گزارش ویژه | اینتر و فرانک دی‌بوئر؛ موفقیت یا شکست مطلق؟

علی‌بابازاده - متافوتبال | در فصل جدید سری‌آ ایتالیا تیم‌هایی وجود دارند که بسیاری از فوتبال دوستان جهان خواهان اوج گیری مجدد آن‌ها هستند. میلان و اینتر سال‌هاست زیر سایه‌ی سنگین یوونتوس قرار گرفته‌اند و تاکنون دوران خوشی را برای هواداران خود رقم نزده‌اند؛ طی سه سال اخیر ماتزاری و مانچینی هرچه تلاش کردند نتوانستند نراتزوری را به اوج برسانند و حالا این فرصت، به فرانک دی‌بوئر هلندی رسیده‌است!

پس از ۳گانه‌ی مورینیو افت شدیدی سراغ تیم محبوب شهر میلان آمد و انقلاب در اینتر به نحوی رقم خورد که افرادی همچون کامبیاسو، اتوئو، زانتی، ساموئل و میلیتو از تیم کنار رفتند و جایشان را به بازیکنان متوسطی چون رانوکیا، ناگاتومو و پالاسیو دادند.

اکنون سوال اصلی این است که آیا مرد هلندی می‌توانند در این تیم بدرخشد یا خیر؟ آن‌هم با توجه به اینکه بسیاری از کارشناسان معتقدند دی‌بوئر از نظر مهره شرایط بهتری را نسبت به ماتزاری و مانچینی تجربه می‌کند.

اکنون برویم بر سر مقایسه‌ی این مربی‌ها:

از شانس خوب هر۳ مربی در پست دروازه‌بان از فردی مطمئن چون سمیر هندانوویچ بهره برده‌اند و در این نقطه از زمین با مشکل خاصی برخورد نکرده‌اند. یادمان نرود که در سال گذشته درخشش این گلر اهل اسلوونی، زیر نظر مانچو چند برابر شد و اینتر بسیاری از کلین‌شیت‌های خود را مدیون این دروازه‌بان است. در خط دفاع تعغیرات زیادی صورت گرفت و مانچینی و ماتزاری، از مهره‌های متفاوتی بهره‌بردند: به‌عنوان مثال نمانیا ویدیچ با کوله‌باری از تجربه راهی جوزپه مئاتزا شد اما مصدومیت‌های پیاپی این مدافع صرب مانع از ثابت بازی کردن او شد و خیلی زود او را از جمع بازیکنان اینتر خارج کرد. حالا دی‌بوئر نیز به مانند روبرتو مانچینی از میراندا مدافع سابق آتلتیکو مادرید استفاده می‌کند؛ دفاع برزیلی مرز۳۰ سالگی را رد کرده و به طرز قابل قبولی رهبری خط دفاع تیمش را برعهده گرفته است. رانوکیا، آنسالدی و آندریولی سایر گزینه‌های دی‌بوئر برای قرار گرفتن در قلب خط دفاع هستند که تا اینجای کار هنوز نتوانسته‌اند آن طور که باید اعتماد کادر فنی را جلب بکنند و از ثابت بازی کردن خود مطمئن باشند.

در کناره های زمین و به خصوص در سمت چپ، ناگاتومو گزینه‌ی اصلی دو سال اخیر اینتر بوده است اما برای مرد هلندی اینچنین نبوده و او هنوز نتوانسته ترکیب اصلی تیم خودش را پیدا بکند. از طرفی، جیسون موریو، جوان کلمبیایی نیز توان بازی در کناره‌ها را دارد و با توجه به سن مناسبش می‌تواند پیشرفت چشم‌گیری بکند. به این دو گزینه، دی‌آمبروزیو، و یا حتی داویدِ سانتون را نیز اضافه کنید.

