی که سال بعد در ایتالیا طعم قهرمانی در سری‌آ با تیم رویایی کاپلو را چشید. در این چند هفته خیلی‌ها در مورد توتی نوشتند. ما در سیاهه پیش رو سعی می‌کنیم چند نکته جالب از زندگی توتی را مرور کنیم. نکاتی که شاید تا به حال نشنیده بودید:

۱

انگلیسی‌ها از او خوش‌شان نمی‌آید!

مجله Four Four Two سال گذشته پرونده مفصلی برای فرانچسکو توتی باز کرده بود و در قستی از آن به مساله جالبی اشاره داشت. اینکه انگلیسی‌ها خیلی از فرانچسکو توتی خوش‌شان نمی‌آسد. مثلال رون اتکینسون،‌سرمربی سابق منچستر یونایتد یکبار درباره او گفته بود: «توتی باید کمی سرزنش شود. من نمی‌توانم بفهمم این همه سر و صدا برای چیست.» فورفورتو در این باره نوشته: قطعاً این بدترین چیزی نیست که رون اتکینسون) گفته است، اما یکی از بی‌معنی‌ترین آن‌هاست. در طول یک دهه بعد از آن هم در انگلیس مردانی مثل تری ونبلز، گلن هادل و گرام سونس هم «آنتی-توتی» بودند که بسیار مصمم اعتقادی به او نداشته‌اند. حتی پس از اینکه توتی در دقایق پایانی دیدار مرحله گروهی لیگ قهرمانان 11-2010 گل پیروزی‌بخش جالوروسی را برابر بایرن‌مونیخ زد گرام سونس در مورد او با کنایه گفت: «او هیچوقت به کم‌کاری متهم نمی‌شود. بله او با استعداد است، اما می‌دانید که من در مورد او چه فکری می‌کنم.» گلن هادل هم با تأیید حرف‌های سونس می‌گوید: «نه، او بهترین طراح نیست. حتماً بازیکنی می‌آید و جای او را می‌گیرد.» و البته تری ونبلز هم حرف‌های هادل را تأیید می‌کند، با این حال تأکید هم می‌کند که توتی برای رم یک نعمت است. فوتبال انگلیس سابقه طولانی‌مدت در قضاوت‌های تند بر علیه توتی داشته است و شاید تعداد انگشت‌شماری کارشناس پیدا کنید که از او تمجید کرده باشد، حتی با وجود بازی‌های خوب در مراحل حذفی لیگ قهرمانان و جام‌جهانی.

۲

مراد مسی است!

کمتر پیش می‌آید که مسی از کسی تعریف کند. یعنی خودش را مرید کسی اعلام کند. اما این مساله در مورد فرانچسکو توتی فرق دارد. چند فصل پیش رم در دیداری دوستانه پیش از شروع فصل به مصاف بارسلونا رفت. جایی که مسی پس از بازی از او درخواست پیراهن و عکس یادگاری کرد تا آن را با عنوان «یک بزرگمرد! چه پدیده‌ای» در صفحه اینستاگرامش قرار دهد. مسی امسال هم برای تولد توتی سنگ تمام گذاشت و در پیغامی ویدئویی به او گفت: «سلام فرانچسکو. قبل از اینکه تولدت را تبریک گفته و برایت روزی خوب و شیرین را آرزو کنم، باید بگویم که  همیشه تو را تحسین کرده ام به خصوص پس از اینکه بیشتر از گذشته تو را شناختم. برایت بهترین ها را آرزو دارم و امیدوارم تو را چند سال دیگر نیز در میادین فوتبال ببینم.»

۳

در آرزوی رکورد پیولا

تنها سیلویو پیولا موفق شده در سری آ بیش از فرانچسکو توتی گلزنی کند. کاپیتان جالوروسی ۲۵۰ گل در رقابت‌های لیگ ایتالیا زده و پیولای فقید ۲۷۴ گل. آیا توتی می‌تواند این فصل ۲۵ گل دیر به ثمر برساند و رکورد دست‌نیافتنی پیولا را دست‌یافتنی کند؟ خیلی‌ها می‌گویند کار فرانچسکو در این زمینه سخت است. به ویژه که دیگر فیکس باز نمی‌کند.

