تحلیل روز | کار سخت آنتونیو کونته؛ چلسی ایتالیا نیست

به گزارش متافوتبال و به نقل از ایران‌ورزشی، موفقیت فراتر از حد انتظار آنتونیو کونته در یورو 2016 هواداران چلسی را به رویاپردازی انداخته و اینکه بتوانند دوباره به قله لیگ برتر برگردند. مربی ایتالیایی از این هفته کارش را در استمفوردبریج آغاز کرده و باید تیمی را مدیریت کند که هنوز به خاطر یک فصل شگفت‌انگیز شوکه است. قهرمان فصل 2015-2014 در فصل قبل سقوط بی‌سابقه‌ای کرد و به زور خودش را در نیمه بالای جدول جا کرد-این بدترین دفاع از عنوان قهرمانی در 23 سال اخیر بود- و بدون اینکه عنوانی ببرد برای نخستین بار از اواسط دهه 90 در رقابت‌های اروپایی حضور ندارد، البته این کمترین دردسر کونته محسوب می‌شود.

تیم نامتعادل و بدون عمق
تنها خرید چلسی میشی باتشوایی، مهاجم بلژیکی مارسی بوده و کونته وارث تیمی شده که به شکل‌ هشداردهنده‌ای نامتعادل است و عمق ندارد. این مربی پیش‌فصل را با فقط یک مدافع میانی ثابت آغاز می‌کند، جان تری. گری کیهیل بعد از حضور در یورو 2016 هنوز در تعطیلات است و کورت زوما همچنان مصدومیت شدید زانویش را مداوا می‌کند.
در عین حال، سوالات زیادی درباره هافبک وسط مطرح است. جان اوبی میکل، بازیکن مورد علاقه گاس هیدینک بود با توجه به افت نمانیا ماتیچ. برای مدعی قرارگرفتن در میان چهار تیم اول این لیگ سخت، اصلا وضعیت ایده‌آلی نیست آن هم برای کسی که بعد از دو سال کار ملی می‌خواهد دوباره روی کار باشگاهی تمرکز کند و او را ناجی باشگاه پرتوقعی مثل چلسی می‌دانند.
 
نبود فرمانده مقتدر
کونته عادت دارد در زمین بازیکنانی داشته باشد که قدرت رهبری تیم را داشته باشند. در ایتالیای یورو، دانیله دروسی و لئوناردو بونوچی چنین نقشی داشتند در کنار حضور مقتدرانه جان‌لوییجی بوفون. در بازی‌های ایتالیا بیشتر از استعداد فوتبالی، این ویژگی‌ها خودنمایی می‌کرد اما در چلسی جای چنین مهره‌هایی به شدت خالی است.
چلسی دیگر دیدیه دروگبا، فرانک لمپارد، میشاییل بالاک، مایکل اسین، اشلی کول و پتر چک ندارد. از آن نسل فقط جان تری مانده و او کسی نیست که این بار را به تنهایی به دوش بکشد.
کونته باید دوباره چلسی را بسازد و پاشنه آشیل تیم او سیاست نقل و انتقالاتی است که منجر شده به از دست رفتن ویژگی منحصر به فرد چلسی یعنی توانایی بیرون‌آمدن از زیر فشار؛ همان کاری که ایتالیا در فرانسه کرد.
چلسی به سرعت و پیاپی اجازه داد ستاره‌هایش جدا شوند اما کسی را جایگزینشان نکرد. رومن آبراموویچ می‌خواست از بارسلونا تقلید کند و بازیکنان ریزنقش و تکنیکی خرید نه اینکه ترکیبی درست را انتخاب کند که مکمل بازیکنان موجود باشند و از همین جا عدم تعادل شکل گرفت.
تغییر مربی‌ها در 12 سال حضور آبراموویچ به وخامت اوضاع کمک کرده، مالک روس به طور متوسط هر 14 ماه یک بار مربی‌ تیمش را عوض کرده و این یعنی تغییر یک نسل بلاتکلیف مانده بدون اینکه عواقب پا به سن گذاشتن تیم مورد توجه قرار بگیرد.
حالا کونته باید این تکه‌های از هم جدا را کنار هم بچیند. او نمی‌تواند از سهمیه لیگ قهرمانان در فصل 2018-2017 به راحتی عبور کند بخصوص با درآمدهای حق پخش و اینکه می‌خواهد یک استادیوم جدید 500 میلیون پوندی بسازند.
فشار زیاد است اما کاری که ایتالیا کرد باعث شده هواداران باور کنند کونته می‌تواند با معجزه‌ای کوچک چلسی را بر مشکلاتش غالب کند. او که می‌خواهد با فرهنگ فوتبالی بیگانه‌ای که ثروتمند‌ترین باشگاه‌های جهان را دارد، منطبق شود، باید به موفقیتی فراتر از حد تصور برسد.

انتظار تغییر یک شبه
هواداران چلسی در چند هفته اخیر با نمایشی که ایتالیا در یورو داشت، امیدوار شده‌اند. ایتالیا رقبای قدرتمندی مانند بلژیک و اسپانیا را با ارائه یک بازی برتر شکست داد، حالا هواداران انتظار دارند چلسی متحول شود آن هم بعد از فصلی که امتیازات تیم‌شان به سه تیم سقوط کننده بیشتر نزدیک بوده تا چهار تیم اول جدول اما کونته قرار نیست یک‌شبه یا حتی در فاصله پنج هفته مانده به شروع لیگ برتر، چلسی را به ایتالیا تبدیل کند.
آبی‌های لندن از حالا تا 25 مرداد و بازی با وستهم که فصل قبل 12 امتیاز بیشتر از چلسی داشته و سهمیه لیگ اروپا گرفته، به اتریش و آمریکا سفر می‌کنند. اگرچه مفید به نظر می‌رسد اما وقت زیادی در سفر سپری می‌شود به جای حضور در جلسات تمرین مشهور کونته. تمرین‌های صبح و عصری که در یوونتوس و ایتالیا از او دیدیم، تیم‌های کونته باید از نظر جسمی فوق‌العاده باشند اگر بخواهند در سیستم او موثر باشند. او تیمش را بر اساس سختکوشی می‌سازد که با نبوغ تاکتیکی‌اش به نتیجه می‌رسد.