در آستانه ال کلاسیکو و به بهانه حضور انریکه روی نیمکت بارسا: کدام بازیکنان در طول تاریخ برای هر دو غول اسپانیا به میدان رفته اند؟

خسرو فاضل - متافوتبال | روز شنبه و از ساعت 18:45 دقیقه به وقت تهران، بارسلونا در حساس ترین بازی هفته فوتبال اروپا میزبان رئال مادرید خواهد بود. با در نظر گرفتن بازی های دو تیم در قالب های مختلف، این بازی ال کلاسیکوی شماره 265 خواهد بود. حضور رئال مادرید در صدر جدول و اختلاف 6 امتیازی بارسا با کهکشانی ها و البته تهدید سویا و اتلتیکو مادرید، کسب 3 امتیاز بازی را به یک الزام برای بلوگرانا تبدیل کرده است. اما در آستانه این بازی حساس، قصد داریم از جنبه ای متفاوت به این رقابت دیرینه بنگریم.
در طول تاریخ 114 ساله این رقابت، 33 رفت و آمد در بین بازیکنان دو تیم به ثبت رسیده است. از بین این 33 انتقال، 20 مورد مربوط به بازیکنانی است که به طور مستقیم از بارسا به رئال و یا بالعکس نقل مکان کرده اند و سایر موارد به بازیکنانی اختصاص دارد که پیراهن هر دو تیم را پوشیده اند، اما به شکل مستقیم بین دو باشگاه منتقل نشده اند و در این بین به عضویت تیم های دیگر هم در آمده اند. در این مطلب به 10 بازیکن مهم که سابقه حضور در دو تیم را دارند خواهیم پرداخت.
لوئیس انریکه:
فهرست را با سرمربی فعلی باشگاه بارسلونا آغاز می‌کنیم. مربی 46 ساله ای که سومین فصل حضور روی نیمکت آبی اناری ها را تجربه می‌کند و در اولین فصل سه گانه و در دومین فصل دوگانه را برای تیم خود به ارمغان آورده است. انریکه بعد از حضور موفق در تیم شهر خود، اسپورتینگ خیخون، در سال 1991 به تیم رئال مادرید پیوست و در 5 فصل حضور در جمع سفید ها، 213 بار پیراهن این تیم را پوشید، 18 گل به ثمر رساند و 3 جام، از جمله لالیگا فصل 95-1994 را فتح کرد. لوچو در سال 1996 و با انتقالی آزاد، به تیم رقیب پیوست و تا آویزان کردن کفش ها، 8 فصل را در اردوی بارسلونا سپری کرد. انریکه در نهایت به کاپیتان بارسا تبدیل شد و در ال کلاسیکو های زیادی، دروازه هم تیمی های سابقش را فرو ریخت. 300 بازی، 109 گل، 7 جام، نشان می‌دهد کارنامه انریکه در بارسا بسیار پررنگ تر از رئال بوده است. خود انریکه بعدها در مصاحبه ای اذعان کرد که خاطرات خوبی از حضور در مادرید ندارد و احساس می‌کند از سوی طرفداران رئال آن گونه که باید، مورد قدردانی قرار نمی‌گرفته است.
ریکاردو زامورا:
حتما تاکنون نام «جایزه زامورا» را شنیده اید. این جایزه هر ساله به بهترین دروازه بان لالیگا با توجه به نرخ گل خورده به ازای هر بازی تعلق می‌گیرد و نام خود را از ریکاردو زامورا، دروازه بان افسانه ای فوتبال اسپانیا در دهه های 20 و 30 میلادی گرفته است. زامورا در شهر بارسلونا به دنیا آمد و در همین شهر هم چشم از جهان فرو بست. او که فوتبال خود را از دیگر تیم شهر یعنی اسپانیول آغاز کرده بود، در سال 1919 به تیم بارسلونا پیوست و سه سال را در این تیم گذراند. در هر سه سال قهرمان منطقه کاتالونیا شد و همراه با بارسا 2 بار نیز قهرمان کوپا دل ری شد. با ترک بارسلونا، دوباره به اسپانیول بازگشتت و در 8 فصل دیگر برای اسپانیول بازی کرد. زامورا در سال 1930 راهی رئال مادرید شد و در زمان فتح اولین لالیگای رئال در فصل 32-1931، عضوی از این تیم بود. زامورا با رئال 2 بار لالیگا را برد و 2 بار نیز قهرمان کوپا دل ری شد؛ البته در سال هایی که به خاطر دیکتاتوری ژنرال فرانکو، این جام به نام «کوپا دی اسپانیا» شناخته می‌شد. زامورا از نوشیدن کونیاک لذت می‌برد و گفته شده روزی 3 پاکت سیگار می‌کشید. او در سال 1978 و در سن 77 سالگی از دنیا رفت.
