نگاهی به انتقالات جنجالی این فصل استقلال و پرسپولیس؛ برنده کیست؟

به گزارش متافوتبال و به نقل از ایران‌ورزشی، بازار نقل و انتقالات فوتبال ایران، آشفته‌تر از آن چیزی است که پیش بینی می‌شد. جنگ و جدل میان دو تیم پرطرفدار تهرانی، نقش پررنگی در شکل گیری این آشفته بازار دارد. استقلال و پرسپولیس، فارغ از نیازهای خود به دنبال جذب بازیکنانی هستند که تیم مقابل دست روی آنها گذاشته و برای جذب شان اقدام کرده. وحید امیری نمونه بارز این آشفته بازار است. بازیکنی که پرسپولیس او را نشانه گرفته بود و البته استقلال هم روی حضورش اصرار می‌کرد. حتی علیرضا منصوریان برای سبقت از حریف سنتی، به تمرین تیم ملی رفت و با چپ پای نفت مذاکره کرد تا او را به چنگ بیاورد. در نهایت امیری به پرسپولیس رفت، چون شرایط مناسب تری برایش مهیا شده بود. شرایطی که استقلال نمی‌توانست و شاید هم نخواست پیش روی او قرار بدهد.
محمدحسین کنعانی زادگان گزینه بعدی بود. مدافعی که پرسپولیس را سفت و سخت خواهان خود ندید. همین بهانه‌ای بود برای مدیران استقلال که مذاکره با او را آغاز کنند و هم و غم خود را بگذارند روی جذب مدافع ملوان. مدافعی که با رقمی سرسام آور جذب استقلال شد، چون پرسپولیسی بود و پاسخی برای جذب وحید امیری!
کاوه رضایی سومین بازیکنی بود که دو تیم برای جذب او رقابت شانه به شانه‌ای انجام دادند. پرسپولیس او را برای جانشینی مهدی طارمی در نظر گرفته بود. به همین دلیل مذاکرات مفصلی با او انجام داد. استقلال نیز پشت پرده ماجرا حضور داشت و هر از چندگاهی خبر می‌رسید که منصوریان نیز با او جلساتی برگزار کرده و سعی در جلب رضایتش دارد. همین اتفاق هم رخ داد. استقلال باز هم از پرسپولیس سبقت گرفت و در انتقام از رقیب دیرینه دبل کرد.
استقلال و به‌ویژه پرسپولیس، به جای تقویت نقاط ضعف خود، به روشی سنتی وارد نقل و انتقالات شده‌اند. استقلال کاوه رضایی را جذب کرد، چون پرسپولیس او را می‌خواست و برانکو رویش نظر داشت. منصوریان نیز انگار سالها تجربه حضور در فوتبال ایران را به فراموشی سپرده. او خواسته یا ناخواسته وارد کری خوانی میان استقلال و پرسپولیس شده و در این مسیر، ساخت تیمی یکدست را از یاد برده.
با جذب کاوه رضایی، استقلال صاحب چهار مهاجم شده. چهار مهاجمی که فقط یکی از آنها می‌تواند در سیستم 1-3-2-4 استقلال به میدان برود. سجاد شهباززاده، علی قربانی، آرش افشین و کاوه رضایی این چهار مهاجم هستند. دو نفر از آنها به عنوان سهمیه لیگ برتری و دیگری در قامت یک بازیکن بزرگسال جذب استقلال شده‌اند. جذب تیمی که بیشتر از خط حمله نیاز به تقویت خط دفاع و البته انتخاب جایگزینی برای روزبه چشمی و امید ابراهیمی دارد.
کری‌هایی از این دست را پیشتر- حدود دو دهه قبل – میان استقلال و پرسپولیس دیده بودیم. کری‌هایی بی سرانجام که هم هواداران را آزار می‌داد و هم قیمت بازیکنان متوسط را افزایش. جای رقابت‌هایی از این دست فقط در فوتبال ایران است. فوتبالی که به ظاهر حرفه‌ای شده اما همچنان سنتی اداره می‌شود.
قرار نیست استقلال و پرسپولیس در نقل و انتقالات رقابت نکنند اما قرار هم نیست که بدون پیش شرط‌های فنی و فقط با حس رقابت، قیمت بازیکنان را به ارقامی خارج از عرف برسانند. این رقابت از استقلال و پرسپولیس تیم‌های بدهکاری خواهد ساخت که در پرداخت مطالبات بازیکنان خود وامی‌مانند، مثل همیشه.