رضا رودکی در گفت‌وگو با متافوتبال: در شرف ازدواجم؛ فعلا ما قبول کردیم و آنها نه! / احسان حدادی تا به حال مرا به خانه اش راه نداده / مطمئن بودم در المپیک نتیجه نمی‌گیریم

به گزارش متافوتبال، برنامه «متاگپ» که با اجرای محمدرضا احمدی برای وبسایت متافوتبال ضبط می‌شود در جدیدترین اپیزود خودش به سراغ یکی از ورزشکاران دوست‌داشتنی جودو رفته؛ رضا رودکی. قهرمان سنگین وزن جهان که حالا ورزش قهرمانی را کنار گذاشته اما همچنان در فدراسیون جودو پررنگ است. او در این مصاحبه هم از جودو گفته و هم زندگی شخصی‌اش و رابطه گرمش با دیگر قهرمانان ورزش کشور. این مصاحبه را از دست ندهید:

اوضاع و احوال جودو چطوره؟ جودو بالاخره تو کشور ما نجات پیدا می­کنه؟
جودو که تقریبا به­خاطر یک سانحه­ای داشت از بین می­رفت ولی داریم بازپروری می­کنیم. الان بهتره. آقای درخشان اومده شرایط فرق کرده. یک سری سیستم­ها رو داریم طراحی می­کنیم برای استان­ها، داوری و استعدادیابی. با این سیستمی که آقای درخشان داره کار می­کنه به­شدت مشغولیم از صبح تو فدراسیون هستیم تا هشت نه شب. انشاا... بتونیم روح تازه­ای در جودو بدمیم.

 

المپیک هم بودی دو تا جوون آورده بودین و نتیجه هم نگرفتن، می­دونستی نتیجه نمی­گیرن یا پیش­بینیت چیز دیگه­ای بود؟
می­دونستم چون همه کشورها 3-4 ماه آخر رو می­ذارن برای ریکاوری و بحث بدنسازی که با آمادگی کامل برن ولی ما 3-4 ماه آخر رو گذاشتیم برای حفظ سهمیه­مون موقعی که ما 3-4 ماه آخر سهمیه می‌گیریم طبیعیه که نمی­تونیم ورزشکار رو با آمادگی کامل به مسابقه بفرستیم.

 

چرا انقدر دوست داشتنی هستی و از هر قشری در کنار تو دیده میشه و جالب اینه که تو جودو بودی ولی دوستان نزدیکت احسان حدادی و احسان روزبهانی و هادی طباطبایی و سایر ورزشکاران دیگه هستن.
در گذشته وقتی مسابقه می­رفتیم بازی­های آسیایی یا المپیک بچه­ها معمولا زیاد با هم ارتباط نداشتن من فکر می­کنم از بازی­های آسیایی دوحه شروع شد یک ذره شروع کردم شیطنت کردن بچه­ها رو دور هم جمع کردیم با هم می­رفتیم رستوران، تمرین، تو سالن­ها می­رفتیم همدیگه رو تشویق می­کردیم یک مقداری انسجام تیمی کاروان هم بیشتر شد.

 

تو خانواده هم انقدر خونگرمی؟
کلا اینجوری هستم.

 

پس یک­جورایی تو پایه گذار این قضیه بودی.
حتی ارتباطمون رو تو داخل کشور هم حفظ می­کنیم تقریبا با نخبه­های هر رشته جلسه هماهنگی می‌گذاریم و هم­فکری و برنامه­ریزی داریم. هادی طباطبایی هست، حسین توکلی، بهداد سلیمی، احسان حدادی، احسان روزبهانی تقریبا همه هستن.

 

با بهداد سلیمی شاید هم­وزن هم باشی.
تقریبا هم­وزنیم من شاید کاریزمام از بهداد بیشتره، مسابقه المپیک لندن من پام آسیب دید و نتونستم مسابقه بدم ولی حضور داشتم. بعد از اینکه بهداد مدال گرفته بود همه می­اومدن دوربین رو می­دادن بهداد با من عکس می­گرفتن. (با خنده)

ناراحت نیستی که الان به­عنوان ورزشکار در عرصه حضور نداری؟
بالاخره هر چیزی یک دورانی داره برای ما سرمایه­گذاری شد من 15 سال عضو تیم ملی بودم الان وقتشه که بتونم به یک نوع دیگه­ای خدمت کنم.

 

و خندوانه؛ خیلی خوب درخشیدی.
خوب بود.

 

انگار رفیقات همه بازیگر شدن.
آره دوستام 2-3 تا پیشنهاد خیلی خوب بازیگری دارن دوتاشون هم استندآپ کمدی در خندوانه میرن.