۴

توپ جمع کن رم بود

توتی زمانی که ۱۰ ۱۲ سال ییشتر نداشت، با پیشنهاد تیم‌های بسیاری رو به رو شد. یوونتوس می‌خواست توتی را جذب کند، همینطور لاتزیو. ولی توتی‌ و خانواده‌اش از دهه‌های قبل همگی هوادار جالوروسی بودند. توتی در ۱۰ سالگی به باشگاه لودیجانی پیوسته بود و حالا نوبت این بود که به یک تیم بزگر‌تر برود. در باشگاه لودیجانی همه «جیانی جانینی» کسی که با آکادمی جالوروسی در ارتباط بود را به یاد می‌آورند. جانینی در مورد روند جذب توتی می‌گوید: «پیش از آن لاتزیو خیلی جدی می‌خواست توتی را جذب کند، اما مادر او فیورلا پیش من آمد و خواستار حضور پسرش در رم شد. برای اینکه نمی‌خواستم محکوم شوم و البته در مورد استعداد فرانچسکو هم می‌دانستم از باشگاه لودیجانی خواستم که او را به ما بفروشند.» یک ماه بعد توتی که تنها 13 سال داشت به طور غیرقانونی به غیر از تیم رده سنی خودش در رم برای تیم زیر 15 سال هم بازی می‌کرد. او می‌خواست هر طور که شده بازیکن رم شود، حتی در بازی برگشت فینال جام یوفا سال 1991 که رم برابر اینتر در استادیوم الیمپیکو به میدان رفت یکی از توپ‌جمع‌کن‌ها بود، دیداری که رم یک بر صفر برد، اما با توجه به شکست 2 بر صفر در دیدار رفت نایب‌قهرمان شد.

۵

ماجرای اولین گل

توتی اولین باری که به عنوان بازیکن ثابت به زمین رفت، همه چشم‌ها را به خود خیره کرد و عنوان برترین بازیکن زمین را  هم بدست آورد. آن بازی در سپتامبر ۹۴ برگزار می‌شود و مقابل سمپدوریا. اما اولین گل ۶ ماه بعد بدست آمد. در دیدار ابتدایی فصل 95-1994. برابر تیم فوجا. توتی با یک شوت نرم پای چپ راه طولانی‌اش برای رسیدن به سیلویو پیولا را آغاز کرد. او این موفقیت را با مهمان کردن برادرش ریکاردو به خوردن بستنی جشن گرفت، اما آن چیزی این روز را برای او خاص کرد تماس‌های فامیل بود. توتی بعدها در مورد آن روز گفت: «عمویم به من قول یک دوچرخه کوهستان را داده بود. من یکی از آن‌ها را می‌خواستم و شاید بدون اینکه منتظر گل زدن باشم هم می‌توانستم آن را بگیرم، اما وقتی گل زدم ذهنم هم در فکر دوچرخه بود! داشتن یک هدف همیشه به من آن زمان کمک می‌کرد. مثل این بود که به دنبال چیزی می‌دوم.»

۶

کارلوس بیانچی؛ اولین دشمن توتی

پس از سه فصل از اولین گل توتی، رم یک سرمربی جدید استخدام کرد؛ کارلوس بیانچی آرژانتینی. رابطه توتی و او از همان ابتدا سرد بود. هرچقدر ماتسونه در ارتباط صمیمانه با توتی زیاده‌روی می‌کرد به نظر می‌رسید جانشین او در استادیوم الیمپیکو از سمبل جدید باشگاه متنفر است. آن فصل هم پس از جدایی جانینی، شماره 10 که گفته می‌شد قرار است بر تن توتی برود به او نرسید. او سرخورده شده بود و حتی ژانویه 1997 گفته می‌شد شاید به طور قرضی راهی سامپدوریا شود. حتی تاتنهام هم علاقه داشت توتی را به خدمت بگیرد. بعدها توتی در مورد آن روزها گفت: «بیانچی هیچوقت نتوانست یک رمی باشد و من را هم نمی‌توانست بالاتر از همه ببیند چرا که خیلی جوان بودم. باور می‌کنید ترکیب تیم زمانی که بیانچی روی نیمکت بود تبدیل شده بود به ترکیب رمی‌ها و غیرِ رمی‌ها؟». در ماه آوریل وقتی که رم در پایین جدول سری آ حضور داشت بیانچی به رئیس باشگاه گفت «یا توتی یا من!» و در این حال فقط یک برنده وجود داشت؛ توتی! جانشین بیانچی در فصل 98-1997 زدنک زِمان بود.

