گزارش روز | عواقب فوتبالی خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا

به گزارش متافوتبال و به نقل از روزنامه امید‌ایرانیان، خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا، یک زلزله سیاسی در قاره سبز به‌راه انداخته است. پوند یک سقوط تاریخی را تجربه کرده و آینده اقتصادی اتحادیه و بریتانیا هم به روشنی گذشته نیست. با این همه این اتفاق در ورزش و به‌ویژه فوتبال بریتانیا‌ (مخصوصا انگلیس) هم اثرگذار خواهد بود.

 ضرر میلیونی باشگاه‌داران

آنهایی که مسایل اقتصادی فوتبال دنیا را دنبال می‌کنند، به‌خوبی می‌دانند که حضور بریتانیا در منطقه یورو سبب می‌شد که ورزشکاران اروپایی بدون نیاز به مجوز کار بتوانند در این کشور حضور پیدا کنند و به باشگاه‌ها بپیوندد. این در شرایطی بود که درخصوص ورزشکاران از قاره‌های دیگر، سخت‌گیری‌های بسیاری وجود داشت. نیاز بود که بازیکنان از سایر قاره‌ها به حد معینی از بازی‌های بین‌المللی رسیده باشند و در غیر این‌صورت اجازه کار دریافت نمی‌کردند. بیش از ۱۰۰ بازیکن از بازیکنان فعلی لیگ برتر در شرایط جدید و اگر برکسیت زودتر اجرایی می‌شد، نمی‌توانستند مجوز کار دریافت کنند. در این بین سه تیم هستند که ۹ بازیکن از آنها با شرایط جدید مجوز دریافت نمی‌کردند: واتفورد، لیورپول و استوک سیتی.

این شامل بازیکنانی نظیر دیمیتری پایه، انگولو کانته و آنتونی مارسیال نیز می‌شود که پس از حضور در لیگ برتر انگلستان توانستند خود را در تیم ملی فرانسه جابیاندازند. بازیکنانی نظیر فیلیپه کوتینو و دیگو کوستا نیز با اخذ تابعیت‌های اروپایی توانستند در این لیگ حاضر شوند. از بازیکنان بزرگی که باتوجه به برکسیت هرگز اجازه کار در انگلستان دریافت نمی‌کردند می‌شود به کریستیانو رونالدو، تیری آنری و دیوید ژینولا اشاره کرد.

دکتر باباتونده بوراییمو، مدرس اقتصاد ورزشی در دانشگاه لیورپول در این مورد می‌گوید: «باشگاه‌ها محدود می‌شوند که بازیکنان باکیفیت را از کشورهای دارای رِنک بالای فیفا جذب کنند. قیمت‌ها افزایش پیدا می‌کند؛ هم مبالغ خرید و هم دستمزدها. همینطور شانس خرید استعدادهایی مانند انگولو کانته از دست می‌رود.»

البته خبر خوب برای باشگاه‌داران انگلیسی این است که در انگلیس قوانین جدید شامل موارد رخ داده در گذشته نمی‌شود و بازیکنانی که استانداردهای لازم را دارند و قبل از این واقعه‌ (خروج بریتانیا از اروپا) به عضویت باشگاه‌های انگلیسی درآمده‌اند، مشکلی نخواهند داشت.

 مخالفت فوتبالی‌ها با خروج

دیوید بکام، هافبک مشهور انگلیسی یکی از افرادی بود که دوست نداشت بریتانیا از اتحادیه فوتبال اروپا جدا شود. دیوید چندی پیش به رسانه‌ها گفته بود: «همیشه بزرگ خواهیم بود. هرکسی دیدگاه خود را دارد و این همیشه مورد احترام بوده است. من در من یونایتد بزرگ شدم که سراسر بازیکنان بریتانیایی بودند اما ما وقتی موفق شدیم که دروازه‌بانی دانمارکی، رهبری ایرلندی و یک فرانسوی با کیفیت‌های اریک کانتونا داشتیم، افتخار بازی در میلان و مادرید و پاریس را داشتم. آن شهرهای بزرگ اروپایی و هواداران پرشورشان همیشه از من و خانواده‌ام استقبال کردند و به ما شانس لذت بردن از فرهنگ‌های مختلف را دادند.» هافبک خوش‌چهره انگلیسی با انجام این مصاحبه قصد داشت مزایای حل شدن در اروپا را به مردم کشورش گوشزد کند. اینکه موفقیت‌ها با حضور هم‌قاره‌ای‌ها به‌وجود می‌آید و تنهایی زندگی کردن هنر نیست.

