گزارش ویژه | خط به خط با تحلیل آلمان/ کم ادعاترین مدعی!

علی‌بابازاده - متافوتبال| این‌روز‌ها اکثر تیم‌های حاضر در مرحله یک‌چهارم نهایی جام‌ملت‌های اروپا سعی در نشان دادن توانایی ها و نقاط قوت خود به‌سایر رقبا دارند . در این بین آلمان بدون هیچ سر و صدایی، راه خود را طی می‌کند و به فکر قهرمانی در یورو۲۰۱۶ است، روشی‌ که آن‌ها در جام جهانی۲۰۱۴ برزیل نیز انجام دادند و تا قبل از بالابردن جام توسط فیلیپ لام، کمتر کسی ادعای بهترین بودن آن‌ها را داشت.

شاگردان یواخیم لو که تحت عنوان قهرمان جهان به فرانسه آمده‌اند، شروع شاهکاری نداشتند اما برد ۲ بر ۰ در برابر اوکراینی که بیشتر از همه آلمان را اذیت کرد، می‌توانست راضی کننده باشد. طلسم بازی های دوم در یورو ۲۰۱۶ هم ادامه داشت و دیدار خسته کننده لهستان و آلمان هیچ گلی در بر نداشت. با این حال، سرمربی تاکتیکی مانشافت درست در زمانی که باید، به ترکیب ایده آل تیمش رسید و تیمی با ضریب اشتباه کمتر نسبت به جام جهانی برزیل را ، در برابر ایرلند شمالی به میدان فرستاد. نکته کلیدی در تحول ساختار تیم ملی آلمان، قرار دادن یاشوا کیمیش در دفاع راستی بود که گویا پازل تاکتیکی یواخیم لو را تکمیل کرد. بندیکت هوودس با اینکه بازیکن قابل قبولی‌ست ولی، هرگز نمی‌توانست سرعت و نفوذی که مانشافتِ مدرن با فیلیپ لام، یکی از بهترین دفاع‌راست‌های تاریخ فوتبال تجربه کرده بود را ارائه کند.

شاید بسیاری از طرفداران بایرن مونیخ، به هر دلیلی منتقد پپ گواردیولا بوده‌اند یا کارنامه وی در باواریا را موفقیت آمیز نخوانده‌اند اما، سرمربی سابق بارسلونا با یک جوان ۲۱ ساله که قرار بود جانشین شواین اشتایگر شود، کاری‌کرده است که از استعدادش در انجام دادن وظایف یک دفاع راست استفاده می‌کند و حتی می‌توان از او به عنوان بهترین مدافع راست تورنمنت نیز نام برد.

آلمان با اعتماد به نفسی که از تورنمت برزیل۲۰۱۴ بدست آورده، اکنون راحت تر هم بازی می‌کند. اگر بایرن مونیخ در خط دفاع کمی با ترس به مصاف حریفان بزرگ می‌رفت (مشکلی که سه سال گواردیولا را زمین گیر کرد)، مانشافت با ترکیب هوملس و بواتنگ تقریبا اشتباه نمی‌کند و کاملا مطمئن در زمین حاضر می‌شود. هوملس پس از قهرمانی جهان، با افت عجیبی روبرو شده بود اما دوباره خود را در این فصل پیدا کرد تا یکی از با کیفیت ترین مدافعان مرکزی جهان لقب بگیرد. زوج متس، بواتنگی‌ست که پس از شاهکار پزشک تیم، با آمادگی و انگیزه بالایی در تورنمنت حاضر شده است. ژروم بواتنگ، در دفاع همه کار می‌کند، در هنگام فشردگی وسط زمین، بازیساز آلمان می‌شود و در ضربات ایستگاهی، کاملا موثر جلوه می‌کند. در ضمن ضلع سوم مثلث دفاعی آلمان را نیز فراموش نکنید.

مانوئل نویر طی پنج سال اخیر، همواره دروازه بان درجه یک بوده است و با تک تکِ حرکات تیمش هماهنگ به نظر می‌رسد!

بنابراین اگر قرار باشد حریف موقعیتی بدست آورد، با وجود نویر تبدیل شدن آن به گل، کاری بسیار دشوار به نظر می‌رسد.

