تحلیل روز | پرسپولیس کاملا غیرقابل پیش‌بینی

به گزارش متافوتبال و به نقل از شفقنا، در پایان هفته هجدهم، سوال اصلی و کلیدی برای هواداران پرسپولیس این است؛ آیا سرانجام بعد از 8 فصل این تیم می تواند قهرمان لیگ برتر شود یا نه؟ برای فوتبال ما هم اهمیت بسزایی دارد چرا که تنها این پرسپولیس است که می تواند در روزهایی که گریز هواداران از ورزشگاه ها تبدیل به سوژه یک شده است، در یک شب سرد زمستانی میانه هفته، جمعیتی نزدیک به 75 هزار هوادار را به ورزشگاه بکشاند. یک عدد نزدیک به بالاترین سطح فوتبال جهان که مختص هر تیم و لیگی نیست. اما این تیم قادر است طلسم شکنی کند؟ اگر تا دقیقه 45 بازی با سپاهان این سوال را از هواداران می پرسیدید خیلی ها با قاطعیت پاسخ منفی می دادند اما سرانجام بعد از یک ماه وقفه و چهل و پنج دقیقه نمایش نا امید کننده و شایدم شوکه کننده، برانکو با یک تعویض تا حدودی انتظارات را عوض کرد. اما چرا علی رغم برتری قرمزها در نیمه دوم نتوانستند کاسب مهمترین سه امتیاز ممکن باشند؟ بهتر است به چند موضوع خاص اشاره کنیم.

لوبانف مردی که از سوشا بهتر نیست

اشتباهات گاه و بیگاه مکانی در لیگ جاری، برانکو را به این نتیجه رساند که بهتر است سراغ یک گزینه “بهتر” برود. اما مدیریت باشگاه پرسپولیس که با خرید بیرانوند ولو به صورت قرضی می توانست به کل بازی را تغییر دهد. به بهانه گران بودن این گزینه، او را نخواست تا با رقمی نزدیک به دو سوم مبلغ او سراغ لوبانف و محسن زاده برود. هم در بازی تدارکاتی با سایپا و هم در نبرد حساس با سپاهان، مشخص شد “فعلا” لوبانف هیچ چیزی بیشتر از سوشا ندارد. در این 180 دقیقه او هیچ حرکتی را نکرده که اگر سوشا درون دروازه بود یک نفر احتمال می داد، مکانی آنها را می خورد اما لوبانف آنها را می گرفت. شاید برای قضاوت یک مقدار زود باشد اما  به نظر می رسد زمین سخت و دشوار فولادشهر آخرین فرصت این گلر باشد تا خودش را ثابت کند. در غیر این صورت تردید نکنید که سوشا با توجه به روحیه و آداپته بودنش با محیط ،خیلی سریع جای این خارجی را می گیرد. البته اگر برانکو تا روز بازی به این گلر اصالتا روس اعتماد کند.

زوج بنگر و نورمحمدی ایده آل است؟

رضا نورمحمدی در طول این شش سال هرگز دفاع مستحکم و قابل قبولی نبود. در مقاطعی به صورت سفت و سخت روی نیمکت پرچ شد اما آنقدر ماند تا سرانجام برانکو از راه رسید و توانست نظر او را جلب کند. برخلاف نورمحمدی که یک خط درمیان ثابت و ذخیره بود محسن بنگر در این یک دهه تقریبا هرجا بوده به صورت ثابت بازی کرده است. اما کی روش هرگز نوع دفاع او را قبول نداشت و اعتقاد دارد به اندازه کافی قابل اعتماد نیست. حالا برانکو به زوج این دو رسیده اما در بازی با سپاهان هر بار توپ به خط دفاعی آمد قرمزها تنشان لرزید. البته بازی فوق العاده ضعیف و حیرت آور بابک حاتمی در دفاع چپ تاثیر به سزایی در بد دیده شدن عملکرد نورمحمدی داشت. حاتمی که حمید درخشان حق او را بازی ثابت در تیم ملی می دانست در این فصل به صورت کامل، مقهور نمایش درخشان محمد انصاری ناشناخته شده است. بابک حاتمی به هیچ عنوان اعتماد به نفس سابق را ندارد و خودش می داند به محض آماده شدن انصاری او باید تا مصدومیت و محرومیت این بازیکن، روی نیمکت بنشیند. حاتمی صاحب یک رکورد فوق العاده در فوتبال ایران شد. حضور 75 هزار هوادار باعث شد او دو بار از انداختن اوت دستی هم عاجز بماند. قطعا رد پای او در گل های سپاهان بیشتر از هر فرد دیگری بود. از دادن کرنر بیجهت در گل نخست تا پاس گل دوم به شیمبای برزیلی. اگر قرار است قرمزها رکورد 8 ساله قهرمانی را بشکنند باید روی زوج دفاعی بی تمرکز خود و همچنین جانشین محمد انصاری یک فکر دیگری بکند.

