گزارش روز | اسپانیا دور از سال‌های طلایی / ترمیم موقتی به جای تغییر اساسی

به گزارش متافوتبال و به نقل از ایران‌ورزشی، پیروزی خفیف صفر- یک تیم ملی فوتبال اسپانیا برابر چک در مسابقات روز دوشنبه جام ملت‌های اروپا 2016 در عین اینکه 3 امتیاز حساس را در شروع این پیکارهای مهم به حساب اسپانیایی‌ها ریخت تاکید تازه‌ای بر کمرنگ شدن آنان طی سال‌های اخیر و بر اثر مرور زمان بود.
قهرمان دو دوره اخیر «یورو» نه فقط نیمکت فنی درخشان سال‌های 2008 تا 2012 خود را ندارد بلکه در امر پشتوانه‌سازی نیز بدون استمرار و سرشار از نوسان و تضاد عمل کرده است. درست است که شماری از نفرات این تیم جوان و رو به پیشرفت‌اند ولی ویسنته دل‌بوسکه همچنان روی نسل مسن‌تر حساب می‌کند و آنها را کلیدهای اصلی کار خود می‌انگارد. شاید قابلیت‌های آدوریس را که در 35 سالگی اولین بازی‌های ملی خود را در چنین سطحی تجربه می‌کند، اصلی‌ترین دلیل دعوت دیرهنگام وی به بازی‌های ملی بیانگاریم و معتقد باشیم اگر دیه‌گو کاستای جوان‌تر مصدوم نمی‌شد‌، او راهی به «یورو»ی امسال نمی‌یافت اما نام و نشان برخی اسپانیایی‌های مسافر به آوردگاه فرانسه نشانگر همان ضعف فنی و تحلیل رفتن قوای کلی اسپانیا در معبر
زمان است.
تیمی که حالت شگفت‌انگیز و غافلگیرکننده گذشته خود را ندارد و می‌کوشد با نفراتی که کارآیی‌های آنان کمتر از توانایی نسل قبلی است همان اسلوب‌های موفق گذشته را تکرار کند و طبعا نمی‌تواند، شکست هولناک یک-5 اسپانیا برابر هلند در اولین مسابقه‌اش در جام جهانی 2014 شروع سقوط تیمی بود که به پایان عمر مفیدش نزدیک شده بود. آن تیم بعدا به شیلی هم باخت و اصلا از گروهش بالا نیامد اما دل‌بوسکه دو سال بعد از آن تاریخ تغییراتی را در ترکیب اسپانیایی‌ها اعمال نکرده که اسباب امیدسازی واقعی باشد.
زوج دفاع وسط همان پیکه و راموس هستند که بیش از 10 سال است به اردوی ملی می‌آیند و اینک به دوران سراشیبی خود پا گذاشته‌اند و رویکرد مجدد دل‌بوسکه به اینیستا و بوسکتس برای مرکز و کناره‌های خط میانی نه فقط حفظ لایق‌ها و پرهیز از حذف آنها بلکه نشانه دور ماندن سایر کاندیداهای عضویت در تیم ملی اسپانیا از ترکیب این تیم به سبب نرسیدن کیفیات فنی آنها به حد لزوم است.
آلوارو موراتا جوان هم که فقط بعد از ترکیب رئال مادرید و درخشش در یوونتوس ایتالیا مطرح و ملی‌پوش شد، در دیدار با چک کارنامه قبولی نگرفت و سرمربی اسپانیا وادار به تعویض وی شد.
دل بوسکه که اسپانیا را قهرمان جام جهانی 2010 و فاتح یورو 2012 کرده و آن زمان‌ها تیمی به غایت شاداب و در اوج کارآیی برای اجرای سیستم موسوم به تیکی تاکا در اختیار داشت اما با گذشت زمان آن ترکیب ها کم اثر و حتی تکنیک فردی اسپانیایی‌ها کمرنگ شد و کوچ ژاوی به لیگ قطر و میانسال شدن اینیستا و نوسان‌های پدرو رودریگس و نزول‌های طولانی فرناندو تورس (پیش از احیای مجدد او در اتلتیکو مادرید) تیم اسپانیا را به مرحله‌ای رساند که ایجاد یک فکر تازه و اتخاذ طرح‌هایی نو را برای احیای خود می‌طلبید، عدم اجرای چنین سیاستی تیمی را راهی آوردگاه فرانسه کرده که حتی اگر در دیدارهای بعدی‌اش بیش از این بدرخشد و تحت شرایطی به نیمه‌ نهایی هم برسد با سطوح فنی درخشان گذشته خود برابری نخواهد کرد.
تیمی که از چهار جام کلاسیک ملی سال‌های اخیر سه تایش را فتح کرده، برای تکرار ایام طلایی‌اش به چیزی فراتر از ترمیم موقتی نقاط ضعف‌اش و حسن رویکرد به امثال آلکانتارای تکنیکی و جوان نیاز دارد. نیازهایی که دل‌بوسکه تیمش را بدون تامین آنها به یورو 2016 آورده و سرآمد آنها تغییر محسوس و اساسی روش‌های بازی تیم و اضافه کردن موارد و تاکتیک‌هایی موثر به اصول گذشته و پرهیز از تک سیستمی بودن و متحول کردن تیمی است که در چرخه تکرار گرفتار آمده و لاجرم کم‌سو شده است.‌