۷

ماجرای کاپیتانی در ۲۲ سالگی

وقتی زمان به رم آمد، بلافاصله شماره 10 به توتی رسید و فرانچسکو پس از تنها یک سال و زمانی که فقط 22 سال داشت کاپیتان رم شد تا جوان‌ترین کاپیتان تاریخ جالوروسی لقب بگیرد. زمان در باره آن روزها می‌گوید: «در واقع من به عنوان کاپیتان او انتخاب نکردم، بلکه کل تیم پس از رأی‌گیری توتی را انتخاب کرد. البته آلدایر مدافع برزیلی‌مان رأی بیشتری کسب کرده بود، ولی نمی‌خواست مسئولیت کاپیتانی را بپذیرد. آن زمان بازیکنان ما فرانچسکو را به عنوان یک رهبر شناسایی کرده بودند. او هنوز هم خیلی آرام و درون‌گرا است. او در رختکن تیم مثل یک جارچی نیست که مدام فریاد بزند، اما در هر صورت رهبر خوبی برای رم درون زمین است.»

۸

تنبل مثل علی کریمی

توتی از دیرباز همیشه مشکلاتی با مربیانش داشته. از جمله با کاپلو که دوران خوبی در سال ۲۰۰۱ باهم داشتند. رفتارهای توتی کاپلو را رنج می داد اما آنها سعی می‌کردند باهم مدارا کند. اما یکبار حسابی از خجالت هم در آمدند. کاپلو در برابر دیدگان تمام بازیکنان به ستاره تیمش گفت که هیچوقت در تمرینات تلاش نمی‌کند و همیشه از انجام درست تمرین طفره می‌رود. رسانه‌ها حق را به مربی می‌دادند و کاپیتان را سرزنش می‌کردند. این ماجرا که او تمرینات را جدی نمی گیرد همیشه در بین رسانه‌های ایتالیایی بحث‌برانگیز بوده. با این همه توتی چند روز بعد کاپلو را برای عدم انعطاف‌پذیری با خودش و کاسانو شماتت می‌کرد تا جو کمی به نفعش برگردد.

۹

مثل قالی کرمون است!

لابد شنیده‌اید که قالی کرمان هرچقدر بیشتر از عمرش می‌گذرد، بهتر و شکیل‌تر می‌شود. توتی هم درست چنین قابلیتی دارد. او ۱۴۷ گل از 300 گل زده‌اش برای رم را از زمان 30 سالگی تا کنون به ثمر رسانده که نشان‌دهنده عملکرد خیره‌کننده او است. در حالی که آلن شیرر و روبرتو باجو دو مهاجم برجسته فوتبال انگلیس و ایتالیا پس از 30 سالگی 84 و 80 گل در کارنامه دارند. این دستاورد بزرگی است. او تنها 3 روز بعد از تولد 38 سالگی‌اش با گلزنی در بازی مقابل منچسترسیتی در سپتامبر 2014 مسن‌ترین گلزن در تاریخ رقابت‌های لیگ قهرمانان شد و این رکورد را در بازی برابر زسکا مسکو هم تکرار کرد.

۱۰

کتاب نمی‌خواند اما نویسنده است!

توتی لهجه بسیار غلیظی دارد. یک لهجه رمی ناب. لهجه ای که بسیار با زبان ایتالیایی استاندارد فرق دارد  و موضوع ثابت تمام مصاحبه‌هایش طی 25 سال گذشته بوده است. در روزهای آغازین دوران بازی‌اش موضوع دیگری برای ضربه زدن به او وجود داشت. توتی که هنوز به عنوان بازیکنی بزرگ شناخته نشده بود،در مصاحبه مطبوعاتی با یک عبارت لاتین رو به رو‌ شد  خیلی سریع گفت: «متاسفم من انگلیسی بلد نیستم!». او بعدها اقرار کرد که شازده کوچولو تنها کتابی‌ست که تا انتها خوانده چرا که به محض خواندن چند صفحه از کتاب خسته می‌شود. همه این ها باعث شده بود تا خیلی‌ها فرانچسکو را مسخره کنند. او وقتی که دیگر خیلی از این تمسخرها خسته شده بود کتابی در مورد تمام تمسخرهایی که درباره خودش شنیده بود تحت عنوان «تمام جوک‌ها در مورد توتی، جمع‌آوری شده توسط خودم» منتشر کرد! کتابی که در عرض یک ماه تمام نسخه‌هایش به فروش رسید و تمام منافعش به یونیسف اهدا شد.