اما یقیناً آنچه که کفه‌ی ترازو را به سمت دی‌بوئر سنگین تر می‌کند، خط هافبک‌است؛ نه مانچو و نه ماتزاری از مهره‌های خلاق زیادی بهره نبردند و به ناچار فصل را با بازیکنانی چون اِم‌ویا، کوزمانوویچ، جاناتان و دودو به پایان رساندند. در این بین مانچینی کمی‌خوش‌شانس تر بود که حداقل در تیمش گری مدل و ایوان پریشیچ را داشت.

حالا این همان فاکتوری‌ست که ستاره‌ی سابق فوتبال هلند می‌تواند روی آن حساب ویژه‌ای باز بکند؛ کوندوگبیای احیا شده، اور بانگا و آنتونیو کاندروا ۳ مهره‌ی قابل اتکای خط میانی نراتزوری هستند و می‌توانند عصای دست روزهای چالش برانگیز دی‌بوئر به حساب بیایند!

فصل گذشته ناهماهنگی در بسیاری از مسابقات اینتر موج می‌زد و به عنوان مثال ایکاردی و یووتویچ، هیچگاه نتوانستند زوج دلخواه هواداران را تشکیل بدهند. در چنین حالتی همه‌چیز به آمادگی خط میانی بستگی دارد؛ گری مدل، کوندوگبیا و بروزوویچ مقطعی از فصل را بی نظیر سپری کردند ولی درخشش آن‌ها نیز خیلی زود به پایان رسید و در نهایت بازهم این هندانوویچ بود که همیشه از بهترین های اینتر لقب می‌گرفت.

اکنون شاید بتوانیم ضعف‌های اساسی اینتر را بهتر بشناسیم: خط میانی همواره مشکل اصلی نراتزوری بوده و یادمان نرود مانچینی چطور در پی جذب یحیی توره تلاش کرد و در انتها نتوانست ستاره‌ی ساحل‌عاجی را به خدمت خود درآورد. با این حساب همانطور که ذکر شد باتوجه به حضور کاندروا و بانگا وضعیت برای فرانک دی‌بوئر مناسب تر به نظر می‌رسد. در ضمن دو مهره‌ی تازه اضافه شده به آبی و مشکی پوشان را نیز فراموش نکنید؛ ژوآئو ماریو و گابریل باربوسا !

اولی در لیگ پرتغال حضور داشته و درفینال یورو ۲۰۱۶ با مهار خط میانی پر قدرت فرانسه بر سر زبان‌ها افتاد. و دومی جوانی‌ست که هنوز به۲۱ سال نرسیده‌است و نوید بخش یک مهاجم تمام عیار را می‌دهد. به‌هرحال همه می‌دانند که باربوسا حداقل از پالاسیو و ادر بهتر است!

در هرصورت فصل ۲۰۱۷-۲۰۱۶برای اینتر با مربی‌ای جدید آغاز شد و آن‌ها پس از گذشت ۲ مسابقه پیروزی‌ای را بدست نیاورده‌اند.

هفته‌ی اول با شکست ۲بر۰ مقابل کیه‌وو به پایان رسید و در هفته‌ی دوم، نتیجه‌ای بهتر از تساوی‌خانگی مقابل پالرمو به دست نیامد.

هواداران فوتبال می‌دانند که فرانک دی‌بوئر پس از کلارنس سیدورف، دومین فرد هلندی‌ست که در سری‌آ مربی‌گری می‌کند؛ سیدورف دستاورد بزرگی را به ارمغان نیاورد و اکنون عملکرد هموطن خود را نیز تحت تاثیر قرار داده‌است.

آیا دی‌بوئر مصداق همان مربی‌هایی‌ست که در دو تیم شهرمیلان چند ماهی کار می‌کنند و در نهایت به دلیل کسب نتایج ضعیف برکنار می‌شوند؟

باید صبر کرد و دید در نهایت چه اتفاقی برای مربی‌سابق و پرافتخار آژاکس خواهد افتاد؛ مردی که شاید روزی اسمش در کنار سیدورف، اینزاگی، ماتزاری، مانچینی، میهایلوویچ و بروکی قرار بگیرد!