مشکل بزرگ خط حمله پرسپولیس/ از افت طارمی تا خودخواهی مهاجمان

به گزارش متافوتبال، روز گذشته پرسپولیس موفق شد با پیروزی برابر ماشین‌سازی در هفته دوازدهم لیگ برتر به صدر جدول صعود کند. جایگاهی که هفته گذشته به خاطر تساوی با پیکان، آن را تقدیم تراکترسازان کرده بود. سرخ‌پوشان پایتخت در حالی ماشین‌سازی را با نتیجه یک بر صفر شکست دادند که بازی‌شان چنگی به دل نمی‌زد و هواداران چندان از نحوه بازی تیم‌شان راضی نبودند. پرسپولیس هفته‌هاست که در امر گلزنی مشکل دارد و مهدی طارمی، آقای گل فصل گذشته هم چندین بازی متوالیست که پایش به گلزنی باز نشده است. شفقنا در گزارشی جالب و خواندنی به دلایل این ضعف پرسپولیس پرداخته و آن‌ها را تحلیل کرده است. با هم این گزارش را می‌خوانیم:

تکلیف هواداران پرسپولیس با تیم برانکو دیگر مشخص شده است. در طول یک فصل و نیمی که او هدایت پرسپولیس را به عهده داشته(منهای بازی های پایانی لیگ چهاردهم) خبری از بردهای پر گل نبود و نیست. فصل قبل بخاطر همین موضوع، تنها به واسطه تفاضل گل کمتر، ناباورانه قهرمانی را به استقلال خوزستان داد و رفت. به نظر می رسید در این فصل برانکو برای حل این مشکل تیمش را هجومی تر از قبل روانه میدان کند اما درست برعکس، او خط دفاع و دروازه  را مطمئن تر کرد و در آن سو از حملات پرسپولیس کاست. 

اما نکته جالب اینکه وقتی با تراکتورسازی هم امتیاز می شوند باز هم به واسطه قانون تفاضل گل، تیم برانکو صدر را از دست می دهد. شاید با ادامه همین روند و اصرار برانکو به احتیاط بیش از حد بعد از پیش افتادن در یک بازی، برای دومین سال متوالی آنها جام را باز هم به خاطر تفاضل گل از دست بدهند. خبر بد اینکه همیشه تیم های قلعه نویی تفاضل گل خوبی دارند و برانکو نباید اجازه دهد کار به آنجا بکشد. با این وجود سوال مهم این است که چرا پرسپولیس مقابل تیم قعرنشین ماشین سازی نتوانست بیشتر از یکبار دروازه حریف را باز کند؟

درخشش گلر حریف شاید در شوت مسلمان و گل نشدنش موثر بود اما در باقی صحنه ها خودخواهی و ضربات بد مهاجمان عامل این غافلگیری بود. مهدی طارمی مشابه بازی با نفت آبادان و پیکان موقعیت های فراوانی را از دست داد. او اینک زیر فشار است و به نظر می رسد این گل نزنی ها ادامه دار باشد. در صحنه ای که او با دروازه بان ماشین سازی تک به تک شد نوع ضربه زدن آرام و کم جانش نشان داد که او از لحاظ روانی کاملا تخریب شده است. بازیکنی که دو سال قبل در همین ورزشگاه آزادی از پشت نقظه پنالتی با ضربه چیپ دروازه نماینده سعودی را باز کرد چه شباهتی به طارمی امروز دارد؟ او آن روز هیچ تجربه ای نداشت اما به واسطه اعتماد به نفس بالا طوری به توپ ضربه زد که آن پنالتی مبدل به یکی از تاریخی ترین گل های پرسپولیس در لیگ قهرمانان آسیا شد. اما مهاجم دیروز حالا دو دل است. جایی که می بایست چیپ بزند با یک ضربه آرام و زمینی توپ را به جایی می کوبد که گلرهای حریف به راحتی دفعش می کنند و در جای دیگر که باید محکم ضربه آخر را بزند سراغ چیپ می رود و از شانس بدش، محل فرود توپ خارج از دروازه است. 

شاید نیمکت نشینی یک راهکار برای بازگشت طارمی باشد اما در خط حمله برانکو چه گزینه هایی را برای جانشینی اش دارد؟ پریموف در بازی با ماشین سازی ثابت کرد تنها در ضربات سر تبحر دارد و با توجه به فیزیکش بعید است از او مهاجم گلزنی در بیاید. علیپور هم هرگز ضربه زن نبوده و بیشتر به درد دوندگی و موقعیت سازی برای بازیکن کناری اش است. اما در این فصل همه مهاجمان پرسپولیس می خواهند که خودشان را در ترکیب ثابت کنند. در نیمه دوم بازی با ماشین سازی ، عملا پریموف به هیچکس پاس نمی داد و می خواست با یک گل، حضورش را تضمن کند و در آن سو همین خودخواهی باعث شد بازیکنان هم در موقعیت بهتر به او پاس ندهند. مهدی طارمی برای خلاص شدن از زیر فشار حاضر بود یک تنه به خط مدافعان بزند تا دست کم پنالتی بگیرد ولی خبری از پاس نبود. علی علیپور هم وقتی  به میدان آمد دقیقا با خودخواهی تمام همه ضربات را خودش زد. به واسطه همین خودخواهی بود که نزدیک بود به راحتی هر چه تمام تر آنها بازی برده را با تساوی عوض کنند. جریمه ای بسیار سنگین که قطعا منجر به ریزش هواداران می شد. 

معضل جدید برانکو امروز این است؛ این مهاجمان می خواهند به صورت ثابت بازی کنند از این رو خبری از پاس و کار تیمی نیست. علیپور که فصل قبل بیشترین تاثیر را روی آقای گل شدن طارمی داشت در این فصل به صورت زننده خودخواه شده و نوع ضرباتش هم به گونه ای نیست که گلی به ثمر برساند.  با این روند کار برانکو برای متحد کردن حمله وران تیمش بسیار سخت است. شاید خرید مهاجم در نیمفصل یک راهکار اساسی برای فرار از این موقعیت باشد.