امید روانخواه در مصاحبه با «متافوتبال»: با مجید صالح قهر نیستم ولی هرکس باید جوابگوی اعمالش باشد / در ماجرای مصدومیتم از طرف استقلال حمایت نشدم / جوان‌ترین فردی هستم که مدرک مربی‌گری A آسیا را گرفتم

به گزارش متافوتبال، امید روانخواه چند سالی است که از فوتبال دور شده. به دلیل مصدومیت و اشتباه پزشک جراحش. او که زمانی بدلیل درخشش در دربی‌های پایتخت در اوج محبوبیت بود و با شعار «امید رفت و برگشت» تحسین می‌شد، این روزها کنج خانه نشسته و منتظر فرصتی برای ورود به جرگه مربیان فوتبال ایران است. محمدرضا احمدی، گزارشگر شناخته شده صداوسیما پای حرف‌های او نشسته تا خوانندگان «متافوتبال» از آخرین وضعیت و البته گله‌های این بازیکن خوب فوتبال ایران در سال‌های گذشته آگاه شوند:

متافوتبال: وقتی نام امید روانخواه رو می‌شنویم یاد کلمه بدشانسی می‌افتیم. خودت هم معتقدی در فوتبال ایران شانس نیاوردی؟

شاید بتونیم اسمش رو بدشانسی بذاریم. برای اینکه بتونیم راحت تر زندگی رو ادامه بدیم. در واقع بی‌مسئولیتی هایی بود که این اتفاق افتاد برای من ولی خب نمی خوام به گذشته برگردم. الان خداروشکر خیلی خوبم و دوباره تونستم مسیری رو که دوست دارم در فوتبال پیدا کنم و به راهم ادامه بدم و تقریبا فراموش کردم اتفاقاتی که افتاده رو.

متافوتبال: امید روانخواه خیلی خوب تونست خودش رو نشون بده و پشت سر هم اتفاقاتی خوبی براش افتاد. خودت هم معتقدی که شاید یک جاهایی تصمیم گیری های خودت باعث شد که اونجوری که باید مسیرت رو نتونستی به درستی پیدا کنی؟

مطمئنا وقتی قبول کنیم مقصر تمام اتفاقاتی که می‌افته خودمونیم، می‌تونیم راه موفقیت رو آغاز کنیم مطمئنا خودم مقصر بودم. ولی من 17 سالم بود برای فجر سپاسی تو لیگ برتر بازی می‌کردم. رده های ملی بودم و وقتی تو استقلال خواستم بیام انقدر جوون بودم پدر و مادرم و غلامحسین پیروانی که سرمربی من بود خیلی اصرار کردن که من بمونم شاید تو این سن و سال من نتونم تو استقلال موفق باشم. ولی اومدم و خیلی خوب بود و تو 19-20 سالگی تونستم شرایط خوبی رو برای خودم فراهم کنم. ولی اتفاقاتی که افتاد تو اوج و شرایطی که هیچ کس فکرش رو نمی کرد. یک مصدومیت رباط صلیبی بود و همه جای دنیا مصدومیت پیش میاد و رباط صلیبی شاید جزء سنگین ترین مصدومیت ها باشه ولی بعد از اون بازیکن ها میان و کارشون رو انجام میدن اما متاسفانه جراحی که تو ایران کردم بعد از جراحی پام عفونت کرد و فکر می کنم پزشک جراح می تونست مسئولیت بیشتری انجام بده که این اتفاق برای من نیفته و اون عفونت باعث شد مفصل های من تخریب بشه و بعد از اون من مجبور شدم 5 بار تو سه سال و نیم عمل کنم و در فاصله بین این عمل‌ها با درد بازی می‌کردم. این خیلی سخت بود ولی به عشق اینکه برگردم حاضر بودم هرکاری انجام بدم. باورم نمی شد تو سن 23-24 سالگی بخوام فوتبال رو کنار بذارم.

