نگاه روز | ژوزه چندان هم راه را به خطا نمی رود

به گزارش متافوتبال و به نقل از شفقنا، انتقادات مورینیو از لوک شاو و کریس اسمالینگ در مقابل رسانه ها، باعث شده که انتقادات از سرمربی منچستریونایتد افزایش یابد و خیلی ها این حرکت مورینیو را اشتباه بدانند. حتی بعضی از کارشناسان این حرکت مورینیو را بر حرکت های او در دوران دوم حضور در چلسی مقایسه می کنند که سرانجام منجر به اتحاد بازیکنان بر علیه او و نهایتا اخراجش از استفمورد بریدج شد.

با این حال، صحبت های اخیر مورینیو بر علیه دو بازیکن تیمش که آنها را متهم به کم کاری و بی انگیزگی کرده خیلی برای شیاطین سرخ مسئله تعجب برانگیزی نبوده است. در واقع خیلی از بازیکنان انتظارات داشتند که حملات مورینیو به بازیکنان تندتر باشد و حتی پیش از این شروع شود. به هر حال، اکثر بازیکنان منچستریونایتد به خوبی با شخصیت سرمربی تیمشان آشنا هستند و می دانند که مورینیو می تواند چقدر تندخو باشد در صورتی که بازیکنان مطابق میلش عمل نکنند.

برای مثال لوک شاو یک بازیکن محبوب در اردوی منچستری ها است اما بعضی ها اعتقاد دارند که کمی انتقاد هم از این بازیکن بد نیست و شاو باید یاد بگیرد که از انتقادات برای کمک به پیشرفت خودش استفاده کند. حتی بعضی ها می گویند که چنین روشی باید از سوی مورینیو در مورد همه بازیکنان برای انگیزه بخشی به آنها اجرا شود. در این مسئله شکی نیست که تاکتیک های روانی مورینیو خاص است و اگرچه گاها به ضرر خودش و تیمش تمام می شود اما در بسیاری از مواقع هم بوده که این ترفندها باعث بهتر شدن عملکرد بازیکنانش شده و انگیزه و توان روحی آنها را بالا برده است. مورینیو استاد جنگ های روانی است و نه تنها بر علیه دشمنانی مانند آرسن ونگر بارها از این حربه استفاده کرده بلکه در شرایط بحرانی، بازیکنان خودی را هم به چالش دعوت می کند تا به آنها برای پیشرفت فشار وارد کند.

مورینیو در حال حاضر وضعیت خوبی در اولدترافورد ندارد و حضور او در من یونایتد آن تاثیری که خیلی ها انتظارش را داشتند، به دنبال نداشته است. همین مسئله باعث شده که مورینیو به شدت نیاز پیدا کند تا هر چه زودتر تیمش را تقویت کند و با افزایش کارایی بازیکنان صاحب نامش، منچستریونایتد را از شرایط وخیم فعلی دور کند.

سرمربی پرتغالی سابق چلسی و رئال مادرید هیچگاه طرفدار وقفه در بازی های لیگ به دلیل بازی های ملی نبوده اما در شرایط فعلی شاید خیلی هم بدش نیاید که برای چند روزی هم شده به دلیل مسابقات ملی در بازی های لیگ وقفه ایجاد شود. این زمان می تواند فرصتی باشد تا مورینیو بتواند به مشکلات فعلی تیمش خوب بیاندیشد. بعد از این تا ماه مارس لیگ بی وقفه ادامه خواهد داشت و مو اگر نتواند از این فرصت استفاده کند و بازیکنان همچنان بی رقم در سیستم بی در و پیکر او به میدان برود، قطعا منچستریونایتد جایگاه بهتری نسبت به فصول اخیر زیر نظر دیوید مویس و لوئیز فن خال پیدا نخواهد کرد.

نزدیکان مورینیو می گویند که این مربی انتظار نداشته که وضعیت منچستریونایتد اینقدر در هم ریخته باشد و شرایط کاملا با آن چیزی که وی انتظارش را داشت متفاوت است. مهمترین نگرانی این روزهای مورینیو هم حضور بازیکنانی است که انگار انرژی و انگیزه چندانی ندارند. اکثر موفقیت های دوران مربیگری مورینیو به خاطر فشار زیاد و انگیزه بخشی شدیدی بوده که این سرمربی به بازیکنانش داشته تا بتوانند در کوتاه مدت بهترین نتایج را به دست آورند اما به نظر می رسد که اکنون روش های مورینیو در یونایتد جواب نمی دهد. برخلاف تیم هایی مانند اینتر که بدون داشتن ستاره های خاص، مورینیو تنها با ایجاد یک تیم منسجم و سخت کوش توانست آن را فاتح اروپا کند، منچستریونایتد در حال حاضر پر از ستاره است اما آن شور و همبستگی لازم در تیم دیده نمی شود.

