نگاهی به بحران منچستر یونایتد؛ لوزی، راه چاره مورینیو

به گزارش متافوتبال، ژوزه مورینیو در حالی هدایت شیاطین سرخ را در فصل نقل و انتقالات تابستانی برعهده گرفت که کمتر کسی فکرش می‌کرد تا اینجای فصل چنین نتایجی کسب کند. آقای خاص در حال حاضر از ۱۵ بازی تنها ۱۰ امتیاز کسب کرده و هر هفته نمایش متناقضی از شاگردانش را شاهد هستیم. روزنامه ایران‌ورزشی در گزارشی به این موضوع اشاره کرده که با هم آن را می‌خوانیم:

تساوی بدون گل منچستریونایتد با برنلی به این معنی است که ژوزه مورینیو از 10 بازی 15 امتیاز گرفته؛ کمتر از دیوید مویس (17) در فصل 2014-2013 و لوییس فان خال در فصل قبل (20). احتمالا آسمان دارد روی سر او خراب می‌شود و با آنکه مورینیو یک لیست بلندبالا از کارهای انجام نشده‌اش دارد بعید است کسی به او توجهی کند. برنلی یکی از آن سیستم‌های 1-1-8 کلاسیک را به نمایش گذاشت و در محوطه جریمه خودش جمع شد، بازیکنان یونایتد هر چه می‌خواستند شوت زدند، فرصت گلزنی ایجاد کردند و فرصت زیادی به حریف ندادند که تعریف روشنی از «بازی خوب» است. اگر به دنبال گل هستید، آمار خوبی به‌جا مانده ضمن اینکه پنالتی روی ماتئو دارمیان گرفته نشد و در عوض زمینه اخراج مربی پرتغالی را فراهم کرد و یک کارت زرد تا حدی بی مورد به آندر اررا داده شد تا شیاطین سرخ 10 نفره و بدون مربی بازی را به پایان برسانند. اگرچه تمام کنندگی بازیکنان یونایتد به خوبی کل بازی نبود به دلیل دفاع جانانه برنلی اما علی القاعده هواداران نباید ناامید شده باشند.

اگر یونایتد به یک خانه تکانی اساسی نیاز داشته باشد نباید پایه‌اش را بر بازی شنبه بگذارد؛ به نظر می‌رسد اجزای باشگاه در حال حاضر با هم چفت نمی‌شوند. واقعیت این است که یونایتد چهار یا پنج بازیکن دارد که همه با حضورشان در ترکیب اصلی موافقند و بقیه با توجه به اوضاع شخصی و تاکتیکی انتخاب می‌شوند. هر کس نگران یونایتد است ایده‌ای دارد و مورینیو هم مستثنی است.

هیچ قانون صریحی وجود ندارد که شما باید یک مهاجم نوک و دو بال را در تیم خود به کار بگیرید. چه خوب می‌شود اگر زلاتان ابراهیموویچ نوک بازی کند و در کنار آنتونی مارسیال یا مارکوس راشفورد تا مهاجم سوئدی آزادی بیشتری داشته باشد و آن نفر دیگر با سرعت بیشتری به دروازه رقبا نزدیک شود. یا در سیستم لوزی همین سه نفر بازی کنند و تا وقتی هنریخ مخیتاریان به چشم مورینیو بیاید، خوان ماتا در عقب‌ترین قسمت لوزی بازی کند. وین رونی هم گزینه خوبی است و می‌تواند مهاجم بازی کند. پل پوگبا هم می‌تواند یک طرف لوزی باشد و اررا یا شاید جس لینگارد طرف دیگر. این بهترین پست برای پوگبا است که تحرک کافی دارد و به او اجازه می‌دهد به همه جای زمین سرک بکشد.

پشت لوزی یک هافبک دفاعی لازم است و مایکل کریک (البته نه در همه بازی ها)، مورگان اشنایدرلین (اگر مریضی‌هایش تمام شود) و دالی بلیند که هیچ کدام از نظر مربی ایده‌آل نیستند اما با توجه به شرایط فعلی می‌توانند راه حل باشند.

در دفاع هم مورینیو می‌تواند از دو مدافع میانی مورد علاقه اش، کریس اسمالینگ و اریک بیلی استفاده کند و دو مدافع جلوزن که بتوانند به بازی عرض بدهند، مثل آنتونیو والنسیا و لوک شاو.

لازم به یادآوری است ابراهیموویچ همیشه مهاجم نوک نبوده، در زمان بازی برای یوونتوس در خط حمله دو نفره عملکرد خوبی داشت و خود مورینیو تجربه موفقی با این سیستم دارد؛ در فصل 2004-2003 که با پورتو سه گانه را برد، بیشتر بازی تیمش با لوزی بود.

این فقط یک ایده است و تعجب می‌کنم اگر به ذهن مربی منچستریونایتد خطور نکرده باشد.

لزوم تغییر قانون

مورینیو به خاطر اعتراض‌های شدید همراه با حرکات کمیک خود از زمین اخراج شد اما یک صندلی عقب‌تر از نیمکت منچستریونایتد نشست و بعد مجبورش کردند عقب‌تر بنشیند. بعد هم نوبت به نوبت یادداشت‌هایش را به دست روی فاریا می‌نشاند.

احمقانه است. وقتی یک مربی اخراج می‌شود باید از منظر عمومی خارج شود و ارتباطش با نیمکت قطع شود، در غیر این صورت اخراج چه فایده‌ای دارد؟ مورینیو خطایی مرتکب نشده اما قوانین باید مورد تجدید نظر قرار بگیرد.