مصاحبه با بهترین لژیونر ایران در سال ۹۴: قرارداد با آلکمار هدیه خدا به من بود

به گزارش سرویس ورزشی برنا ستاره عصر ما اوست. ستاره ای که در آسمان هلند می درخشد و اخبار درخشش او هر هفته بدل به سرتیتر اخبار روز اروپاست. یک موتیف تکراری که از هفته ای به هفته ای دیگر تکرار می شود و ما را به حض بی نهایتی دعوت می کند.

علیرضا جهانبخش در سالی که گذشت، موفقترین لژیونر ایران بود. ستاره ای که بهترین نقل و انتقال فصل اروپا را میان فوتبالیست های ایرانی رقم زد و به تیم ریشه دار آلکمار پیوست و در این تیم همان مسیر درخشان قبلی در نایمخن را ادامه داد. ستاره ای با تاثیرگذاری فراوان و گل ها و پاس گل های بسیار.

بنابراین مصاحبه با او از مرور سال شیرین و موفق 94 آغاز می شود. جهانبخش درباره این سال 94 تعبیر جالبی دارد: سال 94 برای من سال اتفاقات متفاوت بود. اتفاقاتی به نوعی یک نقطه عطف در زندگی من محسوب می شد. در سالی که گذشت، همه اتفاقات مثبت برای من رخ داد. با نایمخن قهرمان لیگ یک هلند شدم و به لیگ برتر صعود کردیم. در این صعود من نقش موثری داشتم و خوشبختانه بازی من مورد توجه قرار گرفت و به عنوان بهترین بازیکن لیگ یک هلند انتخاب شدم که فکر می کنم اتفاق خیلی مهمی بود. بعد از آن در تابستان با پیشنهادات فراوانی روبرو شدم و در نهایت به آلکمار پیوستم. یک تیم ریشه دار و قدیمی که بعد از مثلث سنتی مدعیان هلند، مهمترین تیم این کشور محسوب می شود. خوشبختانه در تیم جدیدم هم خیلی زود و سریع جا افتادم و توانستم بدل به یک مهره اصلی شوم. همه این اتفاقات خوب و مثبت ثابت می کند که سال 94 برایم یک سال شیرین بود.

جهانبخش سال کاملا مثبت و موفقی داشت. سالی لبالب از اتفاقات خوب. از او می خواهیم مهمترین و بهترین اتفاق زندگی اش در سال 94 را بگوید. او لحظه ای تامل می کند و می گوید: واقعیت این است که همه اتفاقات سال گذشته برایم مثبت و فوق العاده بودند و انتخاب یکی از میان آنها برایم دشواراست. اما اگر بخواهم به یک خاطره اشاره کنم شاید غیرممکن باشد اما فکر کنم که پیوستن به آلکمار نقطه عطف زندگی من بود که سبب شد تا دریچه ای تازه به روی من باز شود. مطمئنم که این دریچه تازه و آلکمار فرصت های بیشتری را در اختیار من قرار خواهند داد و موفقیت بزرگتری را با آلکمار تجربه خواهم کرد.

جهانبخش افزود: بهترین هدیه ای که امسال گرفتم، قرارداد جدیدم با آلکمار بود. این هدیه ای بود که از خدا گرفتم.

با جهانبخش صحبت را به سال نو می بریم و از آرزوهای سال نو صحبت می کنیم. سالی که قرار است جهانبخش در آن اتفاقات تازه و موفقیت های تازه ای را تجربه کند. وقتی صحبت ازسال نو می کنیم، نخستین چیزی که به ذهن می آید، لحظه تحویل سال است. لحظه ای که همه اعضای خانواده کنار هم هستند و با هم سال نو را جشن می گیرند اما علیرضا سالهاست که از این لحظه محروم مانده و مجبور است سال نو را در تنهایی تحویل کند. او این تجربه عجیب می گوید: چند سالیست که دیگر عادت کرده ام که تحویل سال تنها باشم. بازی در خارج از ایران این دشواری ها را هم دارد که همیشه تنها هستی. البته این تنها بودن در هنگام تحویل سال مختص بازی در خارج و لژیونرها نیست. وقتی در ایران هم بازی می کردم، اتفاق افتاده بود سال تحویل دور از خانواده باشم. امسال سومین سالی بود که دور از خانواده هستم و متاسفانه نشد سال جدید را در کنارشان شروع کنم. حس خوبی نداشتم. من عادت ندارم زیاد در لحظه سال تحویل از خانواده دور باشم.

