یادداشت روز | چرا فوتبال را از تماشاگرانش محروم می کنید؟

 مهدی شادمانی: هواداران استقلال خوزستان سه جلسه از همراهی تیم شان محروم شدند. یعنی کمیته انضباطی تشخیص داد که با جلوگیری از ورود تماشاگران استقلال خوزستان به استادیوم برای سه جلسه می تواند جلوی اتفاقات مشابه را بگیرد. تصمیمی که مرور تاریخ مسابقات فوتبال در ایران ،نشان می دهد ،هیچ وقت به نتیجه نرسیده است.

کمیته انضباطی در سال های اخیر بابت ، فحاشی به داور ، فحاشی به بازیکنان ، فحاشی دسته جمعی ، شکستن صندلی ها ، سنگ پرت کردن ، زد و خورد و خیلی چیزهای دیگر تیم های پرطرفدار را محروم کرده است. محرومیتی که هم به هیجان لیگ برتر ضربه زده ، هم تیم ها را ازحمایت تیم شان محروم کرده و هم نتیجه ای نداشته .

در اصل تماشاگران هر وقت کوچکترین فشاری را حس کنند در فرم های مختلف اعتراضشان را نشان می دهند و محروم می شوند و کک شان هم نمی گزد. اما در یک پروسه طولانی فوتبال همه چیزش که همان تماشاگران است را از دست می دهد.در میان ورزش های حرفه ای و در سطح جهانی فوتبال تجارت اول است. هرچند لیگ NBA در آمریکا و لیگ فوتبال آمریکایی به خاطر سیل مخاطبان تجارت مهمتری در آمریکا باشند. اما فوتبال تجارت جهانی است که همه چیزش با تماشاگران معنی می شود.

این فقط مختص فوتبال حرفه ای نیست که حتی فوتبال های غیرحرفه ای و غیرخصوصی مثل فوتبال ایران هم تحت تاثیر تماشاگرانش است. در ایران هرچند خصوصی سازی انجام نشده اما همین پرسپولیس و استقلال اگر تماشاگر نداشته باشند حتما نمی توانند سامانه های پیامکی را مجاب به حمایت کنند و عملا فوتبال عقیم می شود.

عقیم شدن فوتبال اما چیزی نیست که مسوولان فوتبال ایران را ذره ای نگران کند. آنها برای اینکه بار مسوولیت ناهنجاری ها در استادیوم را از روی دوششان بردارند به راحتی تیم ها را محروم می کنند تا خود را در این مساله فعال نشان دهند. اما در سال های اخیر هیچ وقت مسیر درست برای حل مشکلات و ناهنجاری های استادیومی برداشته نشده است.

برای پیدا کردن مسیر درست برخورد با هواداران باید یک بار دیگر اتفاق افتاده در ورزشگاه غدیراهواز را مرور کنیم.

در بازی استقلال خوزستان مقابل پرسپولیس ، تعدادی از هواداران استقلال و پرسپولیس درگیر شده اند. در اصل کسانی که به جان هم افتاده اند نه حامی تیم خوزستانی بوده اند و نه علیه تیم خوزستانی. دعوای دیرینه سرخابی یک دفعه دیگر در ورزشگاه غدیرشکل گرفته و به خون و خونریزی کشیده شده است.

در این مسیر اگر صدبازی دیگر هم استقلال خوزستان تنبیه شود نه هواداران پرسپولیس ناراحت خواهند شد و نه هواداران استقلال. یعنی اولین چیزی که حکم کمیته انضباطی را زیر سوال می برد محرومیت تیمی از حضور هواداران است که عملا هوادارانش دردسر درست نکرده اند.

جدا از این مساله ، هوادارانی که این خون و خونریزی را شروع کرده اند تعداد زیادی نیستند. شاید ده ها نفر سنگ پرت کرده باشند اما حتما کسانی این کار را شروع کرده اند والبته ده ها نفر در میان چند هزار نفر عدد قابل توجهی نیست. یعنی می شود ادعا کرد که بین هواداران سرخابی هم که درگیر شده اند تعداد کسانی که کار را به خشونت می کشانند زیاد نیست.

در استادیوم های مختلف شاید تعداد زیادی از تماشاگران تحت تاثیر فضای ایجاد شده دست به خشونت کلامی/فیزیکی بزنند اما همیشه سرمنشا فحاشی های دسته جمعی چند نفر قابل شناسایی هستند. چندنفری که اگر پیدایشان نکنید و محرومیت شخصی برایشان در نظرنگیرید همیشه به کارهایشان ادامه خواهند داد.

در این میان اگر، فدراسیون فوتبال ، کمیته انضباطی ، مسوولان سازمان لیگ یا هرکس دیگری تصمیم دارند که مسابقات لیگ ایران را بدون نور لیزر، نارنجک دستی ، شعارهای زشت و کتک کاری و خونریزی برگزار کنند راهکار بسیار ساده و موثری در پیش رو دارند.

آنها در هر بازی و از طریق دوربین های مداربسته و البته دوربین های ورزشگاه خیلی راحت می توانند شخص یا اشخاصی که دچار ناهنجاری هستند را شناسایی کنند. شناسایی این افراد می تواند با ابزار مختلف شرایط منع حضورشان را در استادیوم فراهم کند.

به طور مثال یک هماهنگی ساده میان سازمان لیگ و نیروی انتظامی در مورد پرونده خوزستان می تواند بسیار موثرتر از محروم کردن همه تماشاگران باشد. تصور کنید که آقایان سنگ به دست ورزشگاه غدیر را شناسایی کنند و به مدت 6 ماه مجبورشان کنند زمان برگزاری مسابقه خود را به یکی از کلانتری ها معرفی کنند.

این حکم حتما برای آقای مجرم «پرونده استادیومی» خواهد ساخت و جلوی حضورش را در استادیوم تا تادیب خواهد گرفت. هرچند ممکن است بازداشت کسی که فحاشی می کند لزوما جلوی فحاشی ها را نگیرد اما در بلند مدت همه کسانی که یک صدافحش می دهند یا کتک کاری می کنند و صندلی های استادیوم را می شکنند به خوبی می دانند که ممکن است شانس حضور در استادیوم را برای چند ماه تا آخر عمر از دست بدهند.

حتما این جریمه شخصی برای تماشاگران بسیار موثر تر است تا اینکه هر از چندگاهی یک تیم را از حمایت همه تماشاگرانش محروم کنند، والا تازمانی که کمیته انضباطی رای به محرومیت کلی تماشاگران می دهد ، فوتبال است که ضربه می خورد و هیچ چیزی هم اصلاح نمی شود.

جریمه شخصی برای تماشاگر خاطی شاید تنها مسیری باشد که بتواند ورزشگاه ها را از ناهنجاری ها پاک کند . باید کسانی که به ورزشگاه می آیند بدانند که اگر قوانین را رعایت نکنند برایشان تنبیه های شخصی وجود دارد. تا زمانی که تماشاگران از جرم شخصی شان نترسند و فوتبال را از حضور همه تماشاگر محروم کنیم با تکرار همین شرایط مواجه خواهیم بود.

*عصرایران