پرسپولیس بهتر از استقلال، ضعیف تر از خودش / تغییر موقعیت در جدول، روی برانکو تاثیر منفی گذاشت

به گزارش متافوتبال، پس از نتایج خوبی که پرسپولیس در فصل گذشته گرفت و در نهایت با اختلاف امتیاز در پایان فصل در رده دوم قرار گرفت، انتظارات از این تیم حسابی بالارفت. به ویژه زمانی که در فصل نقل و انتقالات برانکو مهره‌های باارزشی را به خدمت گرفت تا سرخ‌پوشان پایتخت چهره‌ای ترسناک برای رقیبانشان شوند. اما با آغاز لیگ علی‌رغم این که پرسپولیس تا پایان هفته پنجم در صدر جدول بود اما نتوانست آن‌طور که باید و شاید انتظارات را برآورده کند  و با تساوی در دربی هم این موضوع را ثابت کرد که انسجام و آمادگی فصل قبل را ندارد. روزنامه «ایران ورزشی» در گزارشی خواندنی به این موضوع پرداخته که با هم آن را می‌خوانیم:

پرسپولیس این بار از مصاف بزرگ و حیثیتی با استقلال برنده بیرون نیامد و با اینکه تک امتیاز این بازی چندان بد نیست و موقعیت تیم را به خطر نمی‌اندازد اما غالب پیشکسوتان و هواداران از نحوه بازی تیم محبوب شان رضایت ندارند و حتی برخی به این نکته اشاره می‌کنند که پرسپولیس در این بازی خوب نبوده است و بازیکنان این تیم در حد خود ظاهر نشده‌اند. در این خصوص و دلایل این بازی ضعیف برخی به تعطیلات لیگ و مسائلی مانند محافظه کاری برانکو اشاره می‌کنند اما باید دید مشکل از کجا نشأت گرفته که پرسپولیس تیم دلخواه دوستدارانش نبود؟

واقعیت این است که بعد از نمایش‌های امیدوار کننده پرسپولیس در نیم فصل دوم لیگ گذشته که باعث هیجان زدگی اهالی فوتبال و هوادارانش شد توقع از تیم برانکو بالا رفته است. پرسپولیس با بانکو در فاز حمله سیال و روان بازی می‌کرد و با تناسب در کار دفاع و حمله امتیازات زیادی جمع کرد به طوری که ثبات دراین تیم و تداوم بازی‌های خوب و نتایج خوب باعث شد این تیم از یک مجموعه بحران زده به تیمی در قد و قواره قهرمانی تبدیل شده و تنها به خاطر تزلزل در امور دفاعی و گل‌های خورده زیاد جام را از کف بدهد.

پرسپولیس امسال و در دو بازی اخیر از این فوتبال جذاب و تماشاگرپسند فاصله گرفته که البته می‌توان افت کیفی سرخ‌ها را با قدرت حریفان و شرایط بازی‌ها توجیه کرد. در این میان اما فرضیه تازه‌ای مطرح شده که به رهبر فنی این تیم برمی‌گردد. برخی معتقدند برانکوی امروز و مردی که به‌عنوان صدرنشین پا به شهرآورد می‌گذارد با مربی‌ که فروردین ماه به مصاف استقلال رفت و ضمن ارائه یکی از جذاب ترین شهرآورد‌های تاریخ برد فوق‌العاده‌ای به دست آورد تفاوت فاحشی دارد.

آن روز برانکو مقابل تیمی بازی می‌کرد که سه امتیاز بیشتر از پرسپولیس داشت و در صدر جدول تکیه زده بود. آن روز مسابقه دو تیم در هفته بیست و پنجم لیگ برگزار می‌شد و تنها 5 هفته تا پایان فصل باقی مانده بود . آن روز پرسپولیس و برانکو سه امتیاز را می‌خواستند تا به صدر برسند و خود را به‌عنوان مدعی جدی قهرمانی بالا بکشند اما امروز آنها با همین یک امتیاز هم جایی در حوالی صدر قرار گرفته‌اند و آرامش بعد از تساوی برایشان بهتر از بحران پس از بخت به حریف سنتی است کما اینکه همین مساله در مورد تیم رقیب هم با شکل و شمایلی متفاوت مصداق دارد. جدا از این مساله و تاثیر شرایط بر ذهنیت پیروزی طلبانه برانکو واقعیت این است که بازی پرسپولیس مقابل استقلال نگرفت و آنچه خواسته برانکو و دستیارانش بود در زمین محقق نشد. در واقع تیم پرسپولیس در اجرای استراتژی و تاکتیک‌های خود به مشکل برخورد که بخشی از این مساله با بازی فراتر از انتظار استقلال و بخش دیگر با ضعف خودی قابل توجیه است.

از سوی دیگر قطع به یقین ذهنیت برخی مبنی بر اینکه برانکو هم از ابتدا دنبال مساوی بوده کلا رد می‌شود و اصلا پذیرفتنی نیست. برانکو مثل همیشه تیمش را با سیستم 2-4-4 آرایش کرد و نیروی تهاجمی خاصی روی نیمکت نگه نداشته بود . حتی تغییرات او نیز هر چند با تاخیر اما در راستای تغییر نتیجه انجام شد اما شرایط بازی او و تیمش را طوری پیش برد که در پایان بازی مساوی و یک امتیاز برایشان بد نبود.