جهانبخش از خاطرات دوران کودکی و سال تحویل های در کنار خانواده می گوید: ما همیشه برای شروع سال جدید در خانه پدر بزرگم جمع می شویم ولی سال گذشته و امسال را نتوانستم. امیدوارم در سال های بعد پیش خانواده ام باشم.

با وجود دوری از خانواده، جهانبخش مراسم تحویل سال را به تنهایی برگزار کرده. او درباره آروزی اش در لحظه سال تحویل گفت: در لحظه سال تحویل، مثل همیشه دعا کرد.

دعا کردم که مردم ایران سال خوبی داشته باشند. برای خانواده ام، خودم و همه مردم عزیزم کشورم آرزوی سلامتی کردم. همینطور دعا کردم که در مسیر فوتبالم، به هدف های بزرگی که در سر دارم برسم.

با وجود اینکه جهانبخش در هلند زندگی می کند، اما رسوم ایرانی را از یاد نبرده. او در آخرین سه شنبه سال با رفقای ایرانی اش مراسم چهارشنبه سوری را برپا کرد. هافبک ایرانی آلکمار در این باره می گوید: بله، آتش کوچکی روشن کردیم و به قول معروف سنت را به جا آوردیم. جالب اینکه رفقای هلندی از من درباره این مراسم می پرسیدند و برایشان جالب بود. برای دوستانی که دارم، توضیح دادم. البته چهارشنبه سوری ما کامل نبود چون ترقه نداشتیم. ترقه انداختن هم برای فان کردن چهارشنبه سوری است ولی ما در هلند بیشتر سنت را به جا آوردیم.

بعد از خاطره بازی با سال نو به سراغ زندگی در هلند می رویم. سرزمینی که پیش از علیرضا هیچ فوتبالیست ایرانی آن را تجربه نکرده بود و علیرضا در این راه به نوعی پرچمدار است. جهان از زندگی در هلند می گوید: خدا را شکر از زندگی در اینجا راضی هستم. وقتی به هلند آمدم، قاعدتا اوایل سخت بود. فرهنگ و نوع زندگی شان متفاوت بود. ولی رفته رفته همه چیز بهتر شد. سعی کردم به شرایطی که وجود دارد، عادت کنم، مخصوصا در ارتباط با مردم. اینجا با مردم سخت می توان ارتباط گرفت ولی وقتی در ورزشی مثل فوتبال باشید و موفق هم شوید، خیلی زود همه چیز عوض می شود.

معمولا تفاوت فرهنگی میان ایران و اروپا برای هر تازه واردی دشوار است و دردسرساز می شود. این دشواری ها با توجه به جوانی علیرضا عمیق تر و بزرگتر هم هست. او درباره این تفاوت های فرهنگی و نحوه تطابقش با این فرهنگ جدید می گوید: برای من تفاوت فرهنگی خیلی مشکل ساز نبود. حتی برخی از این تفاوت ها را دوست هم داشتم. خیلی چیزها در فرهنگ هلند دیده ام که برایم جالب بوده. مثلا در اینجا همه می گویند باید کارها را سر وقت انجام داد. همه برای کارهای آینده برنامه ریزی می کنند. من سعی کردم در هلند بیشتر یاد بگیرم. یک چیز جالبی هم در فرهنگ شان وجود دارد و آن کمک کردن است. هلندی ها سختگیر هستند و کمتر با ارتباط برقرار می کنند اما همیشه برای کمک کردن و حمایت آماده هستند.

