انتخاب استراتژی، تصمیم سخت منصوریان / منطق می‌گوید دفاع - ضدحمله

به گزارش متافوتبال، بازی روز جمعه مقابل پرسپولیس احتمالا آخرین فرصت منصوریان برای ماندن روی نیمکت مربیگری استقلال است. آبی‌های پایتخت ضعیف‌ترین شروع فصل را در تاریخ‌شان به ثبت رسانده‌اند و در حالی پا به دربی می‌گذارند که هنوز هیچ بردی در کارنامه‌شان به ثبت نرسانده‌اند. حالا منصوریان وظیفه سخت شکست پرسپولیس در بازی روز جمعه را دارد. اما بهترین انتخاب علی‌منصور برای استراتژی این بازی چیست؟ روزنامه ایران‌ورزشی در گزارشی کامل به این سوال پاسخ داده که با هم آن را می‌خوانیم:

علیرضا منصوریان سخت‌ترین روزهای مربیگری‌اش را می‌گذراند. او وقتی وارد این حرفه جدید شد، آرزویی جز نشستن روی نیمکت استقلال نداشت، ولی دوران کوتاه حضورش در این تیم تبدیل به کابوس شده. کاپیتان سابق استقلال در لیگ شانزدهم نتایج بدی گرفته و تیمش بعد از پنج بازی بدون برد است. در این شرایط سخت او باید برای حساس‌ترین بازی فصل آماده شود. استقلال جمعه با رقیب سنتی‌اش پرسپولیس بازی دارد که صدرنشین هم هست. شکست در این بازی ممکن است به معنی پایان کار منصوریان هم باشد. او برای عبور از این مانع سخت چه راهی دارد؟

استقلال و پرسپولیس در آستانه این شهرآورد شرایط متضادی دارند. اگر استقلال منصوریان هنوز شکل نگرفته و بابت نتایج ضعیف وارد بحران شده، پرسپولیس در ادامه سیر صعودی فصل گذشته تیمی هماهنگ و آماده است که لیگ را این بار خوب شروع کرده و به تنهایی در صدر جدول است. منصوریان باید هدفش در این بازی را بر اساس همین شرایط انتخاب کند. این نخستین قدم برای آماده‌سازی استقلال برای شهرآورد است. انتخاب استراتژی و ترکیب تیم هم بر اساس همین هدف خواهد بود.

منصوریان در موقعیتی نیست که نگاهی جاه‌‌طلبانه به این بازی داشته باشد. نه استقلال در جدول موقعیت خوبی دارد، نه وضعیت او روی نیمکت مستحکم است. شکست می‌تواند به معنی خداحافظی منصوریان از استقلال باشد. او بهتر است محتاط باشد و این بازی را با حداقل امتیاز به پایان برساند. چنین نتیجه‌ای فرصت خواهد داد که او در ادامه مسیر تیمش را بسازد و به‌تدریج به بالای جدول نزدیک شود. هدف استقلال در این بازی باید نباختن باشد.

استراتژی مناسب برای رسیدن به این هدف، انتخاب آرایش تدافعی و بازی بسته است. این همان روشی است که اکثر مربیان در چنین شرایطی انتخاب می‌کنند: بستن فضا، از کار انداختن حملات حریف و زدن ضربه احتمالی در زمان مناسب.

منصوریان در اکثر بازی‌های این فصل تیمش را با دو مهاجم به زمین فرستاده. او در شروع فصل با یک مهاجم بازی می‌کرد، ولی راه رسیدن به پیروزی را در اضافه کردن یک مهاجم به خط حمله دید. این تصمیم برای این بازی می‌تواند یک ریسک بزرگ تلقی شود. هرچند پرسپولیس هم عادت به بازی با چهار هافبک دارد، ولی خط میانی این تیم کاملا هماهنگ است و پرسینگ دو مهاجم تیم کمکی برای آنهاست. عاقلانه است که استقلال با پنج هافبک بازی کند و به فکر بستن بازیکنان طراح حریف باشد. انتخاب 5 هافبک دونده می‌تواند مرکز زمین را متعادل کند و ضرب حملات پرسپولیس را بگیرد.

منصوریان در 5 بازی قبلی ترکیب‌های متفاوتی را برای خط دفاع انتخاب کرده و چینش درست آنها برای این بازی در نتیجه بازی حیاتی خواهد بود. اگر پادوانی در شرایط بازی باشد با تجربه و قدرت سرزنی‌اش مهره موثری خواهد بود. انتقال مگویان به دفاع چپ کارآیی این مدافع را کمتر می‌کند و بهتر است در قلب دفاع بازی کند.

بازی تهاجمی برای استقلال یک ریسک بزرگ است. این تیم نه خط حمله هماهنگی دارد که به آن تکیه کند نه خط دفاع تیم مستحکم است که بخواهد نزدیک خط نیمه بازی کند. منطقی‌ترین انتخاب برای استقلال دفاع و منتظر شدن برای فرصت مناسب است. استقلال با این روش می‌تواند تعیین سرنوشت بازی را به دقایق پایانی بکشاند. اگر پرسپولیس به گل نرسد، در نیمه دوم با ریسک بیشتری بازی می‌کند و فضای بیشتری در اختیار مهاجمان استقلال خواهد بود. منصوریان در این شرایط می‌تواند با تعویض‌های تهاجمی برای ضدحملات برنامه‌ریزی کند و حتی به برد هم فکر کند. استقلال حتی با دریافت گل زودهنگام هم دلیلی برای تغییر برنامه بازی‌اش ندارد، چرا که امکان جبران یک گل در دقایق پایانی وجود دارد.