برگردیم به خط دفاع: در دفاع چپ، یوناس هکتور را هواداران آلمان خیلی دوست ندارند اما، اگر به سایر دفاع چپ های تورنمنت دقت کنیم، متوجه می‌شویم که هکتور، وضعیت چندان بدی هم ندارد و جزوء بازیکنان سطح بالای تورنمنت به حساب می‌آید.  شاید هکتور طراوت یک دفاع چپ مثل آلابا را هرگز نداشته باشد اما مانشافت در همان ناحیه و تنها یک خط جلوتر بازیکن آماده ای دارد که به محوطه جریمه خودی آمده، توپ را می‌گیرد و به سمت دروازه حریف یورش می‌برد. جولیان دراکسلر پس از نیم فصل اولی کابوس وار در وولفسبورگ، در نیم فصل دوم دل هواداران را بدست آورد و تقریبا نشان داد که به اوج فوتبالش بازگشته است. جواهر آلمانی با حل کردن بازی در پیراهن تیم ملی برای خود، حالا یکی از نقاط قابل اتکای مانشافت در یورو ۲۰۱۶ است.

در سمت دیگر زمین اتفاقی کاملا برعکس رخ داده‌است;

توماس مولر، که چند ماهی‌ست کاملا از روزهای اوجش فاصله گرفته،در کنار بازیکن ریزنقش و سریعی مثل کیمیش، زوج هماهنگی را تشکیل داده‌اند و باعث به وجود آمدن شرایط ایده‌آل در دو بال آلمان شده‌اند.

در میانه میدان، سامی خدیرا با وجود مصدومیت های همیشگی، فصل فوق العاده ای را در یوونتوس سپری کرده و با بازی در سری آ، سر سخت تر از همیشه، مهم ترین دیوار آلمان در خط هافبک است. در کنار خدیرا، تونی کروس تقریبا اصلی ترین مهره تاکتیکی یواخیم لو به حساب می‌آید. تونی رهبر خط هافبک آلمان است و هر تیمی برای خنثی کردن مانشافت، باید در گام اول وی را از مسیر بازی تا حد ممکن خارج کند. نکته جالب در مورد دو تقابل آخر تیم ملی آلمان، نحوه مواجهه حریفان با خط هافبک بوده است. هم ایرلند شمالی و هم اسلواکی با هافبک ۵ نفره به مصاف آلمان رفتند و هیچ‌کدام به نتیجه مطلوبی نرسیدند.

نکته وقتی جالب‌تر می‌شود که متوجه می‌شویم آلمان، در ۴ بازی اخیر خود، هیچگاه درصد مالیکت توپش از عدد۶۱ پائین تر نیامده و در هر مسابقه بیشتر از ۵۱۲ پاس میان هم رد و بدل کرده‌اند. آن‌هم پاس‌هایی با دقت بیشتر از ۸۵ درصد!

در خط حمله ژرمن‌ها، مسوت اوزیل یقیناً ثابت کرد که اگر ۹۰ دقیقه راه برود، در دقیقه ۹۱ می‌تواند پاسی فراهم کند که تیم ملی کشورش به گل برسد. آن‌هم باوجود مهره‌‌هایی چون گومز و گوتزه; وجود ماریو گومز هم در نوک برای سیستم یواخیم لو حیاتی به نظر می‌رسد. در سال هایی که آلمان به مانند بسیاری از قدرت های فوتبال دیگر مهاجم نوک چندان بزرگی ندارد، ماریو گومز فصل خوبی را سپری کرده و حداقل می‌تواند توپ های بی‌خطری که در محوطه جریمه حریف به وجود می‌آید را به گل تبدیل بکند.

آلمان در دو بازی اخیر، ۴۵ بار برای گل زدن به حریفان وارد عمل شده که ۱۶ توپ در درون چارچوب حریف قرار گرفته است.

این‌ها همه نکات مثبتی بودند در تیم تحت هدایت یواخیم لو; تیمی که در مرحله یک چهارم پایانی باید به مصاف ایتالیا برود. لاجوردی پوشان یقیناً توان به چالش کشیدن آلمان را دارند!

تیمی که در درون دروازه بوفون را دارد و در دفاع از همان BBC همیشگی بهره می‌برد; بارزاگلی، بونوچی و کیه‌لینی.

با این حساب آیا می‌توان تصور کرد که ایتالیای سفت و سخت کونته، از پس آلمان لو بر بیاید و آن‌ها را از دور رقابت ها خارج بکند؟