برند شوستر:
سرمربی 56 ساله آلمانی که رئال مادرید را در راه قهرمانی لالیگا هدایت کرد و آخرین بار، سرمربیگری مالاگا را بر عهده داشت، بیشتر با دوران حضور در بارسلونا شناخته می‌شود. شوستر در سال 1980 از کلن به بارسا رفت و به عنوان یک هافبک، در 238 بازی 87 گل برای این تیم به ثمر رساند. در سال 1980 توپ نقره ای و در سال های 1981 و 1985، توپ برنزی اروپا را از آن خود کرد و همراه با بارسا 8 جام را فتح کرد. در سال 1988 به شکل مستقیم از بارسا به رئال رفت و 2 فصلی را هم در این تیم سپری کرد. شوستر با رئال در هر دو فصل قهرمان لالیگا شد و در همین سال ها، کوپا دل ری و سوپرجام اسپانیا را هم تصاحب کرد. شوستر در این دو سال، 86 بار پیراهن رئال را پوشید و 15 گل هم وارد دروازه حریفان کرد. پس از سپری کردن سال هایی در اتلتیکو و بایر لورکوزن، شوستر در پوماس مکزیک بازنشسته شد و به سرعت به جرگه مربیان اضافه شد.
مایکل لادروپ:
مرد 52 ساله دانمارکی که اینک در حاشیه خلیج فارس الریان قطر را هدایت می‌کند، بعد از گذراندن سال هایی در KB، بروندبی، لاتزیو و یوونتوس، در سال 1989 به بارسلونا منتقل شد و عضوی از تیم رویایی یوهان کرویف فقید در کاتالونیا بود. در زمان حضور در بلوگرانا، او دو بار بهترین بازیکن سال فوتبال اسپانیا شد و همراه با این تیم به 9 جام، ازجمله جام باشگاه های اروپا در سال 92، رسید. پیوستن روماریو به بارسا در سال 1993، در سال هایی که هر تیم می‌توانست از سه بازیکن خارجی در زمین بهره برد، به این معنا بود که لادروپ، کومان و استویچکوف حالا جای همیشه ثابتی در ترکیب تیم ندارند. خط خوردن لادروپ برای فینال جام باشگاه های سال 1994 «باخت 4-0 بارسا مقابل میلان» به معنای پایان کار او در بارسلونا بود. در همین سال به رئال مادرید رفت و با وجود سپری کردن تنها دو سال در جمع مادریدی ها، در سال 2002 به عنوان دوازدهمین بازیکن برتر تاریخ باشگاه شناخته شد. لالیگای فصل 95-1994، تنها جامی بود که لادروپ به همراه رئال کسب کرد. بارسلونا در فصل 94-1993 رئال مادرید را 5-0 شکست داد و در فصل بعد رئال با تکرار این نتیجه، انتقام آن شکست را از بارسا گرفت و نکته جالب آن که لادروپ در هر دو بازی، در ترکیب تیم برنده حضور داشت.
لوئیس فیگو:
اسطوره 44 ساله فوتبال پرتغال که حرفه خود را با اسپورتینگ لیسبون آغاز کرده بود در سال 1995 با مبلغی به میزان 2.25 میلیون پوند به بارسلونا پیوست.249 بازی، 45 گل، 7 جام از جمله 2 لالیگا و یک جام برندگان جام اروپا، دستاوردهای فیگو در 5 سال حضورش در کاتالونیا بودند. فیگو در نوامبر 2000 برنده توپ طلا شد اما چند ماه قبل با اقدام خود در پیوستن به رئال مادرید همه را شوکه کرد. یکی از اهداف فلورنتینو پرز برای ساختن عصر کهکشانی رئال، با حدود 60 میلیون دلار از بارسا به رئال مادرید رفت و رکورد نقل و انتقالات جهان را شکست. دوستداران فوتبال داستان استقبال هواداران بارسا از فیگو با سر بریده شده خوک را در نیوکمپ به خاطر می‌آورند. اتفاقاتی که باعث شد بازی 23 نوامبر 2002 برای 20 دقیقه از سوی داور متوقف شود. فیگو مثل بارسا، در رئال هم 5 سال دوام آورد و مثل بارسا، همراه با رئال هم فاتح 7 جام شد. مهم ترین جام فیگو در رئال، لیگ قهرمانان اروپا در سال 2002 است. فیگو در سال 2009 و در اینتر میلان از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.
