رضا عنایتی در گفت‌وگو با «متافوتبال»: مظلومی در ماجرای کنارگذاشتن من بی‌معرفتی کرد / بخاطر سیاووش اکبرپور از محبوبیت من در استقلال کم شد / تمام رکوردهای ایران دست من بود اما همیشه زیر سایه علی دایی بودم

به گزارش متافوتبال، رضا عنایتی آقای گلِ آقای گل‌های ایران است. با ۴۰ سال سن همچنان گل می‌زند و انگار نه انگار که وارده دهه پنجم زندگی‌اش شده! او می‌گوید احتمالا این فصل از فوتبال خداحافظی می‌کند و بعد به عرصه مربی‌گری وارد می‌شود. عنایتی در گفت‌وگویی که توسط محمدرضا احمدی برای متافوتبال انجام شده‌، حرف‌های جالبی هم از سال آخر حضورش در استقلال به میان آورده که خواندن آنرا به شما توصیه می‌کنیم:

حال و هوای تیم صبا چطوره؟

نسبت به اول فصل شرایطمون خیلی بهتر شده چون تیم ما با یک شرایط خاصی آماده شد برای مسابقات لیگ. زمان خیلی کم داشتیم برای اینکه بتونیم هماهنگ بشیم. بازیکن‌های زیادی از این تیم رفتن. البته بازین‌های زیادی هم جذب کردیم. این نکته دو سه هفته اول خیلی ما رو اذیت کرد ولی تعطیلی  قبلی لیگ شرایط ما رو بهتر کرد. تونستیم تو اردوی سرعین به یک هماهنگی نسبی برسیم. بعد از اون که برگشتیم هم مقابل ذوب آهن هم سیاه جامگان و بازی  مقابل سایپا خداروشکر شرایط خوبی داشتیم و مطمئنا بهتر هم خواهد شد.

راز موندگاری رضا عنایتی چیه؟ چیزی رو می‌خوای به کسی اثبات کنی؟

من اصلا نگاهم به فوتبال نگاه همینجوری نیست، بالاخره من تا وقتی که فوتبال بازی می‌کنم سعی می‌کنم همه چی رو جدی بگیرم. همون طور که تو زندگی شخصیم هم هر اتفاقی که برام می افته جدی می گیرم. این شغل و حرفه منه و من سعی می‌کنم همه توانم رو تا وقتی تو فوتبال هستم به کار بگیرم و تو روزهای خوب باشم و شوخی نگیرم. راز به خصوصی نیست بالاخره تلاش کردن برای همه رشته‌ها مهمه و من هم سعی می کنم تلاشم رو بیشتر کنم تا بتونم تو این یکی دو سال باقیمونده به خوبی فوتبال رو تموم کنم.

یک گفت و گویی کرده بودی که من از ترس این که جایگاهم رو از دست بدم تو ترکیب تیم‌هایی که بازی کردم هیچ وقت هیچ بازیکن و تیمی رو دست کم نگرفتم.

مطمئنا همین طوره، به هر حال بحث شرایط سنی هم هست چون الان شما تو لیگ هم دقت کنید بازیکن های جوون اگه هر اتفاقی هم براشون بیفته هیچکس بهشون خرده نمی‌گیره ولی من یا هر بازیکنی که کمی شرایط سنی بالاتری دارند با کوچک ترین اتفاق، یک هجمه ای میاد سمتشون. من سعی می‌کنم از تمام اتفاقاتی که تو زمین می‌افته به نفع خودم استفاده کنم و بتونم مثمر ثمر باشم تا تو ترکیب بمونم چون اگه از ترکیب بری بیرون دیگه به همین آسونی نمی‌تونی برگردی.

رکورد آقای گلی تو ایران چه جذابیتی برات داره؟

نمی‌تونم بگم جذابیت نداره. واقعا خیلی برام خوشاینده و انگیزه ام رو بیشتر می‌کنه. ولی من دوست دارم جوون‌های ما قدر موقعیت‌هایی که دارن رو بدونن. به هر حال این رکوردها برای جا به جا کردنه ولی با این اتفاقاتی که تو این چند سال تو فوتبال ما افتاده و شرایطی که فوتبال ما پیدا کرده فکر نمی‌کنم حالا حالاها کسی بخواد جدی تر به مسئله فوتبال فکر کنه و این مسئله رو جدی بگیره و بتونه موندگار بشه. من حدود ۱۲ ۱۳ ساله که تو لیگ حرفه‌ای کشور خودمون هستم. هر سال جزء ۴ پنج نفر اول بودم؛ شاید جز یکی دو سال که اتفاقاتی برای من افتاد، همیشه سعی کردم جزء بازیکن‌هایی که بالای جدول گلزنان هستن بمونم. فکر می‌کنم متاسفانه انگیزه بین جوون های ما کمتر شده.

