تفاوت های منصوریان با برانکو؛ پرده برداری از دلایل ناکامی علیمنصور

به گزارش متافوتبال و به نقل از شفقنا، هدایت دو تیم بزرگ پایتخت را دو مربی از دو نسل متفاوت برعهده دارند. هدایت پرسپولیس برعهده برانکو ایوانکوویچ است؛ مربی کرواتی که از تجربه بسیار بالایی برخوردار است و سالها است که در تیم های مختلف در حال مربیگری کردن است اما منصوریان مربی است که چند سالی است در سطح نخست فوتبال ایران در حال مربیگری است.

تنها رقیب استقلال از نگاه منصوریان؛ علی منصور به دنبال محبوب شدن

یک تفاوت آشکار بین برانکو و منصوریان جدای از مسائل فنی و تجربه آنها وجود دارد و آن اینکه سرمربی آبی پوشان پایتخت به نظر می رسد که زیاد دنبال حاشیه سازی و جنجال است و رقابت با پرسپولیس را هدف اصلی خود از مربیگری در نیمکت استقلال قرار داده است.

منصوریان به نظر می رسد که به دنبال محبوبیت بیشتر در بین هواداران استقلال است. او به خوبی می داند که چگونه می تواند خود را در دل هواداران استقلال جا بیندازد و به همین خاطر با انتقادهای که از پرسپولیس می کند و با حساسیت زیادی که نسبت به پرسپولیس  دارد خود را وارد جنگ تمام عیاری با سرخ پوشان کرده است این درحالی است که هنوز لیگ آغاز نشده است و استقلال با هدایت منصوریان یک بازی هم به میدان نرفته است.

آنگونه از رفتار و سخنان منصوریان پیدا است برای سرمربی آبی پوشان بالاتر بودن از پرسپولیس کفایت می کند. به نظر می رسد که پیروز شدن در داربی برای منصوریان مهم تر از کسب عنوان قهرمانی است. او تیم برانکو را مقابل خود می بیند و طوری رفتار می کند که انگار تنها پرسپولیس رقیب او است.

از زمان آمدن منصوریان به استقلال پیروز شدن در داربی به گفتمان اصلی آبی پوشان و سرمربی این تیم تبدیل شده است تا جایکه حتی بازیکنان هم بیشتر از آنکه به لیگ و بازیهای متعدد برای حریفان خود فکر کنند به توانایی سرمربی خود در پیروز شدن در داربی اشاره می کنند این درحالی است که منصوریان در نخستین داربی خود به تساوی دست یافت؛ تساوی که باعث شد تا سرمربی استقلال دور افتخار زند و برای هواداران دست تکان دهد.

منصوریان به خوبی می داند که هواداران استقلال به نام پرسپولیس حساسیت دارند و او می خواهد از این حساسیت نهایت استفاده را ببرد و با کارهای مثل انتقاد از سرخ پوشان، آلرژی نشان دادن به رنگ قرمز و یا انگیزه پیروز شدن در داربی خود را در نزد هواداران استقلال محبوب نشان دهد کاری که سلفیان او مثل پرویز مظلومی و صمد مرفاوی هم از خود نشان دادند.

اما برانکو ایوانکوویچ به کلی متفاوت با منصوریان و پرویز مظلومی و یا صمد مرفاوی است. او برای محبوب کردن خود نیازی به انتقاد از استقلال و حساسیت نشان دادن به رنگ ها ندارد چرا که یک مربی بسیار حرفه ای است و این احتمال را می دهد که روزی هم هدایت آبی پوشان را برعهده گیرد. او بدون انتقاد کردن و بدون استفاده از ایدئولوژی رنگ توانسته به محبوبیت زیادی دست پیدا کند و حتی هواداران استقلال هم برای این مربی کروات احترام زیادی قائل هستند.

برانکو فوتبال زیبا را در دستور کار خود قرار داده است. برای او تنها پیروز شدن در داربی مهم نیست و تنها چند روز قبل از داربی حاضر است درباره این بازی سخن به میان آورد چرا که به خوبی می داند داربی هم تنها یک بازی است و تیمی که می خواهد قهرمان شود باید در مجموع بازیها عملکرد خوبی از خود نشان دهد و این است تفاوت آشکار دو مربی بزرگ پایتخت که البته بدون شک به تجربه آنها برمی گردد و هیچگاه نمی توان تجربه منصوریان را با تجربه برانکو مقایسه کرد.