متافوتبال: از طرف باشگاه حمایت شدی؟

واقعیت رو بخوام بگم، نه. نه حمایت مادی نه حمایت معنوی. اصلا احساس نکردم یک نفر یا یک تیم پشتمه.

متافوتبال: برای همین به هوادارهای استقلال نامه نوشتی که برخی ها نذاشتن تو استقلال بمونم؟ یعنی دلگیر بودی و دلت پر بود؟

من نمی خوام خیلی انتقادی صحبت کنم ولی اتفاقی که برای من افتاد خیلی خاص بود. شاید برای اشخاص دیگه هم اتفاق افتاده ولی نه به این شدت. فکر می کنم مسئولانی که اون وقت مشغول بودن یک ذره فکر کنن شاید تا آخر عمرشون نتونن با این قضیه کنار بیان که چجوری برخورد کردن. فکر کنید جوونی که این اتفاق براش توی باشگاه افتاده حتی برای این که بخواد برای درمانش استخر بگیره جواب تلفنش داده نمیشه! وقتی که دفعه آخر می‌خواستم عمل کنم روی تخت بیمارستان بودم که سرمربی و مدیرعامل اون موقع اومدن بالای سرم و گفتن نگران نباش! قرارداد فصل آیندت آمادست می‌فرستیم امضا کنی که فصل آینده برسی و با قدرت برای ما بازی کنی. من ازشون ممنونم که این صحبت رو کردن ولی این آخرین صحبتی بود که من ازشون شنیدم بعد دیگه هیچ کس رو ندیدم. حتی فصل نقل و انتقالات که شد من دیدم باشگاه با من تماسی نگرفت و من تماس گرفتم با یکی از مسئول های باشگاه و گفتم شما برای قرارداد با من تماس نگرفتید؛ گفت خب معمولا با کسی که نمی‌خوان تماس نمی‌گیرن. من فقط گفتم شما درست می‌گید.

متافوتبال: و بعد رفتی سایپا و یک قرارداد عجیب و غریب با سایپا بستی. شاید کمتر فوتبالیستی این قرارداد رو ببنده! و در یک مصاحبه ای گفتی من مجبور شدم این قرارداد رو ببندم.

این ها همه اتفاقات واقعی بود که افتاد. تو زندگی شما یک دفعه می‌بینید وسط یک گرداب گیر افتادید و دیگه نمی‌تونید بیاید بیرون، کسی هم نیست دست شما رو بگیره و باید خیلی قوی بود تا این شرایط روگذروند. من این اتفاق که برام افتاد خانومم باردار بود و ماه‌های آخر بود و ما نمی تونستیم هیچ کاری کنیم و من مجبور بودم تو تهران بمونم و اگه قرارداد نمی بستم مجبور بودم یک نیم فصل بیرون بمونم. اون موقع مربی سایپا خیلی به من ابراز علاقه کرد که ما تورو می‌خوایم. من رفتم اونجا قراردادی که بستم بازی به بازی بود من یک سال فقط با تیم تمرین کردم. با این که شرایط بازی رو داشتم و آخر هم متوجه شدم بخاطر این که باشگاه نه شرایط سقوط داشت نه شرایط قهرمانی در نتیجه احتیاج نبود که من بازی کنم تا بهم مبلغی پرداخت نشه!

متافوتبال: دلخوریت از مجید صالح هنوز وجود داره یا برطرف شد؟

بالاخره ما تو عصری زندگی می کنیم که فکر می‌کنم کلمه قهر یا ارتباط نداشتن درست نیست و بالاخره ارتباط کاری هست و آقا مجید خودش باید پیش خودش حلاجی کنه که چه اتفاقی افتاد. مهم اینه که من الان خوبم و به گذشته فکر نمی‌کنم و هرچیزی که هست پیش خود آدم و خدای خودشه. من مشکلی با آقا مجید ندارم و هرکس باید جوابگوی اعمال خودش باشه.

