یادداشت روز | ممد آقا مایلی اصلا شما بروسلی!

به گزارش متافوتبال و به نقل از شفقنا، ما عادت کرده ایم به اظهارات نسنجیده گاه و بی‌گاه شما، عادت کرده‌ایم هر از چندگاهی شما را نبینیم و به یک باره شاهد معجزه ای دیگر چه در کلام و چه در رفتارتان باشیم و در همان لحظه در جایی که نشسته‌ایم میخکوب شویم و به خود بگوییم آیا این بنده خدا روزی سرمربی تیم ملی فوتبال ایران بوده است؟ مگر می‌شود؟ مگر داریم؟
بابا تو را به خدا دیگر بس است، هر چیزی تاریخ مصرفی دارد، حتی حرف‌های منطقی و سنجیده هم روزی تکراری می‌شوند و خاصیت خود را از دست می دهند چه برسد به حرف‌های ناروای شما که گاه و بیگاه ما را به فکر فرو می‌برد؛ آیا این پیرمرد سالخورده رنجور عنادی با فوتبال این مرز و بوم دارد یا می‌خواهد برای چند دقیقه‌ای تبسم بر لبان ما نقش بندد و شاید هم اینکه باز قصد دارد سوهان روح‌مان شود و چند دقیقه‌ای پیشانی‌مان را از خشم چروکین کند.
روی صحبت‌مان به شماست آقای مایلی ‌کهن،‌ شمایی که خود را استاد بلامنازع فوتبال می‌دانی و هرگز قصد نداری توبه طریق کنی؛ حال می‌خواهد چه به زندان رفته باشی و چه لباس رفتگران شهرداری را بر تن کنی و رفتار پوپولیستی‌ات تجسم عوام فریبی باشد و از گریه هایت در نشست چه استیکرها که در فضای مجازی نسازند و با حذف از انتخابی المپیک بیش از هر زمان دیگری به مردم نشان دهی که دوره‌ات به سر آمده است.
شما گویا عادت کرده اید ، صحبت‌هایی که دیگر برای ما نه علاقه‌ای است به خواندنشان و نه طاقتی است برای تحمل آن‌ها…کمی هم به ما فکر کنید استاد مایلی‌کهن، به ما که شاید عادت‌هایتان برای مان دگر نه جذابیتی دارد و نه حتی ما را به خنده وا می‌دارد. بس است دیگر، تو را به خدا لیوانی آب بردارید و بنوشید و نفسی عمیق بکشید و حال که دشمن فرضی‌تان سکوت کرده و منافع ملی ایران را بیش از شما در نظر می‌گیرد و حوصله کلنجار با شمایی که گویا هرگز قصد ندارید جنجال را تمام کنید ندارد، کمی به ما هم فکر کنید، مایی که نه حرف‌های شما را دوست داریم و نه دیگر باورتان می‌کنیم…
دیروز که در جدیدترین اظهاراتتان باز هم در فشانی کردید و قهرمانی تیم ملی فوتسال را باز هم به عباس آقا ربط دادید و اینبار اشکان دژاگه را که با نظر همین مردم در بین 11 بازیکن برتر فوتبال ایران بعد از انقلاب شناخته شده بازیکنی بی کیفیت خواندید ما تصمیم گرفتیم که حرف‌هایتان را نقل به مضمون نکنیم که بیش از این روح‌ و روانمان به هم نریزد، اما تو را به خدا دیگر بس است، اصلا شما بروسلی هستید و همه را زده‌اید، ولی ما نمی‌خواهیم حتی حرف‌هایتان را که مشخص نیست از کدامین بخش ذهن بر کلام جاری می‌شود تجسم کنیم، چه برسد به اینکه شما را منجی بدانیم و مجسمه قهرمانی‌هایتان را در طاقچه قرار دهیم، قهرمان ماندن آداب و اصول دارد که اگر به آن متعهد نباشید نه در یاد می‌مانید و نه حتی قهرمانی‌هایتان برایمان دیگر حکم افتخار آفرینی دارد.