کرن بردی، یکی از مدیران باشگاه وست هم از دیگر مخالفان بود. او اخیرا گفته بود که خروج از یورو، عواقب ویرانگری دارد. دو سوم از ستاره‌های حاضر نمی‌توانند با قوانین جدید مجوز کار بگیرند. جاناتان بارنت، ایجنت مطرح فوتبال که مدیر برنامه‌های گرت بیل است هم چنین نظری دارد: ‌«اگر می‌خواهیم بهترین لیگ باشیم، باید در یورو باقی بانیم.»

 ماجرای قانون بوسمن

در پانزدهم دسامبر ۱۹۹۵، دیوان عدالت اروپا حکم داد که بازیکنان در خاتمه قرارداد خود می‌توانند آزادانه به باشگاه دیگری منتقل شوند. این دیوان همچنین حکم داد که باشگاه‌های فوتبال در کشورهای اتحادیه اروپا برای استخدام بازیکنانی که شهروند این اتحادیه هستند، محدودیتی نخواهند داشت. ماجرا از این قرار بود که باشگاه بلژیکی لی‌یژ به بازیکن ۲۶ ساله خود، ژان مارک بوسمن پیشنهاد داده بود تا با کاهش دستمزدش، قرارداد خود را تمدید کند. بوسمن این پیشنهاد را رد کرد و باشگاهش در عوض جلوی انتقال او به یک باشگاه فرانسوی را گرفت؛ به این ترتیب هیچ راهی برای حضور او در میادین فوتبال باقی نماند. دیوان عدالت اروپا با رسیدگی به این پرونده رای داد که باشگاه‌ها نمی‌توانند بابت انتقال بازیکنان خود که قراردادشان به پایان رسیده، پولی را مطالبه کنند. این دیوان همچنین مقرر کرد که شمار بازیکنان خارجی در تیم‌های فوتبال نمی‌تواند محدود شود. بخش نخست این حکم، خبر خوشی برای سایر بازیکنان فوتبال بود هرچند که بوسمن، خود هرگز نتوانست از این تصمیم بهره‌ای ببرد. فوتبالیست‌ها به یمن مبارزه‌جویی بوسمن در برابر آنچه عملا برده‌داری فوتبال بود، اکنون می‌توانند به میلیون‌ها دلار درآمد دست یابند. حالا با خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا، بازیکنان انگلیسی دیگر شامل این قانون نمی‌شوند. البته برخی اعتقاد دارند فوتبال انگلیس از این وضعیت سود خواهد برد چراکه باشگاه‌ها مجبور می‌شوند بیشتر به بازیکنان بومی میدان بدهند و این یعنی رشد فوتبال انگلیس و تیم ملی‌اش.

 وضعیت مالی لیگ جزیره بهم می‌ریزد

تا همین چند هفته پیش همه جا صحبت از توان مالی باشگاه‌های انگلیسی در مقایسه با سایر رقبای اروپایی بود. اینکه حق پخش هنگفت لیگ جزیره باعث شده تا کمتر کسی بتواند با انگلیسی‌ها رقابت کند. اما حالا مشخص نیست که باشگاه‌های این کشور دقیقا چه آینده‌ای با خروج از منطقه یورو داشته باشند. مجله معتبر وردساکر چندی پیش در این مورد نوشته بود: «لیگ برتر انگلستان به کار خود ادامه می‌دهد و شانس‌های بیشتری به بازیکنان بومی داده می‌شود و علاقه کمتری به جذب استعداد‌های ارزان‌قیمت خارجی وجود خواهد داشت. در نگاه برخی دیگر، این موضوع سبب می‌شود که حضور استعداد‌های بزرگ خارجی در لیگ برتر بعید‌تر شود. در نتیجه لیگ ضعیف‌تر شود و چرخه پول‌های درشت با تهدید روبه‌رو شود.»

