محمد رضا سنگ سفیدی در گفت‌وگو با «متافوتبال»: ۳۰ روز ماهی خوردیم، لباس نداشتیم و سوم شدیم! / هیات فوتبال تهران با تی‌شرت و خودکار از من تقدیر کرد! / لیگ فوتسال ما سومین لیگ دنیاست

به گزارش متافوتبال، محمدرضا سنگ‌سفیدی از نسل جدید فوتسال ایران است. نسلی که بعد از موفقیت در جام‌جهانی کلمبیا می‌خواهد بیشتر خودش را به فوتسال دنیا ثابت کند. سنگ‌سفیدی متولد ۱۱ آبان ۱۳۶۸ است و این روزها در تاسیسات دریایی بازی می‌کند. متولد تهران است و ۲ سالی می‌شود که تبدیل به عضو ثابت اردوهای ملی فوتسال شده. مصاحبه او و محمدرضا احمدی را در ادامه می‌خوانید:

 

 

 

فکر کنم مدال جهانی خیلی برات ارزش داره

این دیگه آخرش بود، یعنی این رو هیچ وقت از دست نمی دیم. همیشه دارمش، جلوی چشممه، باهاش می خوابم، بلند میشم، این مدال رو اگه هر روز نبینم روزم روز نمیشه.

 

یعنی این قدر برات اهمیت داره؟ البته هم تو و هم بچه های فوتسال خیلی برای کسب این مدال زحمت کشیدین.

ما چهارده نفر بودیم که خواستیم به این مدال برسیم و به این هدف دست پیدا کردیم.

 

میگن تو تیم ملی مثل این که تو از همه شر تر هستی؟

نه، خوب من از بقیه بچه ها کوچک ترم، به همین دلیل با من شوخی می کنن، اما همه بچه ها با من خوبن. همه به من لطف دارن و همه مثل یک داداش بزرگ تر با من برخورد می کنن.

 

تو تنها تهرانی تیم ملی فوتسال بودی؟

تهرانی بله، اما آقای تهرانی هستن از شهر ری، آقای طاهری از قرچک و آقای احمدی از پاک دشت.

 

از کلمبیا برامون بگو، خیلیا میگن که بد گذشته و سخت گذشته، تیم ملی می تونسته بره فینال و حتی اونجا عنوان بهتری به دست بیاره. اما نشد و شرایط مهیا نبود؛ این شرایط چی بود که مهیا نشد. آیا مسئله‌تون پیراهن ها و پاداش های 250 دلاری بود؟

آقای احمدی تیمی که می خواد بره جام جهانی باید امکاناتی از قبل داشته باشد، تا بتونه به نتایج دلخواه برسه. اما ما بدون هیچی رفتیم جام جهانی. ما سالن نداشتیم، توپ نداشتیم، لباس نداشتیم. پروازامون اتوبوسی بود 42 ساعت تو راه بودیم. حالا همه اینا به کنار میگیم جام جهانی بلاخره آرزوی هر بازیکنی هست که بره جام جهانی. ما رسیدیم جام جهانی تا بازی اسپانیا خواب بودیم. اصلا نفهمیدیم چی به چی شد چون بازی مون پنج صبح بود فکر کنم. اما همه تیم ها حتی تایلند و ویتنام یک هفته زودتر رفته بودن اونجا.

 

یعنی اونا با شرایط آداپته شده بودند دیگه.

قشنگ عادت کرده بودند. بازی اول رو بد شروع کردیم. البته خوب بازی کردیم بد نتیجه گرفتیم و باختیم. بازی دوم با مراکش بود. بازی با مراکش رو بردیم اما در اون بازی واقعا خوب کار نکردیم و خودمون نبودیم.

 

برد خفیفی بود دیگه...

بله، برد خفیفی بود. بازی سوم با آذربایجان شد. بازی با آذربایجان فشار افتاد رو ایران. چون هم ما و هم آذربایجان می خواستیم تیم دوم از گروه بالا بریم. با تفاضل آذربایجان دوم بود. رفت دفاع کرد کامل هی تو ضد حمله به ما گل می زد. حالا ما از اون ور استرس داشتیم اگر بازی رو ببازیم اصلا از گروه نمیومدیم بالا، حتی تیم سوم هم نمی شدیم. اما خدا کمک کرد و بازی مساوی شد و تیم سوم اومدیم بالا و اونجا بود که جرقه فوتسال خورده شد.

 

تازه بیدار شدین اونجا.