رونالدو:
درخشش خیره کننده رونالدوی جوان در پی اس وی آیندهوون، با زدن 54 گل در 57 بازی در طول دو فصل، توجه اینتر و بارسا را به این مهاجم 20 ساله جلب کرد. در سال 1996، رونالدو با 19.5 میلیون دلار به بارسا ملحق شد و در تنها فصل حضور در این تیم در 49 بازی 47 گل به ثمر رساند. درخشش در هلند و اسپانیا، و البته بعدا در اینتر، دو جایزه بهترین بازیکن سال فیفا در دو سال 96و 97 را به ارمغان آورد و همچنین در سال 97، توپ طلا را کسب کرد. تا سال 2009، رونالدوی 96-97 آخرین بازیکنی بود که در یک فصل لالیگا بیش از 30 گل به ثمر می‌رساند. زیر نظر سربابی رابسون، رونالدو موفق به کسب کوپا دل ری، جام برندگان جام اروپا و سوپرجام اسپانیا شد. بعد از 5 سال بازی در اینتر میلان که با مصدومیت های وحشتناکی برای او همراه بود، رونالدو در سال 2002 به اسپانیا بازگشت و این بار با 46 میلیون یورو، پیراهن رئال مادرید را به تن کرد. آمار رونالدو در رئال، به اندازه بارسا خیره کننده نبود، اما او در طول چهار و نیم فصل حضور در رئال، در 177 بازی 104 گل برای کهکشانی ها زد و دو لالیگا و یک سوپرجام به همراه این تیم تصاحب کرد. مشکلات اضافه وزن و مصدومیت ها و اضافه شدن فن نیستلروی به رئال، باعث شد تا رونالدو در دو فصل آخر بازی های زیادی را از دست دهد و دیگر اولویت اول کاپلو، سرمربی جدید رئال نباشد و همین عوامل موجب پیوستن رونالدو به میلان در ژانوبه 2007 شد. در آپریل 2013، رونالدو از سوی مارکا در تیم 11 نفره بهترین بازیکنان خارجی تاریخ رئال مادرید قرار گرفت.
خاویر ساویولا:
جوان اول باشگاه ریورپلاته در سال 2001 با 15 میلیون پوند به بارسلونا پیوست. فصل اول ساویولا در نیوکمپ با 17 گل در لالیگا و قرار گرفتن در جایگاه چهارم جدول گلزنان لیگ به طور مشترک خاتمه یافت. دو فصل بعدی برای او مثل سال اول خوب پیش نرفت تا بارسا او را در دو فصل متوالی به موناکو و سویا قرض دهد. در بازگشت به بارسا، ساویولا برای قرار گرفتن در ترکیب مجبور بود منتظر مصدومیت دیگر مهاجمان بارسا و از جمله سامی اتوئو بماند. 24 بازی و 10 گل، کارنامه ساویولا در آخرین فصل حضور در بارسلونا بود. با پایان یافتن قرارداد با بارسا، ساویولا در جولای 2007 با قراردادی 3 ساله راهی رئال مادرید شد. دوران حضور دو ساله او در رئال، چیزی در حد فاجعه بود. 28 بازی و تنها 5 گل، همه کاری بود که ساویولا در مادرید انجام داد. با آمدن کلاس یان هونتلار، فرصت های او محدودتر از قبل شد و سرانجام در سال 2009، به بنفیکا منتقل شد. ساویولای 34 ساله در ابتدای سال جاری میلادی در ریورپلاته از فوتبال وداع کرد.
گئورگه هاجی:
بازیکن خاطره انگیز رومانیایی که همگان حضور درخشان او و کشورش در جام جهانی 1994 را در یاد دارند، بعد از بازی های جام جهانی 90 از استوا بخارست به رئال مادرید پیوست. رئال برای خرید او 4.3 میلیون دلار به استوا پرداخت کرد. 84 بازی و 20 گل، کارنامه 2 ساله حضور هاجی در رئال پیش از پیوستن به برشا بود. بعد از درخشش در جام جهانی آمریکا، هاجی به تیم بارسلونا ملحق شد. دوران هاجی در بارسا هم دو فصل به طول انجامید و او در این دو فصل در 51 بازی برای بارسا انجام وظیفه کرد و 11 گل نیز به ثمر رساند. شاید از بدشانسی هاجی باشد که حضور او در این دو غول اسپانیا، همزمان با دوران افت این تیم ها بود و حضور دو ساله هاجی در هر یک از این دو تیم، برای او فقط و فقط دو سوپر جام اسپانیا به همراه داشت. علاقه مندان به فوتبال، هاجی را بیش از بارسا و رئال، با رومانی و سپس گالاتاسرای به خاطر خواهند آورد.
