گزارش روز | سر نخواستن مورینیو دعواست! / چرا آقای خاص بی‌تیم مانده است؟

به گزارش متافوتبال و به نقل از روزنامه شهروند، مربی‌ای که دربیش از یک‌دهه اخیر توجه اکثر رسانه‌های جهان را به خودش جلب کرده و افتخارات زیادی را در کارنامه خود دارد، حالا بعد از ٢ تجربه نسبتا ناموفق کارش به جایی رسیده که از کشورهای درجه چندم آسیا نظیر سوریه و اندونزی پیشنهاد همکاری دریافت می‌کند، البته قبلا هم بودند مربیانی که افتخارات بزرگی را در سطح اول فوتبال دنیا به ‌دست آوردند و بعد از آن چرخ زمانه آنها را به تیم‌های سطح پایین رسانده است.
پیشنهادهای خاص برای آقای خاص
ژوزه مورینیو فصل ١٦-٢٠١٥ لیگ برتر جزیره را با چلسی آغاز کرد و امید داشت با جذب چند ستاره جدید نظیر پدرو از بارسلونا بتواند برای نخستین‌بار با تیمی که قبلا خاطرات خوشی از خود به یادگار گذاشته بود، فاتح لیگ قهرمانان اروپا شود. با این حال هیچ چیز آنطور که آقای خاص فوتبال جهان انتظارش را داشت، پیش نرفت و او مجبور شد بعد از نتایج بسیار ضعیف در لیگ برتر انگلیس که در دوره مدیریت آبراموویچ تقریبا بی‌سابقه بوده، نیمکت آبی‌های لندن را ترک کند. بعد از این اتفاق مورینیو تصمیم گرفت به پیشنهادهایش پاسخ مثبت ندهد تا این‌که در هفته‌های اخیر از کشورهایی همچون سوریه و اندونزی هم پیشنهاد همکاری دریافت کرد. در نگاه اول شاید اینگونه پیشنهادات برای سرمربی تیم‌های بزرگی چون چلسی،‌ اینتر و رئال یک شوخی بود اما به نظر می‌رسد تیم‌های درجه ٣ و ٤ آسیا هم امیدوار به حضور مورینیو روی نیمکت‌شان بودند.
نمونه‌های مشابه
بودند مربیانی که از سطح اول فوتبال جهان فاصله گرفته و به خاطر انگیزه‌های دیگری به‌ویژه مسائل مالی راهی لیگ کشورهای آسیایی شده‌اند. فیلیپه اسکولاری که سرمربیگری برزیل در جام‌جهانی ٢٠٠٢ را برعهده داشت و برای پنجمین‌بار با این تیم جام‌جهانی را فتح کرد، بعد از سرمربیگری در چلسی ‌سال ٢٠٠٩ هدایت بنیادکار ازبکستان را برعهده گرفت، اگرچه بعد از آن بار دیگر به تیم‌ملی برزیل برای جام‌جهانی ٢٠١٤ بازگشت. مارچلو لیپی دیگر نمونه مشابه است که با ایتالیا فاتح جام‌جهانی ٢٠٠٦ شد اما بعد از هدایت دوباره ایتالیا در جام‌جهانی ٢٠١٠ راهی فوتبال آسیا شد و هدایت گوانگژوی چین را برعهده گرفت.
افاضلی: زود است مورینیو به تیم‌های درجه چندم برود
هومن افاضلی، کارشناس فوتبال کشورمان در تحلیل پیشنهادات عجیب به ژوزه مورینیو از تیم‌های سطح پایین آسیایی به «شهروند» می‌گوید: «مورینیو یا همان آقای خاص قبل از پیوستن به رئال، در هر تیمی که سرمربیگری کرد، سوپر موفق بود اما نحوه جدایی او از رئال در یک‌سال بدون جام و بعد از آن اخراجش از چلسی اتفاقاتی است که تا به‌حال تجربه نکرده بود. البته در هر دوی این تجربیات ناموفق هم جام‌هایی را کسب کرد اما چیزی که سابقه نداشت، موضع گرفتن بازیکنان تیم علیه او بود. زمانی که مورینیو برای دومین‌بار سرمربی چلسی شد، یکی از پوئن‌هایش رابطه خوبش با بازیکنان بود اما نتایج ضعیف امسال وجهه او را در دنیای فوتبال خراب کرد. وقتی هم که پرستیژ یک مربی از دست می‌رود، ممکن است هر اتفاقی بدی برای او رخ دهد.» وی همچنین درباره این‌که امکان دارد مورینیو مسیر مربیانی چون اسکولاری و لیپی را برود، خاطرنشان می‌کند: «برای مورینیو خیلی زود است که به چنین پیشنهاداتی فکر کند. اگر اسکولاری و لیپی قبول کردند در آسیا کار کنند، به خاطر شرایط سنی‌شان هم بوده است. در ضمن گاهی اوقات برخی آدم‌ها می‌دانند اگر نباشند، فضای جدید برایشان به وجود می‌آید. مورینیو هم دقیقا برای همین در فصل جاری سرمربیگری تیمی را برعهده نگرفت که فضای جدیدی را پیش‌روی خود ببیند.»
رحم فوتبال بی‌رحم؟
به نظر می‌رسد بی‌رحمی فوتبال کمی از غرور ژوزه مورینیو کاسته، اگرچه او به خوبی می‌داند سطحش هنوز آن‌قدر پایین نیامده که به تیم‌های درجه ٣ آسیا برود. گفته می‌شود آقای خاص را فصل آینده روی نیمکت منچستر خواهیم دید که این می‌تواند یک فرصت دوباره برای مربی‌ای باشد که شاید برخی او را تمام‌شده بدانند. اگر بدشانسی‌ها دست از سر مورینیو بردارد و البته او تغییراتی را در رویه کارش بدهد، قطعا آقای خاص به روزهای خوبش در سطح فوتبال اروپا بازخواهد گشت که شاید این اتفاق با شیاطین سرخ در فصل آینده لیگ برتر انگلیس‌شدنی باشد. نباید یادمان برود که مورینیو با پورتو و اینتر فاتح سه‌گانه‌ای شد که دیگر برای این تیم‌ها شبیه آرزوست.