آره تازه بیدار شدیم و اونجا بود که خوردیم به برزیل، اما هیچ کس فکر نمی کرد ما بتونیم برزیل رو ببریم. اما اونجا اقای کشاورز، اقای ناظم الشریعه، آقای صانعی بزرگی کردند و اومدن با بچه ها حرف زدن. اونجا ما به خودمون گفتیم ما چه جوری می تونیم جلوی برزیل بازی کنیم، شاید هر ده سال یه بار اتفاق بیفته. اما گفتیم با اون چیزی که داریم برای خودمون بازی کنیم جلوی برزیل. که دیگه رفتیم و یه بازی دراماتیک شد.

 

پنالتی و خداحافظی فالکائو و ...

آره پنالتی و گریه و خداحافظی فالکائو و ... حسین طیبی تو اون بازی مصدوم شد. اما تنها رمز موفقیت ما در مقابل برزیل این بود که خواستیم ببریم و بردیم.

 

بازی با پاراگوئه رو خودم گزارش کردم. که بازی عجیب و غریبی هم بود و خیلی بازی خوبی هم شد. بازی فشرده ای بود و پاراگوئه داشت خوب بازی می کرد.

والله باور کنید فشار پاراگوئه از برزیل برای ما بیشتر بود. چون ما برزیل رو برده بودیم و توقعات رفته بود بالا. همه می گفتن پاراگوئه یه تیم ضعیفیه، حالا ضعیف که نه ولی معمولیه. اومده جز هشت تا بعد ما می خواستیم بریم جز چهار تیم تا تاریخ سازی کنیم. فشار روی ما بود اما خدا رو شکر آن قدر بازیکن با تجربه داشتیم که این فشار رو از روی ما کم کرد و دیگه اون گل لحظه پایانی احمد اسماعیلی...

 

خیلی جالب بود... دادهای من (با خنده) ...بازی با روسیه رو برامون بگو. عجب تیم خوبیه روسیه و امکانات خوبی هم داره.

روسیه اقای احمدی خیلی تیم خوبیه. روسیه از چهار سال پیش برنامه ریزی کرده بود که تا فینال جام جهانی بالا بیاد. همین روسیه در جام ملت های اروپا از اسپانیا 6 تا گل خورد. اما در جام جهانی به همین اسپانیا 6 تا زد. پس معلومه روسیه برنامه ریزی خوبی داشته بود. تنها فرق روسیه با تیم های دیگه این بود که از ایران می ترسید. چون سال قبل در یه بازی دوستانه به ایران باخته بود و مربیشون بازیکنای ایرانی رو کاملا می شناخت و این ترس تو وجودشون بود. اما تو اون بازی هم ما فرهاد توکلی رو نداشتیم؛ کشاورز مصدوم بود و کلا شیرازه تیممون به هم ریخته بود. ما تیم اولمون خیلی خوب بود، اما تیم دوممون شاکله اش ریخت به هم.

 

تیم اولمون فکر کنم توکلی بود و جاوید و طیبی و ...

اصغر حسن زاده هم بود. توکلی نبود و حمید احمدی اومد جاش. تیم دوم کشاورز رو داشتیم که وقتی کشاورز مصدوم شد ناخوداگاه شیرازه تیم به هم ریخت. ولی به نظر من بازی با روسیه اگه یه دقیقه بیشتر وقت بود می تونستیم ببریم.

 

می گفتن که آقای ترابیان اونجا با شما بوده. فدراسیون بهش پول داده بوده و قرار بوده هزینه کنه ولی اتفاقات دیگه ای افتاده بود!

والله چیزی که من می دونم اینه که فدارسیون اندازه سه تا بازی پول داد. چون گفته بودن اینا میرن جام جهانی و تو مرحله گروهی اوت میشن میان دیگه ... پس ما همین قدر به اینا پول می دیم. اما بعد اقای تاج اومدن ایشون هم یه مقدار پول دادن به آقای ترابیان. که اونجا بعد از بازی برزیل 400 دلار به ما پول دادن. اما بعد از بازی برزیل دیگه هیچ پاداشی نگرفتیم. دیگه آخه مسئله از پول گذشته بود. ما گفتیم برای مردم بازی کنیم و به پول فکر نمی کنیم.

 

بعد غذا و رفت و امد و اینا چه طور بود، پروازاتون با first class بود؟

ما از جلوی first class رد می شدیم (با خنده)

 

آها می رفتین اون ته....