سوگلی هم بودی؟

من متنفرم از کلمه سوگلی شاید خیلی موقع ها خیلی کارها می‌تونستم بکنم ولی خدا رو شاهد می‌گیرم هیچ موقع بد کسی رو نخواستم. حتی هم پستی خودم. من تو استقلال که بودم به خاطر سیاوش اکبرپور با 60 هزار هوادار یک مقدار کنتاک پیدا کردم به خاطر اینکه می‌دیدم سیاوش داره بازی می‌کنه و حقش نیست که شخص دیگه ای تشویق بشه. شاید اون موقع از محبوبیت من کم هم شد ولی دوست داشتم اونی که زحمت می‌کشه به حقش برسه ولی هیچ موقع تو کار هیچ مربی‌ای دخالت نکردم.

یک مقطعی از تیم ملی خیلی دور بودی یعنی اینکه می‌گفتن رضا عنایتی رفته زیر سایه علی دایی و به تیم ملی نمی‌تونه دعوت بشه و فیکس باشه. خودت هم این رو قبول داشتی؟ اذیت نمی‌شدی؟

دروغه بگم اذیت نمی‌شدم. چون اون موقع من تمام رکوردهای ایران دستم بود ولی زیر سایه مردی بودم که آقای گل جهان بود و نمی‌شد به هیچ نحوی اعتراض کرد.

جایی گفته بودی که من برای بهترین مهاجم ایران به علی دایی رای داده بودم. درسته؟

افتخاراتی که علی دایی برای فوتبال ما بدست آورده غیر قابل انکاره. واقعا همه باید احترام بذاریم به همه رکوردها و افتخاراتی که برای ما کسب کرده. شاید تو جوونی از بازی نکردن ناراحت بودم و می‌شد بیشتر بازی کنم برای تیم ملی چون من 8-9 سال مدام تیم ملی دعوت می‌شدم ولی متاسفانه بازی ملیم 34 تا بیشتر نیست. البته الان که دارم بهش فکر می‌کنم باعث افتخاره که ذخیره علی دایی بودم.

به مربیگری فکر می‌کنی؟

مطمئنا همین طوره به هر حال ما 20 سال از عمرمون رو گذاشتیم برای فوتبال و تو این 20 سال خیلی تجربه‌ها داریم که انتقال بدیم ولی نه به هر شکل.

مربیگری برات جدی‌تر از خوانندگیه؟

صد در صد جدی تره. ولی من به هر شکلی مربیگری رو دوست ندارم. تو این 2-3 سال آخر چیزهایی دارم می‌بینم که تو این 20 سال که فوتبال بازی کردم ندیدم. مربی‌ها خیلی آروم تر شدن خیلی به بازیکن‌ها باج میدن، جایگاه‌ها به هم ریخته، مدیرعامل به کسایی باج میده که اصلا نمیشه بهش فکر کرد بازیکن یک چیزهایی بهش مربوط نیست دخالت می‌کنه. مربی نمی‌تونه برخورد کنه ولی واقعیت اینه که اگه یک روزی من مربی بشم سعی می‌کنم اصول مربیگری رو رعایت کنم، یک سری احترام ها باید بین مربی و بازیکن و مربی و مدیرعامل باشه ولی این رو تو فوتبال خیلی کمرنگ می‌بینیم.

می‌ذاری بچه‌هات فوتبالیست بشن؟ الان زندگیت شبیه دیوید بکهامِ یه جورایی! (با خنده)

اصرار نمی‌کنم بهشون، بچه‌ها سه تاشون خیلی علاقه مندن به فوتبال ولی یکی شون نه زیاد فوتبالی نیست. کارهای برقی و فنی بیشتر دوست داره. ولی پسر بزرگم جوانان استقلاله با حسین کاظمی کار می‌کنه و امید یک رده پایین‌تره. تلاشم رو می‌کنم که به هدفشون برسن ولی تلاش نمی‌کنم که حتما فوتبالیست بشن.

چی شد که آلبوم دادی بیرون؟

من فوق العاده علاقه مند هستم به خوانندگی ولی اون اتفاقی که حدود 12 سال پیش افتاد ناخواسته و وسوسه انگیز بود. چون خودم وقتی رفتم امارات هنوز آلبوم نصفه بود و به یک شکل دیگه‌ای اومد بیرون که خودم هم اصلا دوست نداشتم. ولی الان به این موضوع اصلا فکر نمی‌کنم فقط رو فوتبال تمرکز می‌کنم.

الان چه چیزی تو فوتبال تو رو اذیت می‌کنه؟ نبودن آدمها سر جای اصلیشون؟

فقط همین؛ نبودن آدم ها سر جای اصلیشون. اظهار نظر کردن آدم‌هایی که هیچ ربطی به فوتبال ندارن و اخلاق جوون‌های ما که خیلی من رو عصبی می‌کنه. همه چیز رو به شوخی می‌گیرن و فکر می‌کنن وقتی میان سر تمرین همین دو ساعته که تمرین می‌کنن و میرن هیچ اتفاق دیگه‌ای قبل و بعدش نباید بیفته. بازیکن 20 سالشه حال نداره راه بره من نمی‌دونم چه هدفی رو برای خودش گذاشته که اومده فوتبالیست شده.

