گزارش ویژه | مالدینی بزرگ، نسل طلایی فوتبال ایتالیا را به ماندگار گذاشت و رفت

به گزارش متافوتبال، پس از آنکه جامعه فوتبال به عزای از دست دادن یوهان کرایف اسطوره هلندی بارسلونا نشست امروز یکی دیگر از اسطوره‌های مستطیل سبز دار فانی را وداع گفت.

چزاره مالدینی اسطوره باشگاه میلان و تیم‌ملی ایتالیا در سن 84 درگذشت تا بار دیگر دنیای فوتبال به عزا بنشیند. همه او را با بازی‌های درخشانش در میلان و روی نیمکت مربیگری آتزوری با سیستم دفاعی‌اش به یاد دارند.

مالدینی بزرگ در سال 1932 میلادی در بندر تریسته در نزدیکی منتهی‌الیه باریکه‌ای از خشکی در میان دریای آدریاتیک و مرز ایتالیا با اسلوونی چشم به جهان گشود.

نخستین حضورش به عنوان بازیکن را به همراه تیم شهرش تریسته تجربه کرد. او در سال 1952 به تیم شهرش ملحق شد و توانست در طول دو سال حضورش بدرخشید و خط دفاعی مستحکمی را تشکیل دهد تا جایی باشگاه‌های بزرگی خواهان او بودند اما مالدینی میلان را برای آینده خود انتخاب کرد.

درخشش مالدینی به همراه میلان از سال 1954 آغاز شد و تا سال 1966 ادامه داشت. او در طی 12 سال حضورش در میلان 347 بازی انجام داد و 3 گل به ثمر رساند.  او در سن‌سیرو افتخارات زیادی را کسب کرد از جمله قهرمانی 4 فصل سری‌آ، یک قهرمانی در جام حذفی و لیگ اروپا است.

او در سال 1966 میلان را به مقصد تورین ترک کرد تا قبل از خداحافظی‌اش یک فصل برای تورین بازی کند.

حضور مالدینی در تیم‌ملی ایتالیا مانند میلان درخشان نبود و او توانست تنها 14 بازی برای آتزوری در طی سال‌های 1960 تا 1963 انجام دهد. او در جام‌جهانی 1962 به همراه آتزوری بود ولی در آن روزها ایتالیا موفق به کسب مقامی نشد.

اما مالدینی بعد از خداحافظی‌اش از دنیای بازیگری از مستطیل سبز دور نشد و به کار مربیگری روی آورد. در اولین تجربه خود در سال 1970 به عنوان دستیار نرو روکو  در میلان انتخاب شد و دو سال بعد یعنی در سال 1972 هدایت میلان را برعهده گرفت. او در طی دو سال حضورش در میلانو به عنوان سرمربی یک قهرمانی در جام حذفی و جام قهرمان قهرمانان کسب کرد.

ستاره اسبق میلان پس از دوران درخشانش با تیم ملی امید در سال 1986 به عنوان سرمربی تیم ملی ایتالیا انتخاب شد. همه مردم ایتالیا به او امید داشتند تا در رقابت‌های جام جهانی 1988 نیز افتخار آفرینی کند ولی ایتالیا در مرحله یک چهارم نهایی حذف شد تا انتقادات علیه او زیاد شود و در نهایت برکنار شد.

مالدینی بعد از این تجربه ناموفق خود دوباره در سال 2001 به میلان بازگشت و موقتا هدایت این تیم را به مدت یک سال برعهده گرفت. در آن زمان پسرش پائولو کاپیتان میلان بود.

چزاره در تجربه‌ای جدید هدایت تیم‌ملی پاراگوئه را به دست گرفت. انتقادهای هم بر انتخاب او در آن زمان وجود داشت اما با حمایت چیلاورد گلر اسطوره‌ای پاراگوئه کار خود را با این تیم در جام جهانی 2002 کره جنوبی ادامه داد. مالدینی در آن زمان با 70 سال سن مسن‌ترین مربی جام جهانی نام گرفت. این بار هم او در رقابت‌های جام جهانی شانس نیاورد و در مرحله یک شانزدهم حذف شد.

تمام این کارنامه درخشان چزاره مالدینی هر فوتبال دوست را به خاطر درگذشتش ناراحت می‌کند. او در واقع کاشف نسل طلایی ایتالیا بود که توانست در سال 2006 قهرمانان جهان شود.