ما از جلوی first class رد می شدیم و قشنگ صندلی ها رو نگاه می کردیم. می رفتیم اون آخر اتوبوسی کنار هم می نشستیم دیگه ... خوب بود صمیمیتش زیاد بود. در رابطه با غذا ما واقعا مشکل داشتیم به خدا ما سی روز اونجا بودیم همش ماهی خوردیم. من نمی دونم آدم چه طوری می تونه سی روز ماهی بخوره! ما ظهر ماهی سفید می خوردیم؛ شب ماهی قزل آلا می خوردیم، فرداش بر عکس می شد ظهر ماهی قزال آلا می خوردیم؛ شب ماهی سفید!! خوب این خودش یه تاریخ سازیه... که یه تیمی رفت 250 دلار گرفت. سی روز ماهی خورد و سوم دنیا شد.

 

لباس هم نداشت..

بله لباس هم نداشتیم. فقط قبل از بازی با روسیه همه بچه ها یه پستی در صفحه شخصی خودشون گذاشتن که گفتیم امکانات ما اینه. البته خیلیا به ما گفتن شما تمرکزتون ریخت به هم قبل از بازی با روسیه. اما خدا شاهده ما این کار رو به خاطر مردم کردیم چون مردم خیلی به ما لطف داشتن. اما مردم فکر می کردن که ما اینجا داریم خیلی پول می گیریم، پاداش می گیریم و بهترین چیزا رو می گیریم.

 

شما ساعت شش صبح با اسپانیا بازی داشتین مردم ساعت کوک می کردن بازی شما رو ببینند. دو یا سه ی نصفه شب بازی داشتین باز هم همین وضعیت بود، همه بیدار می موندن.

ما اگر سوم شدیم اول لطف خدا بود و فقط به خاطر مردم تلاش کردیم و اصلا اگر چیزی غیر از این رو بخوایم بگیم دروغ گفتیم. چون ما وقتی پنج صبح بازی داریم بعد از بازی بر می گردیم می بینیم کل ایران دارن پیام میدن. تبریک میدن پست می ذارن. این مسائل پالس های مثبتش به ما می رسید دیگه و برای ما هیچ پاداشی بهتر از این نبود.

 

تو که پاداش خوبی گرفتی از هیئت فوتبال تهران!

بله، اقای شیرازی لطف کردن بعد از یک ماه اومدن سر بازی ما. اول بازی قرار بود از من تقدیر کنن. آقای شیرازی گفتن دوربین نیست؛ من تقدیر نمی کنم. گفتیم چشم. بین دو نیمه که رسید، مسئولین ما زنگ زدن که دوربین بیارید. دوربین اومد گفتن بازم نمیشه ... باید خبرنگاران هم بیان. گفتیم چشم. بعد بازی خبرنگاران اومدن و اولش از ما عکس گرفتن بعد یه جعبه به ما دادن... خوب ما گفتیم دست شما درد نکنه. بسته رو باز کردیم دیدیم توش یه تی شرته و یک خودکار!

 

یعنی چی؟ سکه؛ پول یا حواله نبود؟

نه اصلا. فقط یه خودکار و یه تی شرت!

 

شاید حالا خودکاره خیلی گرون قیمت باشه.. (با طعنه)

یعنی طلا باشه؟ آخه طلا هم نبود آبی رنگ بود. بیک نبود اما یه چیزی در همین مایه ها. آقای احمدی اقای شیرازی آدم بزرگی هستن. دستشون درد نکنه. همین که اومدن منت سر من گذاشتن. این کاری که ایشون کرد بی احترامی به من نیست، داره به یک رشته بی احترامی می کنه. شما رئیس هیئت فوتبال استان تهرانی آقای شیرازی. باید با یه خودکار از من تقدیر کنید؟ اصلا از من نه از هر کی. یعنی بودجه این تهران بزرگ برای یه بازیکن فقط یک خودکار و یه تی شرته؟ دستشون درد نکنه ممنونم ازشون.

 

آره خوب این خیلی بده راست میگی. هم اتاقیت کی بود؟

حسین طیبی

 

الان نیست؛ دوریش اذیتت میکنه. شما دو تا که با هم بیفتین...یعنی این دو نفر خودشون یه تیم رو جمع می کنن.

ما تقریبا دو سال هم اتاق بودیم و حتی از برادر به هم نزدیک تر بودیم. یعنی با هم می خوابیدیم و با هم بلند می شدیم و همه چیزمون با هم بود و حتی تیم باشگاهیمون یکی بود. الان حسین رفت من یه ذره دلتنگ شدم واقعا.

