دغدغه‌های شیرین کی‌روش و برانکو؛ ماهینی یا رضاییان، مسأله این است

به گزارش متافوتبال و به نقل از ایران‌ورزشی، رقابت حسین ماهینی و رامین رضاییان برای قرار گرفتن در پست مدافع راست پرسپولیس که در هفته‌های اخیر از اخبار نخست فوتبال ایران بوده است، با دعوت شدن ماهینی به اردوی ملی جنبه‌ای وسیع‌تر یافته و حالا یک وجه کشوری هم دارد.
ماهینی البته سابقه بازی در تیم ملی را دارد و 5 سال پیش که کارلوس کی‌روش تازه سرمربی تیم ملی شده بود بارها به تیم ملی دعوت شد و برای آن بازی هم کرد و اعتماد سرمربی پرتغالی تیم ملی به وی به حدی می‌رسید که گاه حتی در دوران ناآمادگی‌اش هم به اردوها فراخوانده می‌شد و برخی می‌پرسیدند آیا او واقعا بهترین پیستون راست کشور است یا مثل معمول اصرار کی‌روش بر استفاده همیشگی از نیروهای مورد اعتمادش در دیدارهای ملی اثر خود را گذاشته و او را همچون حقیقی، شجاعی و البته نکونام (قبل از بازنشستگی‌اش) و آندو و منتظری به عنصری همیشگی در تیم ملی تبدیل کرده است.
کاخ فرو ریخته
آن دوران دیری نپایید و با عمده‌تر شدن خسرو حیدری و سپس ظهور وریا غفوری و نزول ماهینی و سرانجام رو شدن معافیت جعلی وی و ارجاع او به تیم نظامی ملوان کاخ آرزوهای ملی مردی که ابتدا در ذوب‌آهن چهره و سپس در پرسپولیس مشهور شد، فرو ریخت.
بر این اساس بپاخیزی مجدد ماهینی پس از بازگشتش به پرسپولیس و درخشش تازه او در فصل جاری مسابقه‌های لیگ برتر تبدیل به یکی از اخبار روز فوتبال ما شده و چون رامین رضاییان مغضوب شده در پرسپولیس توسط کی‌روش دایما به اردوهای ملی دعوت و در بازی‌های تیم ملی از او استفاده می‌شود، این دو بازیکن ناخواسته در مقام یک قیاس مستقیم با یکدیگر قرار گرفته‌اند و دعوت مجدد ماهینی به تیم ملی این رقابت را از یک مساله درون‌باشگاهی به درجات و اندازه یک موضوع ملی و مهم‌تر از آنچه هست تبدیل کرده است.
سوالی غیرضروری
همگان می‌دانند که رقابت برگزیدگان هر پست برای ستاره یک شدن در حیطه کاری خود و پوشیدن پیراهن فیکس تیم ملی یک مساله رایج و عادی در ورزش بوده و هست و تا ورزش هست و مسابقات آن برقرار است، چنین رقابتی هم دایر خواهد بود و این مربیان ملی و باشگاهی هستند که باید در مورد این رقابت‌ حکم صادر کنند و نفر آماده‌تر را صاحب پیراهن ثابت سازند و دیگری را تا رسیدن به شرایط ایده‌آل‌تر پشت خط نگه دارند.
با این اوصاف پرسیدن اینکه ماهینی بهتر است یا رضاییان نه یک سوال مهم و ضروری و تاثیرگذار است و نه پاسخ صحیح یا منفی آن مشکلی را حل می‌کند. برخی حتی معتقدند می‌توان هر دو را به طور همزمان به کار گرفت و یکی پیستون (مدافع) راست باشد و دیگری بال راست و مشابه آن در سال‌های اخیر در استقلال با زوج‌های «حیدری – فخرالدینی» و «غفوری – حیدری» مشاهده شده است.
شاید خصوصیات دفاعی ماهینی قوی‌تر و خصلت‌های تهاجمی رضاییان موثرتر باشد اما تحت هر شرایطی تبدیل این مساله به یک معضل فنی و بن‌بست رفتاری در یک باشگاه فقط خبر از بی‌درایتی‌ها می‌دهد و در فوتبال این «تیم» است که پیروز می‌شود و نه یک فرد و تا وقتی تیمی پیروز است، خیلی هم فرق نمی‌کند که چه کسانی به میدان رفته و کدام افراد راهی به صحنه نیافته‌اند.

ثروتی عظیم
نگاه درست‌تر و اصولی‌تر به این موضوع این است که بگوییم پرسپولیس با ماهینی و رضاییان صاحب ثروتی وسیع و غیرقابل انکار در سمت راست خود است و هر گاه بخواهد با استفاده از یکی از آنها به مقصود می‌رسد و تیم ملی نیز چنان خوش‌اقبال است که اضافه بر این دو وریا غفوری را هم جزو پیستون راست‌های خود می‌بیند.
آیا در این شرایط واقعا مهم است که رضاییان بهتر است یا ماهینی و بخصوص در زمانی که سرخ‌های تهرانی در صدر جدول لیگ برتر قرار دارند و آن هم بدون تحمل حتی یک شکست؟