افول بی صدای امید؛ دلیل لحظه‌شماری منصوریان برای بازگشت چشمی

به گزارش متافوتبال و به نقل از روزنامه ایران‌ورزشی، امید ابراهیمی اگر همچون دو فصل پیش خود آماده بود شاید هم استقلال وضعیت بهتری را در جدول رده‌بندی سپری می‌کرد و هم در تیم ملی به مهره‌ای کلیدی بدل می‌شد اما این بازیکن برخلاف پیش‌بینی‌ها و آنچه انتظار می‌رفت در یک شش ماه اخیر روند نزولی شدیدی داشته و حتی ممکن است با بازگشت روزبه چشمی به شرایط آرمانی از ترکیب استقلال هم دور شود. گرچه چشمی برای اینکه به فرم بدنی مطلوب برسد باید تا آبان ماه شکیبا باشد اما بعد از آن هیچ تضمینی نیست که ابراهیمی با همین وضعیت فنی همچنان در ترکیب استقلال باشد.
برای اینکه سر منشا سیر نزولی امید را بررسی کنیم باید رجوع گذرایی داشته باشیم به نمایش این بازیکن در هفته‌های پایانی فصل پیش. امید ابراهیمی دقیقا پنج هفته مانده به پایان لیگ چهارم به بهانه پرداخت نشدن حقوقش از حضور در تمرینات استقلال سر باز زد و سرانجام با کلی خواهش و تمنا به تمرینات بازگشت. آن روزها ابراهیمی دلیل امتناع از حضور در تمرینات را پرداخت نشدن حقوقش عنوان کرد اما وقتی فصل به پایان رسید و این بازیکن به قطر سفر کرد مشخص شد که اساسا دیگر تمایلی به ادامه فوتبال در استقلال ندارد و می‌خواهد به هر دری بزند تا لژیونر شود. برنامه‌ریزی ابراهیمی برای الحاق به جمع لژیونرهای حاضر در قطر اما در نهایت غلط از آب در آمد و او با وجود اینکه هفته‌ها در این کشور حضور داشت در نهایت مورد توجه هیچ یک از تیم‌های لیگ ستارگان قطر قرار نگرفت و دوباره به ایران بازگشت تا در آخرین روزهای نقل و انتقالات دوباره پیراهن استقلال را بر تن کند.
ابراهیمی اما به طور محسوس دیگر فاقد انگیزه و روحیه کافی بود و این وضعیت به طور ملموس در شکل بازی‌اش دیده شد. شاید ابراهیمی دچار نوعی سرخوردگی و عقب‌ماندگی نسبت به هم سن و سال‌های خود شده بود که می‌دید بر خلاف آنها نتوانسته به دایره لژیونرهای فوتبال ایران بپیوندد.
ابراهیمی اما هرگز در این باره سخنی به میان نیاورد تا همچون همیشه ساکت و آرام به فوتبال ادامه دهد اما او هیچ‌گاه نتوانست حتی همان بازی‌های درخشانی را گاها در ترکیب استقلال فصل سیزدهم و چهاردهم انجام می‌داد را تکرار کند و نتیجه آن شد که حالا به یکی از بازیکنان کم اثر در ترکیب آبی‌ها تبدیل شد.
افت ابراهیمی اگر حاصل شکست در پروژه لژیونر شدن و مشکلات روحی روانی باشد یا حتی دور شدن از ترکیب اصلی تیم ملی، استقلال را با چالش‌هایی در خط میانی مواجه کرده و آشکارا می‌بینیم که اثرگذاری شماره 6 در ترکیب آبی‌ها بسیار کم شده و او دیگر مانند گذشته‌های نه چندان دور آن بازیکن‌محوری و گلزن نیست. بدون شک اگر کی‌روش اندکی نگران کاهش تعداد بازیکنان ملی‌پوش استقلالی نبود ابراهیمی را از تیم ملی هم خط می‌زد اما سرمربی تیم ملی هم مثل بسیاری از مربیان دیگر درگیر برخی مناسبات نانوشته میان خود و هواداران است و سعی می‌کند تا جایی که می‌شود این بازیکن را در ترکیب تیم ملی حفظ کند تا شاید امید به مانند گذشته به بازیکنی آماده و قبراق بدل شود که هم در تیم ملی و هم در استقلال کلید بسیاری از گره‌های فنی بود.
به هر حال اگر امروز می‌بینیم که منصوریان اینقدر صریح درباره بازگشت چشمی حرف می‌زند به این دلیل است که دیگر امید استقلال آن امیدی که همه می‌شناختند نیست و در وضعیت فنی بسیار نامناسبی سیر می‌کند. اوضاعی که اگر ادامه یابد بی‌شک رای به خروجش از ترکیب استقلال هم خواهد داد.