نایب‌رییس باشگاه وستهم، خانم کرن بردی در سال گذشته هشدار داده بود که کنار گذاشتن خودمان از اروپا، عواقبی ویران‌گر خواهد داشت. ترس او بابت آزادی عملی است که در انگلستان در حال حاضر درخصوص خرید بازیکنان اروپایی بدون کسب مجوز کار وجود دارد. درخصوص بازیکنان غیراروپایی، نیاز است که برای کسب مجوز کار تلاش شود و در این بین استعداد‌های زیادی در سال‌های اخیر از دست رفته‌اند. برای آن بازیکنان پیش‌شرطی در خصوص‌ درصد حضور در مسابقات ملی در نظر گرفته شده است.

یک تحقیق از سوی گاردین در ماه دسامبر نشان داد که چطور استعداد‌های بزرگی مانند دیمیتری پایه، داوید دخیا، هکتور بیرین، آنتونی مارسیال، کورت زوما، سزار آزپلیکوئتا، خوان ماتا و مورگان اشنایدرلین در صورت وجود نیاز برای کسب مجوز کار بازیکنان اروپایی، مجوز لازم را برای بازی در لیگ دریافت نمی‌کردند. استعداد‌های داخلی فوتبال در کشوری که سال‌هاست در زمینه ملی به افتخاری نرسیده، ممکن است رقابت را بیش از پیش به لالیگا و حتی بوندس‌لیگا واگذار کنند.

سران لیگ برتر هنوز درخصوص رفراندم و طبعات آن واکنشی رسمی نداشته‌اند اما ریچارد اسکودامور، مدیر اجرایی اتحادیه در ماه اکتبر گفته بود؛ باور دارم که بریتانیا باید به‌خاطر مسایل تجاری در منطقه یورو باقی بماند. باشگاه‌ها در دهه‌های گذشته پر کردن ترکیب خود از استعداد‌های به فعل تبدیل شده خارجی را راحت‌تر از پر و بال دادن به استعدادهای داخلی دیده‌اند. این موضوع برای اتحادیه فوتبال انگلستان‌(باوجود رویکرد بی‌مرز‌تر سران لیگ برتر- این دو تفاوت دارند) قابل قبول نبوده و آنها به‌دنبال حضور بازیکنان بومی بیشتر برای قدرت گرفتن تیم ملی هستند. آنها قوانینی در سال‌های اخیر برای محدود کردن بازیکنان خارجی تصویب کرده‌اند.

وین هارلینگ از حزب استقلال بریتانیا باور دارد که استعداد‌های خارجی باعث می‌شوند که فرصت‌های کمتری به بازیکنانی نظیر مارکوس رشفورد برسد. رشفورد تنها به‌خاطر مصدومیت‌ها به کار گرفته شد اما باوجود حضور بازیکنان پر تعداد خارجی، افرادی نظیر او عمدتا شانسی به‌دست نمی‌آورند. آکادمی‌ها نمی‌توانند به بازیکنان قرارداد‌های حرفه‌ای پیشنهاد بدهند چون استخدام بازیکنان خارجی ارزان‌تر است. این در حالی است که بازیکنان انگلیسی به‌طور سنتی علاقه‌ای به بازی در خارج از کشور ندارند.

در شرایطی باشگاه‌ها از وضعیت دریافت مجوز کار برای بازیکنان اروپایی گلایه دارند که این استدلال وجود دارد: این موضوع سبب شده که برخی از بهترین ستاره‌های لیگ انگلستان متعلق به کشورهای خارج از منطقه یورو باشد. سرخیو آگوئرو، فیلیپه کوتینیو، ریاض محرز، روبرتو فیرمینو، الکسیس، ویلیان و یایا توره از آن دسته‌اند. دنیل لاون از شرکت حقوقی ورزشی کوچمانس گفت: «می‌بینم که فشار زیادی درخصوص قانون مجوز کار وجود خواهد داشت اگر برکسیت تصویب شود چون باشگاه‌ها می‌خواهند استعداد‌های اروپایی را به خدمت بگیرند. اما از سویی این قانون سبب خواهد شد که تنها استعداد‌های ویژه اروپایی استخدام شوند.»