سوال روز | آیا «ترکی» بهترین داور ایران است؟

به گزارش متافوتبال و به نقل از ایران‌ورزشی، وقتی قضاوت شهرآورد تهران 7 بار به یک قاضی مشخص سپرده می‌شود و او همواره و کم یا بیش از عهده کار برمی‌آید، به این معناست که اصول کار را بلد است و البته بدین مفهوم است که «وی» را می‌توان بهترین داور فوتبال ایران دانست.
هیچ کس مدعی نیست که ترکی تمامی این 7 مسابقه را بی‌نقص سوت زده و اصلا ایرادی نداشته و اشتباهی را مرتکب نشده ولی او قانون و روش این کار خاص و بسیار سخت را به خوبی بلد است و می‌داند که در میادین بزرگ و سخت ابتدا باید «مدیریت» کرد و نه «قضاوت» صرف و گاهی می‌طلبد که یک پنالتی بسیار محتمل را نگیرید ولی یک پنالتی با احتمال اندک را اعلام کنید و اینها از جو این شهرآورد پرآتش برمی‌خیزد که مهار شعله‌های بالقوه آن عقل و زرنگی می‌خواهد و قانون‌مداری صرف خوراک و کلید فتح آن نیست و باید قاطع و در عین حال سیاستمدار بود و ترکی همه اینها هست و تمامی چیزهایی را دارد که گفتیم برای به پایان رساندن شهرآورد ذاتا آشفته تهران به آن نیاز است و سایرین به اندازه او از آنها بهره‌مند نیستند.

ترکی یا فغانی؟
کمتر کسی است که نداند رقابت بر سر عنوان برترین داور ایران در دو سه سال اخیر به ترکی و علیرضا فغانی محدود و منحصر شده است. هیچ کس منکر شایستگی‌های وسیع سایر داوران زبده‌مان و رد پای سزاواری‌های حق‌وردی، جهانبازی و مهارت‌های صالحی، زرگر و تلاش‌های سایر اعضای این قشر بسیار شریف و به غایت زحمتکش نیست اما از سال 1390 به بعد دو داوری که نامشان آمد امتیازات بیشتری را کسب کرده‌اند.
یکی تا قضاوت فینال جام ملت‌های آسیا 2015 و جام جهانی باشگاه‌های این سال پیش رفته و حتی این بازی‌های سخت را به اصطلاح درآورده (فغانی) و دیگری هر گاه که مسابقه بسیار سختی از راه رسیده و فدراسیون بابت قضاوت درست آن به ترس افتاده و امن‌ترین گزینه ممکن و یک «عقل قاطع» را طلبیده پدیدار شده و آن مسابقه کشنده را قضاوت کرده و بار سنگین را به مقصد رسانده و فدراسیون و به واقع جامعه داوران را روسفید کرده است (ترکی). در اینجا قصد نداریم که بگوییم کدام یک از دیگری بهترند و رتبه اول در فهرست داوران ایران سزاوار کدام یک از آنها است زیرا هر دو توانمند و سریع و صاحب اعتماد به نفس‌اند و با مدیریت لازم و بر اساس قواعد موجود سوت می‌زنند و هوای هیچ تیم خاصی را ندارند و شرایط را به گونه‌ای پیش می‌برند که در عین اجرای قانون، سختگیری‌ها وسیله سقوط یک تیم و به هم ریختن استادیوم‌ها نشود و البته در این مورد آخر و پرهیز از سختگیری‌های افراطی و اجرا نشدن صرف قانون و ارجح شمردن «مصلحت» بر «قواعد»، ترکی قدری بهتر از فغانی است.

به سوی شهرآوردهای 8 و 9
ترکی اگر رکورددار مطلق قضاوت شهرآورد تهران شده و رکورددار دوم 4 مسابقه با او فاصله دارد از سر اتفاق و محافظه‌کاری صرف آدم‌هایی نیست که چون قضاوت اول او جواب داد، با احتیاط هر چه بیشتر جانب او را گرفتند و دیگر دست از سرش برنداشتند.
او دائما در شهرآورد مشاهده می‌شود زیرا مدیریت و هنر اداره این مسابقه خاص را دارد و آن هنر هر چیزی است الا قانونگرایی صرف و به بسیاری از چیزها شبیه است که مصلحت و مدیریت در راس آنها قرار دارند.
ترکی در یک کلام هم سیاست و مدیریتی است که شهرآورد بالقوه انفجاری تهران برای به پایان رسیدن بدون انفجار به آن نیاز دارد و اگر این شرط است (که قطعا هست) از رسیدن ترکی به رکوردهای 8 و 9 قضاوت در این مسابقه سنگین و خاص هم متعجب نشوید و اگر از این حد فراتر نرود، فقط به این سبب است که تنها دو سال تا تاریخ مقرر از سوی فیفا برای بازنشستگی (45 سال) فاصله دارد.

این بی‌انصافی است؟
بهترین خواندن ترکی شاید بی‌انصافی به فغانی باشد و بخشی از حق سایر داوران را هم تضییع کند اما عالی خواندن وی برای مواردی که به داوران کارکشته و کاهش‌دهنده احتمال جنجال‌ها و درگیری‌ها نیاز است، حرف دور از حقیقتی نیست. به اعلام پنالتی‌های او طی شهرآورد آخر تهران و پنالتی نگرفتن یکی دو حادثه دیگر ایرادهایی گرفته شده و برخی خطاهای دیگر را نیز به او منتسب کرده‌اند اما او یک بار دیگر به داد فدراسیون و ورزشی رسید که هر چه گشتند گزینه امنی برای به سلامت به پایان رساندن شهرآورد 82 تهران بیابند، بهتر از او نیافتند و این قطعا از دست تصادف نیست.