گفته بودی از برخی استقلالی‌ها دلخوری، برای چی دلخوری؟

بدنه استقلال رو میگم. بحث کسی نیست. من اگه بازیکن بخواد درمورد من تصمیم بگیره یا حرف بزنه واقعا ناراحت نمیشم چون بعضی از ما به خاطر جایگاهی که داریم ممکنه گاهی احساس خطر کنیم و اگه برای جایگاهمون جنگیدیم می‌تونیم پیروز بشیم.

یعنی دوست نداشتی از فوتبال در تیم استقلال خداحافظی کنی؟

مطمئنا دوست داشتم. وقتیکه آقای قلعه نویی تماس گرفتن برای اون نیم فصلِ دو سال پیش اصلا تصورم بر این بود که با استقلال از فوتبال خداحافظی می کنم. خواسته هوادارن استقلال هم همین بود. من تو نیم فصل دوم بیشترین گل رو برای استقلال زدم. تو 12 تا مسابقه ای که بودم 4 تا گل زدم 3 تا پاس گل دادم و تاثیرگزارترین بازیکن استقلال در اون نیم فصل بودم. بعد از تغییر مربی من تنها فکری که نمی‌کردم این بود که تو لیست آقای مظلومی نباشم. بحث فوتبالی رو هم بذاریم کنار بحث معرفتی هم داریم دیگه.

خب اعتقاد نداری باید دید حرفه ای هم داشته باشیم؟

کاملا. ولی شما مثلا ژاوی رو نگاه کنید. مگه همینجوری یه دفعه اومدن گفتن بهش برو دیگه باهات کاری نداریم! براش مراسم بدرقه گذاشتن، جشن گرفتن. دنیای حرفه ای یعنی این!
شما نمیتونید، یعنی به نظر من اصلا حق ندارید با یه بازیکن اینطوری برخورد کنید. یه جلسه ای بذارید یه جشنی بگیرید و بعد به بازیکن بگید این دنیای حرفه ایه و الان دیگه می‌تونید به تیم دیگه ای برید. اینجوری بازیکن خیلی راحت جدا میشه. شما نگاه کنید تمام بازیکنان بزرگی که در مدت طولانی برای یه تیم بازی می کردن با دلخوری جدا شدن. چرا ما نباید این مسائل رو رعایت کنیم! به نظر من نامردیه.
واقعا قبلنا شرایط خیلی سخت بود و اینجوری نبود که بازیکن بیاد عدد و رقم قراردادش رو بنویسه و شرط شروط هم بذاره بگه اگر این باشه من نیستم یا این باشه من هستم! اصلا اینا اون موقع نبود. رفقا برای هم جون میدادن چون پولی نبود. من سال 82 که اومدم استقلال قرارداد سه سالم 70 میلیون بود که اونم 10 تومنش رو نگرفتم. از عمو اصغر حاجیلیو شما برید سوال کنید با موتور برای ما پول میوورد. یه روز 500 تومن یه روز 200 تومن. ولی اون تیم بازیکنای ذخیره ش هم وقتی تیم گل میزد تا لب کرنر برای شادی گل میدویدن.
الان بازیکن میگه این باشه من نیستم، مربی هم از ترس به بازیکن باج میده. همون چیزی که اول مصاحبه گفتم. جایگاه ها درست نیست و ترس اینکه من دیگه نباشم همه چیز رو بهم ریخته. الان مدیرعامل باید به لیدر باج بده، به مربیش باج بده به بازیکنش باج بده تا بمونه! مربی باید به لیدر باج بده به بازیکن باج بده تا بمونه. چرا چونکه میدونه اگر اینا یه کم کمکاری کنن کارش تمومه!

رفت و آمد خانوادگی با بازیکن‌ها داری؟

نه زیاد، همشون رو دوست دارم دوستان من هستن ولی تو حیطه خانوادگی نه.

تو خونه کمک می‌کنی؟

مطمئنا من خیلی آدم کاری هستم. کاش خانومم بود خودش می‌گفت ولی من تو خونه اصلا نمی‌تونم آروم باشم. نشستم یک دفعه بلند میشم ظرف می‌شورم نه اینکه الان بخوام تعریف کنم ولی تو خونه دوست دارم کار کنم.

کار عنایتی در زمینه فوتبال در عرصه بازی، تهران تموم میشه یا قم یا مشهد؟

مشخص نیست. من تصمیمم بر اینه که امسال آخر فصل خداحافظی کنم از فوتبال ولی بارها گفتم که آینده رو نمیشه پیش‌بینی کرد.نه اینکه از لحاظ بدنی مشکل داشته باشم ادعام هم میشه ولی از نظر عصبی و فکری خسته شدم.

هر جا باشی انشالله موفق باشی و خیلی ممنون که دعوت متافوتبال رو پذیرفتید.

خیلی ممنون از شما و انجام وظیفه بود.