 

تاسیسات وضعیتش چه طوره؟

ما پارسال که قهرمان شدیم و قهرمان آسیا شدیم، بعد سال که گذشت پنج تا بازیکن ملی پوش ما جدا شدن و رفتن تیم های دیگه بعد رفتیم جام باشگاه های جهان و خوب نتیجه نگرفتیم. آسیا هم بدشانسی اوت شدیم و لیگ رو هم بد شروع کردیم و واقعا تیممون رفته بود در یک بحران، که درم نمیومد ازش که اومدیم لیگ رو دوباره شروع کردیم. سه تا بازی رو بردیم و بعدش هی می باختیم. هی می باختیم و می بردیم. خیلی بحران بدی بود. ولی بازم مسئولین، مدیر عامل آقای دهقان، آقای حسینی، آقای حلاجی تا آخرین لحظه پشت تیم بودن تا همین الان هم پشت تیم هستن. چون مدیریت به بچه های ما حتی یه تو هم نگفتن که چرا شما نتیجه نمی گیرین. بلاخره تاسیسات تیم بزرگیه، قهرمان آسیاست. دو دوره پشت سر هم قهرمان شده و توقعات بالاست.

 

ولی تیمی مثل گیتی پسند خیلی خوب بسته شده؛ هفت هشت تا ملی پوش داره..

دیگه گیتی پسند اگر قهرمان نشه در حق خودشون اجحاف کردن. تیمی که هفت تا بازیکن ملی پوش داره؛ دیگه میشه گفت تیم ملی ایرانه. واقعا هر تیمی جلوی تاسیسات بازی می کنه انگار داره با تیم ملی ایران بازی می کنه.

 

قراردادهای شما خوبه؟ خانم های فوتسالیست که بنده های خدا دل مردم براشون کبابه. رقم قرارداد فوتسالیست ها عجیبه. بهترین فوتسالیست خانم آسیا فرشته کریمی اصلا رقم قراردادش رو که گفت ما شاخ دراوردیم.

آقای احمدی آخه قرارداد رو که ما نمی آییم با هم مقایسه کنیم. حالا فوتبال و والیبال رو کنار می ذاریم. قراردادهای فوتسال بین همه رشته ها خوبه بدون در نظر گرفتن فوتبال و والیبال، اما بازیکنای ملی اش خوب می گیرن. یعنی مثلا یه بازیکن ملی بین 150 تا 250 می گیره. بازیکنای دیگه زیر 100 تومن می گیرن. اون جوری خوب نیست که بگید، ولی بازیکنای ملی خوب می گیرن. 

 

پول رو یعنی بهتون میدن یا باید شما بدویید دنبال پول یا مثل استقلال و پرسپولیسی ها است. 800 تومن می بنده؛ 500 تومن می گیره و 300 تومن رو اصلا نمی دن.

همه جا همین جوریه؛ شما باید بیست درصد قراردادی که می بندین رو بذارین کنار.

 

برای مالیات و ندادن و ...

نه؛ نه ... بیست درصدش رو باشگاه اصلا نمیده و ده درصد میره مالیات

 

پس سی درصد اصلا میره کنار!

آره سی درصد که میره کنار. حالا اگه تیم شما در کورس قهرمانی باشه شما این هفتاد درصد رو می گیری، اگر نشه باید روی چهل و پنجاه درصد حساب کنید.

 

 

بعد از جام جهانی خیلی ها می گفتن چرا بعضی از بچه های ما لژیونر نشدن. کم بهشون پول می دادن که نرفتن یا اصلا نخواستنشون. داستان چی بوده؟

آقای احمدی باید به شما بگم، بعد از جام جهانی تقریبا هر چهارده بازیکن ما قرارداد داشتن، ولی از این بین فقط حسین طیبی رفت. ولی سیزده بازیکن دیگه نرفتن ... چرا؟ دلیل داره .. ما لیگمون جزو سه تا لیگ برتر دنیاست. بهترین بازیکنای برزیل؛ روسیه همه میان تو کشور ما بازی می کنن ما واسه چی بریم اونجا. بله یه موقع تیم قهرمان اروپا پیشنهاد میده؛ حسین طیبی پا میشه میره. بازیکن ما کار درستی می کنه میره، چون اون باشگاه اعتبار داره و رقم قرارداد بالاست. ولی تیم های دیگه چهارم، پنجم اینا فایده نداره ... در چنین شرایطی اگه ایران بمونن بهتره و همون پول رو تو ایران می گیرن. کنار خانواده هم هستن و همه چی خوبه.

 

اهل چی هستی بیشتر، رفیق بازی ماشین بازی؟ چی؟

من بیشتر رفیق بازم.