روبرت پروسینچکی:
هافبک سابق تیم ملی یوگوسلاوی و سپس کرواسی، یکی از اعضای پررنگ کروات ها در راه کسب عنوان سومی جام جهانی 1998 بود. او که اینک در 47 سالگی تیم ملی آذربایجان را هدایت می‌کند، در زمان تاریخ سازی ستاره سرخ بلگراد در سال 1991 و فتح جام باشگاه های اروپا یکی از بازیکنان آن تیم بود. پروسینچکی بعد از این تاریخ سازی، با 15 میلیون یورو راهی رئال مادرید شد و سه فصل در این تیم عضویت داشت و یک کوپا دل ری و یک سوپرجام اسپانیا به همراه این تیم برد. بهترین فصل حضور پروسینچکی هافبک در مادرید، فصل 94-1993 بود که توانست در لیگ برای تیمش 6 بار گلزنی کند. در تابستان 94، رئال به دلیل مشکلات آمادگی جسمانی ترجیح داد تا پروسینچکی را به رئال اویدو واگذار کند. او در سال 1995 به بارسلونا اضافه شد و یک سالی را هم به همراه این تیم گذراند. رابرت پروسینچکی در سال 2005 از فوتبال خداحافظی کرد و بعد از یک سال، کار مربیگری را به عنوان دستیار اسلاون بیلیچ در تیم ملی کرواسی آغاز کرد.
ساموئل اتوئو:
ستاره کامرونی که اینک در 35 سالگی مشغول درخشیدن در ترکیه و باشگاه آنتالیا اسپور است، آخرین بازیکنی است که در این فهرست به او می‌پردازیم. اتوئو در 16 سالگی وارد آکادمی باشگاه رئال مادرید شد و در فصل 98-1997 به تیم لگانس قرض داده شد. 30 بازی و تنها 4 گل، کارنامه قابل دفاعی برای این مهاجم نوجوان در لگانس به حساب نمی‌آمد. در ابتدای فصل بعد به رئال برگشت اما بعد از گذشت 6 ماه فقط 1 بار برای این تیم به میدان رفت و در ژانویه 1999 باز هم به شکلی قرضی و این بار به اسپانیول واگذار شد اما هرگز برای این تیم بازی نکرد. در آغاز فصل 2000-1999 دوباره به رئال آمد اما در نیم فصل اول 3 بار برای این تیم بازی کرد تا رئال او را برای بار سوم به تیمی دیگر قرض دهد. اتوئو در ژانویه 2000 به مایورکا رفت و در نیم فصل دوم، با زدن 6 گل در 19 بازی، مسئولان مایورکا را مجاب کرد تا قرارداد او را دائمی کنند. به این ترتیب داستان اتوئو و رئال مادرید در تابستان 2000 به نقطه پایان خود رسید. حضور درخشان اتوئو در 4 فصل بعدی در مایورکا، که کوپا دل ری سال 2003 را هم برای این تیم به همراه داشت و او را با 54 گل تبدیل به بهترین گلزن تاریخ تیم در لیگ داخلی کرد، موجب شد او در سال 2004 با 24 میلیون یورو به بارسلونا بپیوندد. 5 سال، 201 بازی، 129 گل، پیچیچی سال 2006، شاید همه این ها برای پشیمان شدن رئال کافی باشند. در جریان انتقال اتوئو به بارسا، پرز سعی داشت او را به رئال برگرداند و باز به صورت قرضی به تیمی دیگر دهد اما پیشنهاد بارسا آن قدر چشمگیر بود که این معامله را به مسیری دیگر هدایت کند. اتوئو همراه با بارسا 8 جام کسب کرد که از آن جمله می‌توان به 3 لالیگا و 2 لیگ قهرمانان اروپا اشاره کرد.
در میان سایر بازیکنانی که در هر دو باشگاه بازی کرده اند می‌توان به لوئیس میا، آلبرت سلادس، خسوس ماریا پردا و جولن لوپتگی هم اشاره کرد.