نگاه روز | درباره يك مربي كه خودش را فداي باشگاه كرد / ونگر مي‌ماند؟

به گزارش متافوتبال، بیش از بیست سال است که نام آرسن ونگر با باشگاه آرسنال عجین شده است. سرمربی‌ای که روزهای خوب و بدی را با توپچی‌ها پشت سر گذاشته و حالا بیش از هر زمان دیگری به درب‌های خروجی این باشگاه نزدیک است. درحالی که تنها ۶ ماه از قرارداد سرمربی فرانسوی با آرسنال باقی مانده، خبری از تمدید قراردادش در پنجره نقل و انقالات زمستانی، شنیده نمی‌شود. گزارش جالب و خواندنی روزنامه اعتماد در مورد وضعیت این سرمربی را با هم می‌خوانیم:

نجره نقل و انتقالات زمستانی در راه است اما در باشگاه آرسنال هیچ خبری نیست. نه خبری از خرید جدید یا تمدید قرارداد دو ابرستاره توپچی‌ها و نه حتی خبری از تمدید قرارداد آرسن ونگر که فقط ۶ماه از آن باقی مانده است. به راستی سرنوشت آرسن ونگر در آرسنال چه خواهد شد؟ آیا شاهد آخرین روزهای آقای رییس در لندن هستیم؟ آیا ونگر بالاخره روی نیمکت پاری‌سن‌ژرمن خواهد نشست؟ در روزهای اخیر اغلب خبرهایی که پیرامون باشگاه آرسنال شنیده می‌شود درباره تمدید قرارداد مسوت اوزیل یا الکسیس سانچز است. آرسن ونگر، سرمربی توپچی‌ها پس از چند سال بالاخره اقدام به خرید دو سوپر استار همچون الکسیس و اوزیل کرد و به خوبی از ارزش فنی این دو بازیکن آگاه است. اکنون هر دو ستاره آرسنال خواستار دریافت دستمزدی بسیار بیشتر بوده و تمدید قرارداد خود با توپچی‌ها را منوط به این شرط می‌دانند اما در میان این هیاهو شاید کمتر کسی به تمدید قرارداد آرسن ونگر فکر کرده باشد.

آینده ونگر که در پاییز ۱۹۹۶ به آرسنال پیوست و چندی پیش بیستمین سال حضور در این باشگاه را جشن گرفت، کاملا نامعلوم است. اگر مسوولان باشگاه آرسنال دغدغه تمدید قرارداد اوزیل و الکسیس را دارند، باید بدانند که قرارداد این دو بازیکن تا سال ۲۰۱۸ بوده در حالی که قرارداد ونگر تا شش ماه دیگر به پایان می‌رسد. پیشنهادهای جورواجور باشگاه پاری‌سن‌ژرمن نیز از راه می‌رسد و ونگر همچنان بر سر دو راهی بزرگی قرار دارد. اما پرسش این است که چرا آرسنال و ونگر برای تمدید قرارداد عجله ندارند؟ شاید بهترین پاسخ را خود آقای رییس داده باشد: «من همیشه گفته‌ام که بر اساس جایگاهی که در بهار قرار داریم، تصمیم خود را اتخاذ می‌کنم. باشگاه هم در تصمیم‌گیری آزاد بوده و به دلیل حضور طولانی من در اینجا مجبور نیست که برای کار کردن با من در معذوریت قرار بگیرد. هر دوی ما دیدگاه مشابهی داریم. مربیان زیادی هستند که قراردادشان رو به اتمام است و خودم گاهی در مارس یا آوریل تمدید کرده‌ام. بنابراین چنین وضعیتی اصلا عجیب نیست.»

آرسن ونگر با این جملات سعی کرد تا همه‌چیز را عادی جلوه بدهد اما در واقعیت هیچ چیز عادی نیست حتی حضور ۲۰ ساله ونگر روی نیمکت توپچی‌ها! به هر حال، شرایط پیچیده‌ای بر باشگاه آرسنال حاکم بوده و بدون شک اولویت نخست مرد فرانسوی، ادامه زندگی در لندن است اما او بهتر از هر کسی جو سکوهای ورزشگاه امارات را می‌شناسد. ونگر به خوبی می‌داند که هواداران آرسنال از سال‌های بدون جام خسته شده و هر روز صدای اعتراض آنها بلندتر شنیده می‌شود.

حتی هنگامی که چند سال پیش کمپین «آنتی ونگرها» را تشکیل دادند، خیلی‌ها به آنها خندیدند اما این روزها دیگر مخالفان ونگر در اقلیت نیستند. ایوان گازیدیس، مدیر اجرایی آرسنال هم اختیار چندانی برای تمدید یا استخدام یک مربی جدید نداشته و این تصمیم کلیدی در ارکان بالاتر باشگاه اتخاذ خواهد شد.

آرسن ونگر نقش مهمی در شکوفایی اقتصادی آرسنال طی سال‌های اخیر داشت. وقتی که آرسنال در سال ۲۰۰۶ از ورزشگاه هایبری به ورزشگاه نو ساز امارات در اشبرتون گراو لندن

نقل مکان کرد، بدهی‌های کوتاه‌مدت ولی انبوهی روی دست باشگاه مانده بود اما ونگر همچون یک مربی ولخرج درون مستطیل سبز عمل نکرد. او استعدادهای جوان را پرورش داده و آنها را فروخت تا برای باشگاه درآمدزایی کرده و حال پس از گذشت یک دهه، نه‌تنها بدهی‌های آرسنال پرداخت شده بلکه دوران شکوفایی اقتصادی از راه رسیده و فصل برداشت میوه است. آرسن ونگر برای آرسنال فداکاری کرد و حاضر شد آبروی خود را گرو گذاشته و سال‌های بدون خرید ستاره را به جان بخرد تا باشگاه آرسنال به اهداف اقتصادی‌اش دست یابد. حال که موسم برداشت محصول فرارسیده، آیا مسوولان باشگاه آرسنال قصد تمدید قرارداد با آقای رییس را ندارند؟

آرسنال در تابستان گذشته ۹۰ میلیون پوند در بازار نقل و انتقالات خرج کرد و چهره‌های مثل گرانیت ژاکا و شکودران موستافی را به خدمت گرفت. توپچی‌ها طی ۳ فصل گذشته به دو قهرمانی جام حذفی رسیده و به ترتیب جایگاه‌های چهارم، سوم و دوم جدول لیگ برتر را به دست آورده‌اند اما هواداران آرسنال فقط و تنها فقط قهرمانی لیگ را می‌خواهند. بسیاری از انتقادهای هواداران آرسنال به ونگر را نمی‌توان غیرمنطقی دانست اما گاهی در دنیای فوتبال نیاز به صبر و استواری بیشتری است.

ونگر نه تنها یک معلم دلسوز برای بازیکن‌ها بلکه یک نگهبان برای کیان باشگاه آرسنال بود. شاید بیان این واقعیت خیلی تلخ باشد که دوران چنین مربیان عاشقی به پایان رسیده و رییس جنتلمن توپچی‌ها احتمالا آخرین نمونه از این نوع مربیان است. در فوتبال حرفه‌ای امروز که مربیان تراز اول فقط به فکر استخدام ستاره‌ها و بریز و بپاش هستند تا یک تیم قدرتمند بسازند، هنوز هم ونگر همان نگاه اصیل را به فوتبال دارد. شاید دیگر تیمی همچون تیم ۲۰۰۴ آرسنال را نبینیم اما هنوز هواداران به کسب پنجمین قهرمانی لیگ در دوران ونگر امیدوار هستند.