هلند کشور گل های رنگارنگ است که همه از زیبایی های آن تعریف می کنند. زیبایی هایی که جهانبخش هم از آن تعریف می کند: هلند واقعا کشور زیبایی است. هر شهری که بروید، سرسبز است؛ مخصوصا شهرهای شرقی که نزدیک به ساحل هستند. مثلا شهر دورترخت در شرق هلند واقعا زیباست. در بزرگراه های مختلف هلند هم که می روید، گل های رنگارنگ و زیبا را می بیند و لذت می برید. چون اصالتا شمالی هستیم، قاعدتا گل ها را زیاد دوست دارم و شانس آوردم در کشوری مثل هلند هستم. در خانه ام چند شاخه گلی دارم و خیلی به آنها می رسم.

مهمترین مشکل ایرانی ها در یک کشور غریبه، زبان است. به ویژه اینکه قرار باشد مدت طولانی در یک کشور اقامت داشته باشی، این مشکل دوچندان می شود. علیرضا اما جزو معدود بازیکنان ایران است که با این مشکل را کمتر درگیر شده چون زبان انگلیسی را بلد است هرچند که حالا برای راحتی بیشتر زبان هلندی را هم فرا گرفته. او در این باره می گوید: در بدو حضورم در هلند انگلیسی ام بد نبود و یک مقدار بلد بودم. در مدرسه انگلیسی ام بد نبود. قبل از اینکه به هلند بیایم هم، یک ماه و نیم کلاس خصوصی زبان رفتم و توانستم بیشتر انگلیسی یاد بگیرم. زبان هلندی هم یاد گرفته ام اما هنوز کامل نیست. زبان هلندی بسیار سخت است. البته من در این مدت تلاش کردم تا زبان شان را یاد بگیرم. الان کلاس می روم و امیدوارم بیشتر یاد بگیرم.

ایرانی ها در همه جای دنیا حضور دارند و کمتر کشوری را می توان یافت که در آن ایرانی نباشد. در هلند هم ایرانی به وفور یافت می شود. علیرضا در این باره می گوید: کشور هلند کلا ایرانی زیاد دارد. در شهرهای روتردام و آمستردام که ایرانی ها بیشتر هستند. در شهر نایمخن هم ایرانی بود. اینجا در آلکمار هم ایرانی هست. من با یکسری از ایرانی ها در ارتباط هستم و دوستان زیادی اینجا دارم. بیشتر وقتم را با آنها می گذارم.

علیرضا در هلند با زندگی حرفه ای کاملا خو گرفته و همانند یک بازیکن حرفه ای برنامه منظم و از پیش تعیین شده ای دارد. او درباره برنامه روزانه اش در هلند می گوید: من هر روز ساعت ۶.۵ صبح باید در باشگاه حاضر شوم و تا ساعت ۲،۳ هم در باشگاه بمانم. بعد از آن به خانه می روم و پلی استیشن بازی می کنم یا اینکه به رستوران می روم و غذا می خورم. البته زیاد هم استراحت می کنم، مخصوصا در هفته هایی که زیاد بازی داریم. مثلا اتفاق افتاده که در یک هفته سه بازی انجام داده ایم و من تایم استراحتم خیلی بیشتر بوده است.

مصاحبه با جهانبخش را با یک آرزو در سال جدید به پایان می بریم. آرزویی که البته به عنوان یک افق و یک سقف مدنظر علیرضا و خیلی نمی توان آن را به آروزی سال نو تعبیر کرد. جهانبخش از سقف آرزوهایش می گوید: آرزوهایم سقف ندارد ولی به دوردست ها فکر می کنم. اینکه اسم یک تیم را بگویم که دوست دارم آنجا بازی کنم سخت است اما یکی از اهدافم بازی در چمپیونزلیگ است.