اعلام حضور کارلوس کروش در فیس بوک در سالگرد یک روز باشکوه

به گزارش متافوتبال و به نقل از خبرآنلاین، دیروز(پنجشنبه) بیست و هفتمین سالگرد قهرمانی تیم ملی زیر 20 ساله های پرتغال در جام جهانی عربستان بود. کارلوس کروش در سال های 1989 و 1991 توانست دو بار متوالی پرتغال را قهرمان جام جهانی جوانان کند. او در سال 1989 توانست تیم نوجوانان پرتغال را هم قهرمان جام ملت های اروپا کند. کروش در فوتبال پرتغال توانست استعدادهای بزرگی مثل لوئیس فیگو، روی کاستا و ژائو پینتو را کشف کند. پس از آن به کارلوس عنوان معمار نسل طلایی فوتبال پرتغال را بدهند. کروش در سال 1990 نشان لیاقت بین المللی را از فدراسیون فوتبال پرتغال و بالاترین درجه افتخار یک ورزشگاه را از دولت کشورش دریافت کرد.
پنجشنبه، سالگرد اولین قهرمانی کروش همراه با تیم جوانان پرتغال در جهان بود و به نوشته روزنامه رکورد، او پیغامی را در این باره منتشر کرد. روزنامه رکورد نوشت: «کارلوس کروش در روز سالگرد این قهرمانی، در صفحه فیس بوک خود پیغامی منتشر کرد و نوشت: می خواهم اولین مطلب من در صفحه رسمی ام در فیس بوک، کلماتی تشکر آمیز از تمام کسانی باشد که آن قهرمانی فوق العاده را برای تیم ما به ارمغان آوردند. در آن فینال مقابل نیجریه ...همه آن بازیکنان را در آغوش می کشم. چه کار فوق العاده ای کردید! از شما متشکریم. فکر می کنم که پرتغالی ها باید همیشه از شما سپاسگزار باشند؛ چون لحظاتی فوق العاده را برای ما و تمام فوتبال پرتغال رقم زدید. کاری طولانی، با درنظر داشتن اینکه، آن اتفاق تحقق تلاشهایی بود که طبیعتا با جابه جایی ها، پروسه های رشد و پیشرفت و ذهنیت های مختلف زیادی همراه بود. این اپیزودی تعجب آور بود که شیاد کمترکسی از آن اطلاع داشته باشد: دو سال قبل از قهرمانی در ریاض، دراولین سخنرانی ام برای بازیکنان، به عنوان مربی اصلی تیم جوانان، شروع به گفتن این جمله کردم که از آن روز به بعد، کارمان را برای قهرمانی در دنیا آغاز خواهیم کرد. سکوت همه جا را فرا گرفت. هنوز آن لبخندهای از روی فروتنی را برروی چهره برخی ها به یاد دارم.» سرمربی فعلی تیم ملی ایران صحبتهایش را اینگونه ادامه داد:« به علاوه می خواهم تشکری هم بکنم، تشکری ویژه از مانوئل کوارشما و آوودو فلیکس، چهره هایی سرنوشت ساز که در فدراسیون فوتبال پرتغال مرا همراهی می کردند. و البته کاستا سوارس، سرمربی کاریزماتیکی که در پرورش جوانان اف سی پورتو کار می کرد. او حالا بین ما نیست؛ ولی تاریخ به تمام تعهدها و فداکاری او افتخار خواهد کرد. و تاریخ به حرکتش ادامه خواهد داد.»