متافوتبال: در این بخش قصد داریم تعدادی از سوالای طرفدارات در صفحه اینستاگرام متافوتبال رو ازت بپرسیدم. آقای مهرداد گفته که من همشهری شما هستم. آیا برای فوتبال شهرمون نمی خوای کاری کنی؟

من آرزومه برای فوتبال ایران بتونم کاری کنم چون فکر می کنم فوتبال مرز نداره. همه جای دنیا اینطوره. من کمکی که بتونم بکنم اینه که اگه ببینم تو شهر من یک فوتبالیست خوبه مطمئن باشید حاضرم از جیبم هزینه کنم که یک فوتبالیست مستعد از شهر ما بتونه به جاهای بالا برسه و در اون لحظه احساس می‌کنم که خودم دوباره شروع کردم به فوتبال.

متافوتبال: یکی از دوستان گفتن اگه پرسپولیس میومدی اینجوری نمی شد. پرسپولیسی‌ها نگهش می داشتن. معرفتشون بیشتره. پیشنهاد هم داشتی از پرسپولیس؟

اون مقطع من بازیکن تیم ملی امید بودم. سهمیه لیگ برتر حساب نمی شدم طبعا همه تیم ها من رو می خواستن. در پرسپولیس آقای استیلی تیم رو می بست و در سپاهان آقای بصیرت. هر دو با من صحبت کردند ولی خب من از تماس تلفنی آقای حجازی نمی‌تونستم بگذرم و وقتی تو اون سن به من زنگ زد که تو رو می‌خوام برای فصل جدید و روت حساب کردم خیلی سخت بود که به آقای حجازی بگم نمی نوتم بیام.

متافوتبال: محمد از تیم مورد علاقه اروپاییت پرسیده.

بارسلون رو خیلی می پسندم.

متافوتبال: یکی دیگه از دوستان پرسیده طلبت رو از استقلال گرفتی؟

به لطف آقای افشارزاده بخش خیلی کوچیکش رو گرفتم و خیلیش مونده.

متافوتبال: آقای میلاد غلامی گفته الان چطوری امرار معاش می‌کنی؟

خیلی ها این رو از من می‌پرسن چون خیلی جوون بودم و آخر فوتبالم نبود. بالاخره هرکس زندگیش می‌گذره و خداروشکر من هم آدم مادی نیستم. خیلی راحت زندگی کردم و از این نظر مشکلی ندارم و نداشتم.

متافوتبال: برنامت برای آینده چیه؟

من تو خونه ننشستم غصه بخورم که چه اتفاقی افتاد. چون همه هم دوره ای هام هنوز دارن چه در رده ملی چه باشگاهی فوتبال بازی می‌کنند. من الان 4 ساله بازی نمی کنم ولی اونا 3-4 ساله دیگه می‌تونن بازی کنند. هروقت من رو می‌بینن می‌گن ما نمی‌تونیم حتی یک لحظه خودمون رو جای تو بگذاریم.

متافوتبال: الان بخوای برگردی می‌تونی؟

نه فوتبال حرفه ای نمی‌تونم.

متافوتبال: برای همین گفتی اگه ناپاکی فوتبال پاک بشه من میام، چون نمی تونی برگردی این ها رو گفتی؟

من فکر می کنم جوون ترین کسی هستم که تو ایران تونستم مدرک مربیگری آ آسیا رو بگیرم. این برای من خوبه و چند سال فعالیت داشتم تو آکادمی و پیشنهاداتی هست که شاید جاش نباشه صحبت کنم و این نشون میده من هدف هایی دارم. مطمئن باشید اگه فوتبال بخواد تغییر کنه با نسل جدید تغیر می‌کنه. چه از نطر فرهنگی چه مسائل فنی. ما فوتبالمون متاسفانه رو به نابودیه. حتی شما که گزارشگر نسل جدید هستید باید کمک کنید. امثال شما و ما می تونیم یک مقداری دید مردم رو نسبت به فوتبال تغییر بدیم و هرکدوم تو جایگاهی که فعالیت می‌کنیم ایده و نگرش جدیدی بیاریم و مطمئنا فکر می‌کنم در آینده نزدیک شاید همین اتفاق بیفته.