واقعیت تلخ رونالدو / وقتی فریادهای مسی، مسی سوهان روح شماره هفت پرتغال شد

به گزارش متافوتبال و به نقل از ایران‌ورزشی، «مسی، مسی، مسی» فریاد هواداران اتریش در بخشی از پارک دوپرنس بود. هدف که بود؟ کریستیانو رونالدو. کاپیتان پرتغال در طول دوران حرفه‌ای پرافتخار خود به ندرت شب‌های ناامیدکننده‌ای مثل شب بازی با اتریش داشته و نام رقیب بزرگش از جایگاه تماشاگران مثل پتک بر سرش می‌خورد. او از روی نقطه پنالتی توپ را به تیرک زد، گلش به دلیل آفساید مردود شد و یک فرصت عالی گلزنی دیگر را از دست داد. در روزی که ژرژ مندز، ایجنت رونالدو، او را بهترین انسان جهان توصیف کرد، در حالی به پایان رسید که CR7 به CR0 تنزل یافت.
با دو امتیاز از دو بازی راه صعود از گروهی که آسان به نظر‌ می‌رسید هنوز خیلی ناهموار است و تیم فرناندو سانتوز برای اینکه به کارش در تورنمنت ادامه دهد و در بازی آخر از مجارستان صدرنشین امتیازات لازم را بگیرد، بیشتر از اینها از کاپیتان خود توقع دارد.
غالبا اینطور قضاوت می‌شود که تیم پیرامون رونالدو در سطحی پایین‌تر نسبت به او بازی می‌کنند اما مقابل اتریش، 10 نفر دیگر خیلی خوب بازی کردند و تنها قربانی تمام‌کنندگی ضعیف رونالدو شدند. در نیمه اول یک بار ضربه پای چپ او در محوطه جریمه خیلی بد زده شد، هواداران اتریش حق داشتند، مسی این توپ را خراب نمی‌کرد.
برای بیشتر شدن ناامیدی رونالدو همین بس که گویا هیچ بازیکن دیگری به اندازه او اجازه شوت‌زدن نداشت و از 10 شوت او سه تا در چارچوب بود. یک بار هم از 40 متری می‌خواست از روی ضربه ایستگاهی دروازه اتریش را باز کند، تنها کسانی با اعتماد به نفس زیاد  یا متوهم چنین چیزی را امتحان می‌کنند.
ضربه پنالتی تنها موقعیتی بود که می‌توانست چنین شب ناامیدکننده‌ای را پایان بدهد اما نتوانست. توپ به تیرک دروازه خورد و هواداران پرتغال باورشان نمی‌شد.
او با بازی مقابل اتریش رکورد لوییز فیگو را شکست و می‌توانست نخستین کسی شود که در چهار دوره یورو گل زده. در عوض بیش از هر بازیکن دیگری در این تورنمنت شوت زده و نتوانسته گل بزند. 20 شوت او در این دو بازی از 9 تیم بیشتر است.
رونالدو قرار بود راه حل پرتغال برای مشکل همیشگی مهاجم نوک باشد. او در بازی‌های تدارکاتی در این پست گل‌های زیادی زد و در مقدماتی هم در مجموع عملکرد خوبی داشت اما حالا با این نیاز مبرم به گلزنی، قحطی‌اش آمده. سیستم برای گرفتن بهترین بازی از او طراحی شده اما بی‌فایده بوده. شاید هر بازیکن دیگری بود سانتوز او را از این مخمصه بیرون می‌کشید و بعد از پنالتی تعویضش می‌کرد. حتی غرور رونالدو هم حد و مرزی دارد و مطمئنا خودش از همه ناراحت‌تر است.
پرتغال در سایه مجارستان قرار گرفته، تنها تیمی که در این گروه برد داشته و رونالدو نمی‌تواند جای دیگری دنبال مقصر بگردد. اتریش تیم بزرگی نیست و 20 فرصت به پرتغال داد. او نمی‌تواند از تغذیه ‌نشدن گله کند چون در تمام بازی این اتفاق افتاد. شاید با تمام سختی‌اش، باید رونالدو مقابل آینه بایستد و واقعیت را قبول کند، او در حد استاندارد بازی نکرده.