وظیفه احمدزاده و عالیشاه گلزنی هست یا نه؟

امید عالیشاه گلزن مادرزاد نیست. او در این دو سال نشان داده علی رغم همه فرصت هایی که به وی داده شده ذاتا کارش چیز دیگری است. عالیشاه در این فصل به دفعات موقعیت های تک به تک را از دست داده که از داربی گرفته تا بازی سرنوشت ساز حذفی مقابل ذوب آهن می شود به آن اشاره کرد. او در بازی با سپاهان،سازنده گل نخست پرسپولیس بود اما باز هم دو موقعیت خاص را از دست داد. برانکو بهتر است عوض تلاش برای ساختن گلزن از این گلنزن مادرزاد، تا جایی که ممکن است از هنر سرعت و پاسوری او استفاده کند. البته اگر او از دایوینگ های تصنعی اش به اندازه کافی بکاهد. در این سو فرشاد احمدزاده هم وضعیتی مشابه عالیشاه دارد. البته احمدزاده در مصاحبه های خودمانی اش مرتب نسبت به پستش گله دارد و می گوید اگر مثل زمان تراکتورسازی در نوک حمله بازی کند، بیشتر گلزنی می کند. به نظر می رسد برانکو روی ثابت بازی دادن به  این دو تا پایان فصل اصرار کند از این رو نمی شود هیچ پیشبینی ای خاصی در موردشان کرد.

مهدی طارمی و ظلمی که به خودش می کند آقای گل لیگ پانزدهم، مهمترین مهره پرسپولیس و کسی که کلید قهرمانی قرمزها بدون تردید در دست اوست. اما دو مشکل بزرگ همچنان همراه طارمی است ؛ اصرار کلافه کننده به چیپ زدن و تقلا برای پیوستن به یک تیم خارجی. بدون شک در طول تعطیلی یک ماه لیگ، طارمی افت شدیدی را داشته است. او می توانست در بازی با سپاهان با گلزنی در دقایق پایانی سرنوشت بازی را کلا عوض کند. اما از دست دادن آن توپ نشان داد که طارمی به اندازه مناسب تمرکز ندارد. اگر چیپ زدن  افراطی را محصول عدم آموزش مناسب او بدانیم نداشتن تمرکز را می شود تقصیر رسانه هایی انداخت که هر روز یک پیشنهاد خارجی را برای او رو می کنند. از قضا همه این رسانه ها داعیه پرپسولیسی بودن دارند اما نمی دانند همین “پیشنهاد- پیشنهاد” کردن آنها موجب شده طارمی تمرکز لازم را نداشته باشد. آخرین باری که پرسپولیس قهرمان لیگ برتر شد،محسن خلیلی از این تیم به عنوان فاخر آقای گلی دست پیدا کرد.از این رو به نظر می رسد شرط لازم ( نه کافی) قهرمانی پرسپولیس، گلزنی ها متوالی طارمی باشد. عملکرد ضعیف بال های کناری طارمی در گلزنی(عالیشاه و احمدزاده) باعث شده که همه بارها به روی دوش او بیافتاد. اگر پرسپولیس به اندازه لازم از طارمی حمایت و مراقبت نکند آن وقت هر دو بازنده این لیگ خواهند بود.

 آنچه تا امروز از پرسپولیس به هوادارانش رسیده، کوله باری از حسرت است. امید به آینده. تمنای کم کردن فاصله تا صدر. آنها به اندازه لازم پیشرفت کردند اما اگر نتیجه تلاش شان هر چیزی جز جام باشد آن وقت نمی شود لقب برنده را به آنها و همچنین برانکو داد. برنده کسی است که هم سکوها را بخاطر نمایش تحسین برنگیزش پر کند و هم فاتح جام باشد. با دنیزلی به یکی از آنها رسیدند اما پس از آن دوره ، حتی تیم نتیجه گرای دایی هم نتوانست دومی را صید کند.