 

چی شد تو به این نتیجه رسیدی که اونجا بیای و تا فینال هم تیمت بیاد بالا؟
ما بعد از خانم پرور دوم شدیم فکر کنم اراکی­ها خیلی کمک کردن وگرنه اول بودیم ولی در کل خوب بود. رامبد زنگ زد گفت فکر می­کنم تو بتونی تو این مسابقه شرکت کنی از طرف ورزشکارها من و آقای شمسایی چند وقتی درگیرش بودیم. حالا مسائلی که ما اونجا به­صورت طنز نشون دادیم مواردی بودن که به صورت روزانه درگیرش هستیم. خیلی­ها استرس و ناراحتی می­کشن تو مترو، اتوبوس، فرودگاه که ما اومدیم این مسائل رو به­صورت طنز نشون دادیم که هر قسمتی که فکر می­کنید ناراحت کننده است می­تونه بهترین قسمت زندگیت هم باشه.

 

پس مسائل اجتماعی خیلی اذیتت می­کنه.
اذیتیم که نمی­کنه. خیلی درگیرم باهاش ولی سعی می­کنم بدترین حالت زندگیم رو هم به ­صورت طنز نگاه کنم.

 

دوست داری بازیگر بشی؟ پیشنهاد داری؟
من فکر می­کنم 10-15 ساله سالی یک بار پیشنهاد بازیگری به من میدن در نقش­های مختلف، نقش بادیگارد یا کسی که می­خواد چک نقد کنه ولی نه زیاد علاقه­ای ندارم پیشنهاد زیاد شده خود رامبد 2-3 بار پیشنهاد کرده ولی قبول نکردم.

 

خیلی از ورزشکارها تو هنر هم اومدن، هادی ساعی یا علی انصاریان که بازی می­کنن.
بچه­ها تو سیستم ورزش نیستن نسبت به کار شخصیشون. تو شورای شهر وقتشون آزادتره.

 

گفتی شورای شهر یعنی می­خوای وارد این عرصه­ها بشی یا نه؟
نه اصلا، من خانوادگی سابقه نمایندگی مجلس و شورای شهر داریم ولی اصلا علاقه­ای ندارم و دوست دارم تو ورزش ادامه بدم.

 

با توجه به شرایطی که داری مشهوری و قهرمان ملی هم هستی، تو جامعه چی اذیتت می­کنه؟
خیلی چیزها ولی انقدر روم تاثیر نمی­ذاره که تو زندگیم تاثیرش رو احساس کنم ولی خوبه؛ بد نیست. مردم همه­جا لطف دارن بعضی وقت­ها از وسط ترافیک پیاده می­کنن آقا یک عکس بگیریم من به­خاطر خصوصیات فیزیکی بدنیم یک­جور جلب توجه می­کنم. من 15 سال عضو تیم ملی بودم 54 تا مدال گرفتم کسی نفهمید ولی سه جلسه رفتیم خندوانه همه ما رو شناختن. (با خنده)

 

الان راضی­تری؟
از اول دنبال شهرت نبودم دوست دارم راحت زندگی کنم.

 

جودو راضیت کرد؟
بله خوب بود.

 

پشیمون نیستی؟
نه هر چیزی عشق می­خواد باید دلت یک­جا گیر کنه من 18 سال پیش دلم تو جودو گیر کرد ولی اگه دوباره رشته­ای رو بخوام انتخاب کنم قطعا جودو رو انتخاب می­کنم.

 

چی رو تو جودو خیلی دوست داشتی؟ چون مردم هنوز امتیازگیری­هاش رو متوجه نمیشن و لمس نمی­کنن مثل رشته­های دیگه.
جودو تو همه دنیا به خصوص اروپا و آسیا خیلی شناخته شده است ولی به­خاطر شباهتش به رشته اصلی کشورمون کشتی خیلی مانور روش داده نشده من پوشش و نوع لباسش رو خیلی دوست داشتم و احترام گذاشتنش. اول احترام گذاشتن رو یاد میدن و اولین چیزی که تو این رشته آموزش داده میشه زمین خوردنه که از لحاظ روانی یک راه و سبک زندگی کردن رو یاد میده.

 

دستپختت خوبه؟
عالی.

 

غذای مورد علاقه؟
کباب تابه­ای.

 

همه رفیقات میان خونه تو؟
دوره­ای میریم. خونه بهداد میریم، دکتر طباطبایی که کارهای پوست و مو برای بچه­ها انجام میده خونه اون میریم، خونه ما، احسان لشگری و ... ولی تا حالا حمید سوریان هیچ کس رو خونش راه نداده و همچنین احسان حدادی. (با خنده)

 

بهترین کادویی که تا حالا گرفتی؟
اصلا یادم نیست.

 

بهترین کادویی که دادی؟
من بیشتر کادوی ورزشی میدم، گرمکن و تیشرت و لباس جودو.

 

به جز رفیق­باز بودن دیگه چه خصوصیتی داری؟
رستوران رفتن رو خیلی دوست دارم.

 

ازدواج؟
هنوز نه ولی درصدد هستم فعلا ما قبول کردیم اون­ها قبول نکردن. (با خنده)