تو با ما چه کردی فرانچسکو توتی؟

به گزارش متافوتبال، رسول مجیدی، سردبیر وبسایت متافوتبال که هیچوقت علاقه‌اش به باشگاه رم را مخفی نکرده است بعد از معجزه دیشب توتی در اینستاگرام خود نوشت: «انگار قرار نیست تمام شود. انگار قرار نیست آرام بگیرد. هرچه نباشد او کاپیتان توتی است. یک گلادیاتور واقعی. مردی که بارها ثابت کرده بلند شدن دود از کنده را. او یک اسطوره واقعی برای تیمش است. از بچگی در آن بازی کرده. بازی که چه عرض کنم، درخشیده. توتی اهل تمام شدن نیست. او از تباری دیگر است. جنسش فرق دارد. امشب دقیقه ۸۶ و در حالی که تیمش ۲ بر یک از تورینو عقب بوده، وارد زمین می‌شود. در همان دقیقه اول، اولین توپی که لمس می‌کند را گل می‌کند. و بعد در دقیقه ۸۹، پشت پنالتی می‌ایستد تا توپ برای دومین بار پای او را لمس کند. لمس پای توتی همان و بوسه زدن بر تور دروازه تورینو همان. داور چند دقیقه بعد سوت پایان بازی را می‌زند. رمی که تا دقیقه ۸۵ دو بر یک شکست خورده بود، حالا ۳ بر ۲ پیروز شده و به لطف شکست اینتر، حضورش در لیگ قهرمانان اروپا را بیش از پیش گارانتی می‌کند. توتی هفته پیش هم در دقایق پایانی وارد زمین شد و گل تساوی بخش تیمش را از راه دور به ثمر رساند. او یک قصه ناتمام است. قصه‌ای که پایانش برای هواداران رم حتما با غصه همراه خواهد بود.»

علی کربلایی، از روزنامه‌نگاران جوان ایرانی همه ذاتا یک رمی محسوب نمی‌شود، از درخشش شب گذشته کاپیتان توتی به وجود آمده و نوشته است: «برای هر فوتبالیست و هنرمند بزرگی بالاخره یک پایان وجود دارد. برای افسانه شدن باید در اوج خداحافظی کنید و این درست مانند قربانی شدن است. کاری که زین‌الدین زیدان در 33 سالگی انجام داد و پایان فوتبالش همزمان با فینال جام جهانی بود.

اما تصور این که وودی آلن دیگر فیلم نسازد ذهن ما را قلقلک می‌دهد. این که گلادیاتور خسته رم، با وجود چین و چروک‌های صورتش که جدیدا تو چشم‌تر از نگاه نافذش هستند، از دنیای فوتبال خداحافظی کند تلخ است. فرانچسکو توتی 39 ساله هنوز هم قلب‌ها را برای خودش دارد. اگر رم برای فوتبال‌دوستان محبوب است، دلیلش حضور گلادیاتورهایی چون توتی است. آخرین بازمانده جنگ‌جوهای فاتح برلین همراه با جان لوئیجی بوفون، روزهای بدی را پشت سر می‌گذارد. فرانچسکو توتی اوایل قرن بیست و یکم، از تمام تیم‌های مطرح اروپا پیشنهاد داشت. رئال مادرید مصرانه به دنبال او بود و ایکر کاسیاس بزرگ، آرزویش هم‌بازی شدن با فرانچسکو بود‌.

همه می‌دانند تنها فاتح قلب‌های مردم رم فرانچسکو توتی است و اسپالتی نمی‌تواند با وجود این بحران به راحتی به کارش ادامه بدهد. برای هوادارانی که سال‌های سال به جای جام‌ها و عناوین به داشتن کاپیتانی چون توتی افتخار می‌کردند، هیچ بهانه‌ای نمی‌تواند فرانچسکو را از تیمشان دور کند.

وقتی وودی آلن هنوز هم می‌تواند زیباتر از قبل فیلم بسازد، چرا توتی نتواند مثل سابق در تیمش بازی کند؟ حقیقت این است که تونی هیچ‌وقت از قلب ما نمی‌رود و ما همیشه دوست داریم او را در حال شوت‌زنی ببینیم.»

رضا قبادی، از شهروندان فعال فیسبوک که فارغ‌التحصیل دانشگاه شریف هم هست، در نوشته‌ای جالب بعد از بازی دیشب رم-تورینو نوشته است: «اگر توتی را از رم بگیرید، هیچ رمی به طور مشخص نمیتواند بگوید چرا عاشق رم شده است. چرا عاشق رم شدم؟ کاسانو، مونتلا، باتیستوتا، دروسی؟ شاید. نفرت از لاتزیو. من وقتی عاشق رم شدم که ده سال بیشتر نداشتم. بعد از آن چیپ بی‌نظیر در مقابل فن‌درسار در مقابل 50 هزار هلندی در آمستردام آرنا. رم من از آن زمان تا الان توانسته یک بار لیگ و فقط یکی دو بار جام حذفی را ببرد. آن هم زمانی که رسوایی گورخرها راه افتاده بود و میلان به پای دردسرهای برلوسکونی میسوخت. چرا عاشق رم شدم؟ اگر بعضیها هنوز نمیدانند چرا رم را دیوانه وار دوست دارند، باید بعد از خداحافظی توتی یک بار دیگر تیم را برانداز کنند. آن وقت… بله، آن ها هم روزی میفهمند دلیل عشقشان چه بوده.»