آرش برهانی در گفت‌وگو با «متافوتبال»: دیگر نمی‌خواهم درباره استقلال صحبت کنم / نحوه برخورد با من در استقلال بد بود / در پیکان می‌خواهم خیلی چیزها را ثابت کنم

به گزارش متافوتبال، آرش برهانی را کمتر کسی است که نشناسد. مهاجمی که گل‌های بسیاری به ثمر رسانده و البته فرصت‌‌های بی‌شماری را هم از دست داده. او به دلیل هوش بالای بازی‌اش، توانایی فرصت‌سازی خارق‌العاده‌ای برای خودش دارد و همین موقعیت‌های زیادی نصیبش می‌کند. موقعیت‌هایی که طبعتا همه آنها وارد دروازه نمی‌شود. برهانی این روزها در باشگاه پیکان و زیر نظر مجید جلالی تمرین می‌کند. یعنی همان مربی‌ای که برای اولین بار در باشگاه پاس تهران اجازه بازی به او در لیگ برتر را داد. آرش و آقامجید دوباره به هم رسیده‌اند و باید دید در ادامه فصل چه نتیجه‌ای می‌گیرند. محمدرضا احمدی، مجری-گزارشگر خوب صداوسیما امروز با آرش برهانی هم‌صحبت شده تا بازدیدکنندگان سایت متافوتبال از آخرین احوالات مهاجم سابق استقلال و پیکان باخبر شوند. مصاحبه را بخوانید:

آرش جان خوش آمدی به متافوتبال...

قربان شما

حال و روز پیکان چطوره؟

خیلی خوب بازی می کنیم ولی متاسفانه 3 امتیاز رو نمیتونیم بگیریم. باید تیم مون یه مقدار با تجربه تر بشه و به خودباوری برسه. مثلا بازی با سپاهان رو باید می بردیم چون سپاهان با تمام بزرگی که داره اون روز روز خوبش نبود. شما نگاه کنید مثلا در بازی با تراکتور ما اصلا روز خوبمون نبود و تراکتور هم بهمون رحم نکرد و 3 تا زد. ما هم باید به همین روش جلوی سپاهان بازی می کردیم. در بازی های زیادی این اتفاق افتاد و می بایست با تجربه تر بشیم.

الان وضعیت خودت چطور هست، مصدوم شدی؟

من متاسفانه بازی با صبا از ناحیه همسترینگ دجار مصدومیت شدم. بعد از اینکه مصدومیت همسترینگم خوب شد اومدم تمرین کنم دوباره که زانوی راستم درد گرفت که مشغول درمانش هستم. این درد زانو یه در کهنه هست که در هفت هشت سال اخیر باهام بوده ولی نهایتا ظرف یک هفته خوب میشه.

با توجه به اینکه فوروارد بودی و بازیکنی سرعتی ولی هیچ وقت مصدوم نمیشدی.

من تو این 15 سال فقط یک بار اون هم سال 82 از ناحیه مچ مصدوم شدم و سه هفته نتونستم بازی کنم. دیگه از اون به بعد به یاد ندارم بیشتر از یک هفته یا یک بازی رو از دست داده باشم. حتی من زمان آقای مظلومی ماهیچه رون پام پاره شد ولی فقط یک بازی با فولاد رو از دست دادم. بازی بعدی رو آماده بودم ولی دکتر نوروزی گفت بهتر هست که یه بازی دیگه هم استراحت کنی. در صورتیکه یه همچین مصدومیتی حداقل یک ماه دو ماه طول می کشه تا بهبود پیدا کنه.
ولی متاسفانه مصدومیت فعلیم یک ماه و نیم هست که هنوز برطرف نشده و یه همچین چیزی برای من سابقه نداشته.

فکر می‌کنی کی بر می‌گردی؟

با دکتر که صحبت می کردم می گفت چون تعطیلات لیگ در پیش هست زمان بسیار مناسبی هست برای ریکاوری و آماده شدن برای بازگشت به زمین.

اسم آقای مظلومی رو آوردی یه یادی هم کنیم از ایشون. از پرویزخان خبری داری؟

نه.

از حال و روز این روزهای استقلال چطور؟

خب همه دارن می بینن.

گفته بودی دینت رو به استقلال یه جورایی ادا کردی در طی این سال هایی که برای استقلال بازی می کردی و عِرق خاصی به این پیراهن داشتی. ولی خب از این تیم جداشدی. نظرت در این مورد چیه؟

بالاخره هر اومدنی یه رفتنی هم داره ولی مهم اون نحوه برخورد و جدا شدن بود. مثل خیلی موارد دیگه یا این برخورد رو بلد نبودن یا از قصد دوست داشتن اینجوری جدا بشم.

زیاد در مورد استقلال نمیخوام صحبت کنم. خدا رو شکر رفتم پیش آقای جلالی که قبلا هم با ایشون کار کردم و خاطرات خوبی دارم.

با آقای جلالی الان احساس خوبی داری؟

آقای جلالی شخصی بودن که توی فوتبال من خیلی تاثیر داشت. اولین حضورم در لیگ برتر با آقای جلالی در پاس بود. خیلی به من کمک کردن و بین اون بازیکنای بزرگی که در پاس بودن که اگر اشتباه نکنم از 4 تا مهاجم اون موقع تیم ملی دو تا شون تو پاس بودن. به غیر از اون آقای بیاتی نیا هم بودن که در تیم ملی امید بودن. آقای جلالی با این اوصاف به من که جوان 18 ساله بودم اعتماد کرد. الان هم بعد از گذشت 12 سال افتخار این رو دارم که با آقای جلالی کار کنم.