شاید انتقادات اخیر مورینیو به شاو و اسمالینگ را هم بتوان در همین مسئله جست. مورینیو متوجه شده است که بازیکنان تیمش آنگونه که می خواهد پرشور و باانرژی نیستند و انتقاد از آنها را سلاحی می داند که شاید باعث شود آنها به خودشان بیایند و با حداکثر آمادگی فیزیکی و ذهنی در زمین حضور یابند.

علاوه بر این مورینیو به این نتیجه هم رسیده است که منچستریونایتد در خط دفاعی ضعف های عدیده ای دارد. اگرچه مورینیو این تابستان چند خرید بزرگ داشت اما در خط دفاعی نتوانست مهره های مدنظرش از جمله لئوناردو بونوچی را از یوونتوس خریداری کند. یکی از بازیکنان اصلی مرکز خط دفاعی یونایتد یعنی اریک بیلی هم اکنون با مصدومیت روبرو شده که مورینیو را بیش از پیش در منگنه می گذارد و مجبور است از بازیکنی مانند روخو به عنوان دفاع وسط استفاده کند که پست غیرتخصصی این بازیکن آرژانتینی است.

در پست مدافعین کناری هم مورینیو معتقد است که بازیکنان فعلی من یونایتد آن سرعت لازم را ندارند و همین مسئله باعث شده که نه تنها نتوانند در حملات بر قدرت منچستریونایتد بیافزایند بلکه خودشان هم اسیر حملات حریفان شده و در زمینه دفاعی هم نتوانند کمک کنند.

البته شاید در حال حاضر یکی از بااستعدادترین مدافعین کناری یعنی لوک شاو در منچستریونایتد حضور دارد اما این بازیکن نه تنها نتوانسته اعتماد مورینیو را جلب کند بلکه این مربی مغرور را خشمگین کرده است. بعید نیست که مورینیو دوباره دست به دامن سران باشگاه شود تا هر چه زودتر برای تقویت خط دفاعی من یونایتد اقدام کنند.

اما همه مشکلات مورینیو در بازیکنان خط دفاع خلاصه نمی شود و در خط میانی و خط حمله هم این مربی با معماهایی روبرو است.

مثلا این سوال پیش می آید که چرا هنریک مخیتاریان با هزینه 26 میلیون پوند به منچستر می آید اما کمتر فرصت بازی پیدا می کند؟ یک منبع آگاه در این مورد به ای اس پی ان گفته که مورینیو اصلا از عملکرد مخیتاریان و عدم تطابق او با فوتبال انگلیس راضی نیست. این بازیکن ارمنی همچنین گلایه های زیادی از آب و هوای مرطوب و پرباران شهر منچستر داشته که از دید مورینیو پنهان نمانده است. البته هنوز هم مورینیو به این بازیکن اعتقادش را از دست نداده و فکر می کند که با گذشت زمان او به بازیکن خوبی در منچستریونایتد تبدیل خواهد شد اما مشکل اصلی حال حاضر منچستریونایتد و مورینیو این است که آنها زمان زیادی در اختیار ندارند و در شرایطی که تیم هایی مانند چلسی، منچسترسیتی و لیورپول هر روز بهتر می شوند یونایتدی ها زمان زیادی برای از دست دادن ندارند.

در خط حمله هم مورینیو هنوز نتوانسته یک استراتژی منظم و کارساز برای سرخپوشان منچستر بچیند. ایده اصلی این است که بازیکنان دیگر توپ را به زلاتان ابراهیموویچ برسانند و این بازیکن کار را یک سره کند اما تاکنون نقشه های مورینیو و شاگردانش چندان خوب پیش نرفته است. در واقع مو قصد دارد تا همان ایده ای را پیاده کند که در سال 2005 و با حضور دیدیه دروگبا در چلسی به مرحله اجرا گذشت و کاملا هم موفق بود. اما نه زلاتان، دروگبای سال 2005 است و نه فوتبال فعلی دیگر برای تاکتیک های قدیمی جایی دارد. اکثر مربیان موفق فعلی لیگ مانند یورگن کلوپ، پوچیتینو و … سیستم های به مراتب جدیدتر و فوتبال مدرنتری از مورینیو ارائه می دهند که نه تنها باعث شده که بازی های تیمهایشان جذاب شود بلکه نتایج نسبتا خوبی را هم عاید آنها کرده است. بنابراین، مورینیو قطعا با تاکتیک های سال 2005 نمی تواند اکنون مقابل گواردیولا، کونته، کلوپ و … دیگران نتیجه بگیرد.

مورینیو نه تنها باید با فشار روی بازیکنانش شرایطی را فراهم کند که آنها حداکثر کارایی و بازدهی را در زمین داشته باشند بلکه باید خیلی سریع در مورد سیستمی که می خواهد در اولدترافورد پیاده کند هم تصمیم گیری کند، چرا که دقایق به سرعت برای او در حال سپری شدن هستند.