برانکو مرد نیمه مربیان، علی منصور غرق در بازی

به نگاه کردن به چهره برانکو ایوانکوویچ و علیرضا منصوریان در کناره خط به خوبی می توان پی برد که چه در سر دارند. سرمربی کروات سرخ پوشان آرام و متین در کنار زمین بازی را دنبال می کند و گاهی اوقات تصمیمات داوری باعث می شود تا نیمه واکنشی از خود نشان دهد و با خراب شدن موقعیت های گل دستی به سر خود آورد.

برانکو متفکرانه بازی را زیر نظر دارد تا در شرایط سخت بهترین تصمیم های را بگیرد و به همین خاطر این مربی کروات در نیمه دوم تیمش را بهتر و قوی تر به میدان می فرستد و پرسپولیس او نسبت به پرسپولیس روزهای اوج دوران پروین تفاوت آشکاری دارد اما منصوریان در کنار زمین با آب و تاب زیادی بازیکنان خود را راهنمایی می کنند. او مدام در حال صحبت کردن با بازیکنان است و دستیاران او نیز چنین رویه ای را در دستور کار خود قرار می دهند و این البته باعث اعتراض چند بازیکن استقلال شد و همین باعث شده تا خود منصوریان بیشتر کنار زمین باشد.

سرمربی استقلال گاهی اوقات چنان غرق بازی می شود که نقش خود را به عنوان سرمربی فراموش می کند و نمی تواند تصمیمات درستی بگیرد. نتایج استقلال در فصل جاری نشان داده که منصوریان مرد نیمه دوم نیست. نیمه دوم را معمولا نیمه مربیان می نامند اما سرمربی آبی پوشان در این نیمه موفق نبوده و در چند دیدار حساس پیروزی را با شکست و یا تساوی عوص کرده که مهم ترین آنها دیدار برابر تراکتور سازی تبریز و گسترش فولاد بود.

عدالت برانکو و ضعیف کشی منصوریان

برانکو پیش از این در اظهار نظری قابل تامل تاکید کرد که او مانند پدر برای بازیکنان پرسپولیس است و همه آنها را دوست دارد اما اجازه بی انضباطی را نمی دهد. بازی کردن در دو تیم بزرگ پایتخت برای هر بازیکنی سخت است و این به خاطر حاشیه زیادی است که این دو باشگاه پرطرفدار و بزرگ پایتخت دارند.

برانکو با وجود آنکه رفتار بسیار محترمانه ای با شاگردان خود دارد اما در عین حال بسیار سخت گیر است و اجازه بی انضباطی را به هیچ بازیکنی نمی دهد و این باعث شده تا تیم آرامش لازم را داشته باشد و همه بازیکنان برای قرار گرفتن در ترکیب اصلی از جان مایه گذارند.

رامین رضاییان بهترین مثال در این زمینه است. رضاییان فصل قبل یکی از بهترین های پرسپولیس بود و در بسیاری از بازیها عصای دست برانکو بود اما به خاطر بی انضباطی در تابستان مورد غضب برانکو قرار گرفت اما این مربی کروات همه درها را به روی رضاییان نبست و آرام آرام او را به ترکیب اصلی اضافه کرد تا این بازیکن به شرایط آرمانی خود برسد.

اما منصوریان رویه متفاوتی در برخورد با بازیکنان معترض خود دارد. او بازیکنانی را که بزرگ و دانه درشت هستند حتی اگر اعتراض کنند می بخشد اما در برخورد با بازیکنانی که جایگزینی برای آنها دارد سخت گیرانه برخورد می کند و آرش افشین و بختیار رحمانی بهترین مثال ها در این زمینه هستند تا جایکه منصوریان با افشین بدترین برخورد را داشت اما به راحتی از رحمانی گذشت.

نگاه متفاوت یک مربی به بازیکنان باعث می شود تا تیم یک دست نباشد و از جان در زمین مایه نگذارد. در استقلال منصوریان چنین شرایطی را ایجاد کرد اما در پرسپولیس برانکو خبری از چنین برخوردی نیست.