 

یعنی همیشه با رفیقاتی؟

من عادت ندارم تنهایی جایی برم؛ هر جا باشم، شش هفت تا رفیقام هم هستن.

 

پس اینجا تنها اومدم به ما لطف کردی

اینجا هم نیومدن با من چون بعدش می خوام برم تمرین. (با خنده) از چهار شروع میشه دیگه بچه ها تا چهار اینجان از چهار تمرین شروع میشه.

 

تمرین تا شب ادامه داره؟

تا هفت هشت شب ادامه داره.

 

یعنی واسه خودت تیم داری و شیطونش هم خودتی؟

حالا شما شیطون نگین، با هم خوشیم. (خنده) ما شش هفت تا رفیقیم که شش هفت ساله با همیم.

 

شما شش هفت تا چطوری تو یه ماشین جا میشین؟

با دو تا ماشین میریم؛ با موتور هم میریم، با هم میریم دیگه.

 

فقط مهم با هم بودنه است. تیم ملی هم فکر کنم این فضا رو داشت.

تو تیم ملی همه با هم خیلی رفیق بودن. تنها تیم ملی بود که با هم رفیق بودن. حتی خود اقای ناظم الشریعه هم بهترین روابط رو با بچه ها داره، این که خیلی راحت میری مشکلت رو به کاپیتان تیمت میگی و اون حل می کنه مشکلت رو خوب این خیلی خوبه، شاید تیم دیگه ای باشه مثلا بازیکنی بره مشکلش رو به کاپیتان بگه... کاپیتانه بگه ول کن بابا، این قدر مشکل هست که دیگه نمی تونیم به مشکل تو برسیم، اما خدا رو شکر ما چهارده تا رفیق با هم بودیم.

 

آینده فوتسال ایران رو چه طور می بینی؟

ما الان سوم دنیا شدیم و الان یه ماه و نیمه که جام جهانی تموم شده. اسپانیا و پرتغال بازی دوستانه کردن. ما کجاییم الان. ما درگیر لیگیم. ما یه بازی دوستانه تو آذر ماه داریم. پنج شش نفر در هیئت کمیته فوتسال هستن که به خاطر نفع باشگاهشان می گن ما نمی ذاریم تیم ملی فوتسال بازی دوستانه بکنه. چرا؟ چون لیگ پشت سر هم برگزار بشه و زود تموم بشه، تا به جای این که دوازده ماه حقوق به بازیکن بدن، ده ماه حقوق بدن. خوب فوتسال ما داره از این مسئله ضرر می کنه. درسته ما سوم دنیا شدیم؛ اما اگه بخواهیم همین جوری پیش بریم؛ من فکر می کنم ما اصلا اوت میشیم از گروه هم بالا نمی ریم. اما اگه می خوایم موفق باشیم و جزو چهار تیم اول باشیم باید از همین الان شروع کنیم. ما زمینامون الان استاندارد نیست، الان در کمپ تیم های ملی کف پوش ما کف پوشیه که هشت سال پیش در جام جهانی استفاده می شد. ما کف پوش نداریم؛ سالن نداریم؛ امکانات نداریم؛ بازی دوستانه نداریم، ما باید همه این چیزامون رو درست کنیم. ما نمی تونیم توقع داشته باشیم که به راحتی چهار سال بعد دوباره روی سکو میریم؛ نه؛ این یه اتفاق بود. چون بچه ها با هم رفیق بودن و یه همدلی در تیم وجود داشت. مردم پشت بچه ها بودن و به همین دلیل رفتیم سوم دنیا شدیم. ولی اگر چهار سال دیگه هم مثل امسال باشیم؛ من قول میدم که ما اوت میشیم. اما الان خدا رو شکر اقای ناظم الشریعه تمدید کردن و چهار سال دیگه در تیم ملی خواهند بود. ایشون یه برنامه بلند مدت دادن؛ اما باید این برنامه اجرا شود. اگر اقای ناظم الشریعه برنامه بده، اما این برنامه اجرا نشه که فایده نداره. البته آقای تاج خیلی به فوتسال اهمیت می دن؛ می خوان پخش تلویزیونی بگیرن برای فوتسال و فوتسال را از فوتبال متمایز و مستقل کنن؛ اگر این کارها انجام بشه؛ ایشالله فوتسال به جایگاه اصلیش یعنی قهرمانی جهان می رسه.

خیلی ممنونم که با ما بودی در متافوتبال و ایشالله که همیشه این طور بخندی.

مرسی ممنون، من هم از شما تشکر می کنم که این وقت را به من دادین و شما ایشالله همیشه موفق و پیروز باشین.