انگیزه این رو هم داری که خودت رو بخوای به خیلی ها ثابت کنی...

توی استقلال خیلی شرایط سختی داشتم. اومدم پیکان که بتونم خیلی چیزا رو ثابت کنم و بازی های خوبی به نمایش بذارم و گل های زیادی بزنم.

به نظر این نحوه جدایی توی فوتبال ما مرسوم شده و برای بازکنان بزرگی در تیم بزرگی مثل استقلال و پرسپولیس داره اتفاق میوفته!

شرایطی که من داشتم در استقلال رو خود آقای منصوریان هم می دونست. اینکه من در طی این سال ها چطور قرارداد بستم، چه سختی هایی کشیدم. خیلی وقت های می تونستم که چه جوری برم و چه چیزهایی بگم که قرارداد بالاتری ببندم و خیلی مسائل دیگه...
همون مدیران وقت هم می دونستن که من با چه شرایطی تو استقلال بودم و درست نبود که اینجوری برخورد کنند.

بعد از اینکه اومدی پیکان انگیزه ت خیلی بالا بود و شرایط تمرینت هم مشخص بود که هنوز رو فرم هستی. خودت هم این حس رو داشتی؟

من تمرینات پیکان رو خیلی خوب شروع کردم. تمرینات بدنسازی پرفشاری داشتیم که سعی کردم در تمامی جلسات حضور داشته باشم. از لحاظ بدنی هم تازه داشتم راه میوفتادم که متاسفانه با اون مصدومیت مواجه شدم. الان توی پیکان خدا رو شکر خیلی راحتم.

پرسپولیس هم می تونستی بری یه مقطعی. درسته؟

یه مقطعی بله.

خودت نخواستی بری؟

حالا ما رو به حاشیه نکشونید (با خنده). من الان که اومدم پیکان دلم می خواد تمام فکر و ذکرم پیکان باشه ولی خیلی حرف های نگفته و خیلی صحبت ها در این 9 سال بوده که نزدم. ولی خب من الان بازیکن پیکان هستم و دوست دارم که در آرامش باشم. خب طبیعی هست که هر بازیکنی از استقلال یا پرسپولیس می ره حرف و حدیث های زیادی براش پیش میاد ولی من نمیخوام خودم رو درگیر حاشیه کنم.

یه سوالی که می خوایم بدونیم این هست که پنالتی پنجم استقلال رو در فینال حذفی چرا نزدی؟

من اون روز .... (مکث) حالا می شه صحبت نکنیم! چون قول دادم که یک سری چیزها رو صحبت نکنم.

حتی در مورد اون پنالتی؟

در مورد پنالتی بعدا صحبت می کنم ولی به آقای جلالی قول دادم. با دوستان هم نشستم صحبت کردم و به این نتیجه رسیدم هرچه قدر که آرامش و تمرکز بیشتری داشته باشم به نفعم هست.

از همین جا هم از همه دوستان خواهش می کنم که پرونده استقلال رو برای من ببندن.

این سکوت به آینده ت کمک می کنه؟

آره. حرف نزده رو همیشه می شه زد. الان فقط دوست دارم هرچه سریعتر مصدومیتم برطرف بشه تا بتونم به تیم پیکان کمک کنم. خب بالاخره آقای جلای لطف بزرگی به من کردن و امسال به من اعتماد کردن و باید هر جور شده جواب اعتمادشون رو بدم. در نتیجه بیان یکسری حرف ها در مورد گذشته باعث می شه تمرکز و انگیزه م رو از دست بدم.

هم پستی هات رو رصد می کنی؟ الان جَوون های خیلی خوبی در پست مهاجم در تیم ملی داریم.

خیلی خوشحالم براشون. بچه های بسیار با استعداد و پر انگیزه ای هستن. از نظر فنی هم که خیلی خوبن. وقتی بازی این ها رو می بینم واقعا برای تیم ملی کشورم خوشحال می شم. چقدر هم خوب و حرفه ای دارن فکر می کنن. یعنی اگر من بر می‌گشتم به دوره جوانی خودم باید مثل همین بچه ها تصمیم می گرفتم. متاسفانه من انتخاب خیلی بدی داشتم. من قبل از جام جهانی دو سه تا پیشنهاد خیلی خوب داشتم. می تونستم برم بوندسلیگا یا در خیلی از تیم های بهتر در اروپا بازی کنم ولی متاسفانه به خاطر دویست سیصد هزار دلار بیشتر رفتم امارات. ولی بچه های بهترین تصمیم ها رو دارن می گیرن و کاملا دارن به سمت حرفه ای شدن پیش می رن. حتی با کسب تجربه خیلی بهتر از این هم می تونن بشن. اینکه بازیکنان ما مثل سردار آزمون داره در لیگ قهرمانان اروپا بازی می کنه خیلی تجربه بزرگی هست. وقتی خودت میری توی بطن کار و بازی می کنی متوجه می شی چه چیزهایی می تونی بگیری از بازیکنای دیگه. مثلا بازی در جام جهانی کلاس خیلی بزرگی بود برای خود من. حالا شما فکر کن همچین چیزی هر هفته برای یه بازیکن اتفاق بیوفته. خیلی خوشحالم و امیدوارم همینطوری پیشرفت کنند و انگیزه داشته باشن.